Review: GRIS

Devolver Digital heeft de afgelopen tijd al een aantal mooie games weten af te leveren en is in de afgelopen tien jaar uitgegroeid tot één van de grootste indie-game uitgevers. Hun nieuwste telg GRIS lijkt, naast eerder uitgegeven over-de-top games als Hotline Miami en Broforce, een vreemde eend in de bijt. Deze kleinere, kleurrijke en lichte indie-game verteld het verhaal over een klein meisje en depressie. Een hartendief of enkeltje naar de therapeut?

Prachtige artstyle

In essentie is GRIS een simpele puzzelgame en platformer, maar één blik op de game maakt al duidelijk dat GRIS veel meer is dan dat. In GRIS kruip je in de huid van een jonge vrouw met enige issues. Vooral de artstyle is zeer opvallend en steelt de spotlight. De wereld van de game ziet eruit als een waterverf schilderij dat te allen tijde licht en strak aanvoelt. Deze kleurrijke en toch rustige wereld is verdeeld in levels met elk hun eigen hoofdkleur.

Dit zorgt voor overzicht, helderheid en houdt de game prachtig in zijn eenvoud. GRIS maakt goed gebruik van de contrasten in kleuren, zo maken de pikzwarte vijanden extra indruk in de heldere omgevingen en vallen kleine lichtbronnen prachtig op in duisteren plekken.

Adembenemend innovatief

Naast de artstyle, wordt er ook op een zeer innovatieve manier omgegaan met de levels en personage ontwikkeling. Doordat je in GRIS in de huid kruipt van een jonge vrouw die het overduidelijk moeilijk heeft, voelt elke nieuwe skill als een overwinning en hoop op een goed einde. Vooral het jurkje speelt de hoofdrol in de gameplay. Zo kan deze omgevormd worden tot een blok waarmee je onder ander heftige windvlagen kan weerstaan, maar kan het ook dienen als vinnen voor tijdens het zwemmen.

De levels in GRIS zorgen steeds weer voor een ‘wauw’-moment. Keer op keer weten de makers te verrassen en uit te dagen. Naast dat de wereld prachtig is, bevat het zeer interessante levels welke keer op keer weer vragen voor een nieuwe aanpak. Het kan in een level zomaar zijn dat de bladeren van een boom gemaakt zijn van water waar je doorheen moet zwemmen, of dat de zwaartekracht verandert waar je slim gebruik van moet maken.

Hoe uitdagend de levels soms ook zijn, de maker is er niet op uit om te frustreren. Aan alles is te merken dat GRIS gaat om de schoonheid van de wereld en het verhaal. Zo is er van game-over gaan geen sprake en zijn de eindbazen gericht op puzzels in plaats van winnen. Dit voelt echter op geen enkel moment alsof de game versimpeld is. De uitdaging zit hem dan niet in het overleven maar wel in het combineren van de verrassende levels met je vergaarde skills.

Geen verhaal maar wel emoties

Als we de omschrijving van de game moeten geloven, vertelt GRIS het verhaal van een hoopvol jong meisje verdwaald in haar eigen wereld, dat probeert om te gaan met een pijnvolle ervaring. Door de game heen groeit zij emotioneel gezien en zal ze haar wereld op een andere manier zien waardoor nieuwe paden zich aan haar zullen laten zien.

Al met al een heerlijk emotioneel verhaal. Helaas kwam dit niet zo goed uit de prachtige waterverf. Hoewel in de game hier en daar huilende beelden worden getoond en GRIS geregeld terugkeert naar de hand van een groot standbeeld van een vrouw, blijft het verhaal open voor interpretatie. Dit zorgt ervoor dat de spel ook ervaren kan worden als slechts een prachtige puzzle platformer met interessante levels, dit zou de game echter tekort doen.

Conclusie

GRIS mag met recht één van de mooiste indie-games van 2018 genoemd worden. Niet alleen is de wereld adembenemend mooi, maar ook de levels weten keer op keer positief te verrassen en het verhaal, hoewel deze niet duidelijk aanwezig is, zorgt voor een extra laag in de gameplay. Nomada Studio weet met GRIS een prachtige ervaring te geven aan een ieder die zich durft over te geven en wie subtiliteit en eenvoud weet te waarderen.