De aankondigingstrailer van Twin Mirror gooide afgelopen E3 hoge ogen. Dat was niet geheel verwonderlijk; de game wordt ontwikkeld door Life is Strange-maker DONTNOD en belooft een intrigerende psychologische thriller te worden over geheugenverlies en mentale problemen. De verwachtingen lagen direct torenhoog en of dat terecht is, mochten wij testen op de Gamescom.
Twin Mirror plaatst ons in de schoenen van Sam, een 33-jaar oude onderzoeksjournalist. We ontmoeten Sam in de lastigste periode uit zijn leven: terwijl hij worstelt met de nasleep van een lastige break-up sterft zijn beste vriend, wat hem terugbrengt naar zijn geboortestad Basswood. Aangezien zijn ex-vriendin daar nog woont, keert Sam met grote tegenzin terug. Net wanneer Sam denkt dat het niet erger kan, wordt hij wakker in zijn hotelkamer in Basswood – zonder heninnering wat er de avond ervoor gebeurd is, maar met een bebloed shirt en het nieuws dat zijn ex-vriendin vermoord is.
Deze premisse vormt het startschot voor een psychologische thriller die je meermaals op het verkeerde been zal zetten. Een extra twist is dat Sam nogal wat psychologische problemen heeft: hij lijdt aan geheugenverlies en wordt bovendien geplaagd door een gespleten persoonlijkheid, die regelmatig in fysieke vorm verschijnt om Sam ongevraagd advies te geven. Net als in Life is Strange en Vampyr beïnvloeden jouw keuzes het verhaal, dus je kunt zelf bepalen of je de adviezen van je alterego opvolgt of negeert.
Een belangrijk verschil met de twee eerdergenoemde titels is dat er dit keer geen “foute” keuzes zijn. In games waarin jouw keuzes de verhaallijn beïnvloeden, zijn er achteraf vaak keuzes die leiden tot een positieve uitkomst en keuzes waarvoor je afgestraft wordt. DONTNOD wilde dat dit keer voorkomen en dus zal de invloed van jouw keuzes een stuk minder zwartwit zijn. Net als in het echte leven moeten de keuzes die jij maakt, een weerspiegeling zijn van de waarden en normen die je uitdraagt in het leven. Hoe dit uiteindelijk in de praktijk gaat uitpakken valt nog te bezien, maar het idee is in ieder geval veelbelovend.
Mind Palace
Life is Strange bewees in 2015 dat je een verhalende game kunt vertellen zonder quick-time events en gelukkig zet Twin Mirror die trend door. Als onderzoeksjournalist ben je het grootste deel van de tijd bezig met het zoeken naar hints in de omgeving, om die vervolgens op logische wijze met elkaar te verbinden. Dit doe je in je “mind palace”, een plek in Sams hoofd waar je fysiek doorheen kunt wandelen.
In het eerdergenoemde scenario zul je in de mind palace-versie van de hotelkamer verschillende scenario’s naspelen, om spelenderwijs te ontdekken wat er de voorgaande avond is gebeurd. Door hints te verzamelen in de “echte” hotelkamer ontstaan er nieuwe mogelijkheden voor je reconstructie en zo wissel je dus constant tussen beide omgevingen. Dat is vermakelijk, al is het jammer dat er van de vrijheid uit de verhaallijn weinig meer te bekennen is. Er is duidelijk één “goede” manier om de puzzel op te lossen en de bewegingsruimte die je krijgt bij het vinden van een weg naar deze oplossing, is zeer beperkt. In de Gamescom-demo verviel ik daarom al snel in trial-and-error en dat is zonde, zeker bij een game die juist draait om het creëren van je eigen verhaal.
Voorlopige conclusie
Vooralsnog hebben we te weinig gezien van Twin Mirror om zelfs maar een vroeg oordeel te vellen. Met een goede uitwerking kan Sams verhaal een psychologische thriller worden die je constant doet snakken naar meer, maar tegelijkertijd zijn de plotelementen van geheugenverlies en een dubbele persoonlijkheid al zo vaak gebruikt in fictie dat Twin Mirror het risico loopt een wandelend cliché te worden. De puzzelelementen zijn eveneens op papier zeer interessant, maar missen nog de uitwerking om lang vermakelijk te blijven. Kortom: Twin Mirror is een game met een hoop potentie, maar het blijft waarschijnlijk tot de release van de eerste episode nog onzeker of DONTNOD die ook volledig gaat benutten.
