Activision heeft de remaster-trilogie gevonden en omarmd: eerder kwam de Crash Bandicoot N. Sane Trilogy uit en nu is het de beurt aan de klassiekers van Spyro, en wel in de vorm van de Reignited Trilogy. Dit is zo’n serie die ik al sinds het eerste deel heb willen proberen, maar daar is het tot nog toe nooit van gekomen. Daar komt met de Reignited Trilogy verandering in, aangezien ik bij het launch event in Amsterdam mocht zijn en daar een exemplaar mee naar huis kreeg. Bij dezen dus de review van een totale nieuwkomer tot de serie; weet Spyro in 2018 te overtuigen?
1998 ontmoet 2018
Het is vast geen toeval dat de Reignited Trilogy in 2018 verschijnt, aangezien dit jaar de twintigste verjaardag van Spyro markeert. Spyro the Dragon verscheen in 1998 op de eerste PlayStation en was Sony’s antwoord op Super Mario 64, de destijds revolutionaire platformer van Nintendo. De game werd ontwikkeld door het nu beroemde Insomniac Games en redde deze studio zelfs van de financiële ondergang; in zekere zin hebben we pareltjes als het recente Marvel’s Spider-Man dus te danken aan de koddige paarse draak.
Rond de eeuwwisseling was de Spyro-serie dus behoorlijk succesvol en veel mensen zullen warme herinneringen hebben aan hun ervaring met deze games. Maar vaak vallen zulke nostalgische herinneringen vies tegen als je een game opnieuw opstart, zelfs als het om een remaster of zelfs een remake gaat. Gelukkig is de Spyro Reignited Trilogy nog altijd wél leuk om te spelen. Hoewel de remakes gemaakt zijn door Toys for Bob in plaats van Insomniac Games, weten ze wél het gevoel van games van rond het jaar 2000 te behouden en tegelijkertijd daarbij de boel naar 2018 te tillen.
Grafisch zien de Spyro-games er compleet vernieuwd uit, wat ook niet gek is: de spellen zijn van de grond af opnieuw opgebouwd door Toys for Bob. Dit geldt voor de 3D-modellen, maar ook voor dingen als de grond. Zo verbranden grassprietjes nu bijvoorbeeld als je je vuuraanval erop gebruikt, wat in het origineel (begrijpelijkerwijs) niet zo was.
Ook voelt elke game in de Reignited Trilogy enerzijds hetzelfde aan, maar toch ook weer nét een beetje anders. Het is bijna alsof Toys for Bob dezelfde ontwikkelaars en programmeurs op de games heeft losgelaten, maar er andere art directors op heeft gezet. Dit alles bedoel ik volledig positief. Niet alleen voelen de games allemaal (min of meer) hetzelfde aan qua gameplay, maar tegelijkertijd beleef hetzelfde gevoel van vooruitgang als bij de originele spellen.
‘Vroeger waren games veel moeilijker!’
Maar hoe fijn de nostalgie van de platformers van twintig jaar geleden ook is, is er één aspect dat in Spyro toch echt minder was dan wat ik (en velen met mij) vroeger zelf zo vaak heb ervaren: de moeilijkheidsgraad. Een veelgehoorde claim is dat games vroeger een stuk moeilijker waren dan tegenwoordig. Spyro is echter het bewijs dat er vroeger wel degelijk makkelijke games bestonden.
Zonder al te veel moeite haal ik in elk level wel die magische 100%-score in niet heel erg veel tijd. En dat komt van iemand die normaal niet eens probéért om elk klein dingetje in elk level te doen. Maar in de Spyro-games is het zo makkelijk dat het bijna moeilijk is om níét de 100% te halen.
De vraag is echter of dat negatief is, want zo laat ik het hierboven wel klinken. Echter, een lage moeilijkheidsgraad is ook wel eens verfrissend. De levels zijn stuk voor stuk leuk om te verkennen, zeker ook omdat de games dus van de grond af zijn opgebouwd. De details die je in veel hoekjes kunt vinden, zijn het eigenlijk altijd waard om een klein stukje voor om te lopen.
Dit maakt de Reignited Trilogy erg ontspannend om te spelen: je hoeft er niet volledig met je hoofd bij te zijn en kúnt ook daadwerkelijk genieten van de kleurrijke wereld. Voor jezelf zul je dus de afweging moeten maken: wil je uitdagende games, dan is de Spyro Reignited Trilogy niet voor jou. Wil je daarentegen een stel games om rustig achterover bij te leunen, of wellicht een leuke game om je kind(eren) deze feestdagen cadeau te doen, dan kun je bij Spyro je lol op.
Conclusie
De Spyro Reignited Trilogy is niet voor iedereen weggelegd: de échte uitdaging ontbreekt (zeker als je speelt met de minimap), dus voor degenen die daarnaar op zoek zijn, raad ik de hernieuwde versie van de paarse draak niet aan. Ben je echter op zoek naar een ontspannende en kleurrijke game, voor jezelf en/of je kind(eren), dan blinkt Spyro uit. Voor 40 euro krijg je drie klassieke games in een prachtig modern jasje, maar dan nog moeten je aankopen natuurlijk bij je wensen passen.
Goede review .deze games zijn gewoon een must have.
Ik las ergens dat wanneer je de game fysiek aanschaft, alleen de eerste game op de disc staat en dat de andere 2 als day one-patch gedownload moeten worden. Klopt dit?
Verder lijkt me dit een uitgelezen Switch-game. Hebben jullie hier iets over gehoord? Of blijft het voorlopig xbone/ps4?
@tijn80: Crash is natuurlijk ook (zij het verlaat) naar de Switch geport. Lijkt me dan zeker niet onnaanemelijk om dat ook voor deze remaster te extrapoleren.
@tijn80: Het lijkt me zeker niet onaannemelijk dat Spyro uiteindelijk ook naar de Switch komt, aangezien het inderdaad een perfecte game voor dat systeem zou zijn. Vooralsnog is er echter geen bevestiging, hoewel de geruchtenmolen flink draait.
En wat de fysieke editie betreft: het klopt helaas dat de tweede en derde Spyro-game niet op het schijfje staan. Deze vereisen een download van een GB of 20.
Heb ‘m net vandaag in huis gehaald, pure nostalgie weer! 7,8 is een prima cijfer! 😀
@tijn80: nee dit is niet langer van toepassing dit hebben ze veranderd met het uitstellen van de game. Had m op de eerste dag al binnen en heb geen update hoeven uit te voeren heb gewoon alle 3 de games