Elke dag blijkt weer dat gamers het nooit allemaal met elkaar eens zijn. Wat de één een geweldig spel vindt, wordt verafschuwd door de ander en terwijl persoon A gek is op zijn Xbox 360, zweert persoon B bij de PlayStation 3. Ook in de crew verschillen de meningen meer dan eens en daarom krijgen de redacteuren van GamersNET in het tweewekelijkse item CrewGrounds de kans om hun ongezouten mening over de huidige poll te geven. Deze week vroegen we ze hun mening te geven over de volgende stelling:
Michiel Brunsveld
Op zijn tijd een Japans spelletje is wel leuk, maar niet te vaak!
Ik haak al af als de meest absurde en onuitspreekbare titels voorbij komen. Pino Cummie Persona Non Gamma: Ultima Hatseflatsie Slashy Hakkie Hakkie 4 – Golden Retro Power Edition… dan kan je die boel al niet meer serieus nemen. Maar alle gekheid op dat keiharde stokje: ik vind de games meestal te vaag of te kinderachtig om er echt plezier uit te halen. Of de gameplay is weer heel springerig en bewust apart gemaakt. Het is niet voor niets dat steeds meer Japanse ontwikkelaars voor een wat meer Westerse aanpak kiezen. Natuurlijk zijn er mooie uitzonderingen op de regel, want games van Professor Layton gaan erin als een zoete, roze koek. Maar dan wel de Engelse versie, ik moet er niet aan denken ‘authentiek Japans’ voorgeschoteld te krijgen.
Wester Wagenaar
Jazeker!
Moet deze vraag nog serieus aan mij gesteld worden? Japanse games worden op de redactie van GamersNET zelfs geregeld gekscherend “Westerse spellen” genoemd. “Ja” is daarom het enige juiste antwoord van deze aankomend Japanoloog. Wellicht dat het komt doordat – allerminst elitair bedoeld – de cultuurbarrière voor mij misschien iets minder groot is dan voor velen het geval zal zijn. Japanse games weten mij doorgaans gewoon veel meer te boeien, omdat ze in mijn ogen meer te vertellen (vandaar die ellenlange teksten!) hebben dan diens Westerse tegenhangers. Uiteraard zijn lang niet alle games die uit het land van de rijzende zon afkomstig zijn de moeite waard, maar hetzelfde kan beslist gezegd worden voor Westerse spellen.
Richard Leurs
Op zijn tijd een Japans spelletje is wel leuk, maar niet te vaak
Houden van is een groot woord. Er zijn zeker Japanse games waarvan ik genoten heb, neem bijvoorbeeld Bayonetta of de Tales-serie. Er zijn echter ook games van Japanse makelij waarvan ik niets moet hebben. Ik noem het ook wel “die Japanse weirde shit die Wester en Valentijn leuk vinden”. Gelukkig bestaan dat soort gamers ook… Houden van is het dus zeker niet, noem het meer een haat-liefde relatie.
Valentijn van der Lende
Jazeker!
Er is één gebied waarin Japanners het een stuk beter voor elkaar hebben dan Westerlingen en dan heb ik niet over wiskunde. Japanners weten namelijk verhalen en emotie gewoon veel aangrijpender te brengen. Waar ik Westerse titels toch eerder oppak voor de gameplay en de vette actie, weten Japanse titels me meer te boeien. Daarnaast moet ik wel even de nuance aanbrengen dat Japanse en Westerse games hier wel heel zwart-wit worden gescheiden. Op elke plek in de wereld worden zowel juweeltjes als stukken pure schijt geproduceerd.
Leon Kempers
Op zijn tijd een Japans spelletje is wel leuk, maar niet te vaak
Zweer ik bij Westerse games? Nee, ik sta altijd open voor nieuwe ervaringen. Ik accepteer Japanse creaties dan ook wel, maar tot een zekere grens… Zodra er lappen tekst in beeld verschijnen, klik ik door. We leven immers in de eenentwintigste eeuw, waarin het creëren van een tussenfilmpje geen hogere wiskunde meer is. Toch kan ik een Japanse game op zijn tijd wel waarderen. Heerlijk rondsluipen in Metal Gear Solid of juist alles en iedereen afmaken in Bayonetta… Dat dig ik wel.
