Die zagen we niet aankomen: de terugkeer van Prey. Waar het eerste deel kon rekenen op een gematigd succes, was de opvolger van het kaliber fantoomproductie. Prey 2 werd weliswaar ooit aangekondigd en zou een dezer dagen verschenen moeten zijn, maar de sequel verdween uiteindelijk in het vagevuur van games die mid-ontwikkeling toch maar uit de roulatie werd gehaald. Vandaar ook de gepaste verbazing toen Bethesda en Arkane Studios afgelopen E3 plots op de proppen kwamen met Prey. Ja, gewoon weer Prey. Het concept is vernieuwd, de insteek een tikje anders en naar het schijnt kunnen we spreken van een volwaardige reboot. Maar is er ook reden tot hype?
Stront aan de knikker
Achter de schermen bij Bethesda op Gamescom was het aan Arkane Studios om de eerste echte gameplay van het vernieuwde Prey te tonen. En mocht het nog niet duidelijk zijn geworden uit de onthullingstrailer en de later verschenen gameplay-montage: de sfeer is inmiddels gezet. Duister, maar met enig mysterie. De speler stapt in de schoenen van Morgan Yu, die zichzelf aantreft op het gigantische ruimtestation Talos 1 ten tijde van een buitenaardse invasie. Wat zijn deze wezens? Waarom vermoordt het iedereen en alles? Hoe krijg je Morgan in godsnaam veilig uit dat zwevende fort? Dat is allemaal aan de speler om uit te vinden, precies zoals hij of zij het verstandig acht.
Eén ding is duidelijk, en dat is het feit dat de knikker flink besmeurd is met stront. Je staat er alleen voor tegen een partij die bizarre krachten heeft, maar dat wil niet per se zeggen dat je te allen tijde in het nadeel bent. Talos 1 huist aardig wat bizarre wetenschappelijke experimenten (spoiler alert: iets zegt me dat dit evenals de oorsprong van de invasie is), die je uiteindelijk ook weer op jezelf los kan laten. Aan de hand van zogenaamde Neuromods is het mogelijk om Morgan uit te rusten met speciale krachten, waaronder een aantal die de aliens ook bezitten. Neem de zogenaamde Mimics: niet de grootste dreiging op Talos 1, maar zeker een irritante bron van jump scares. De kleine beestjes kunnen veranderen in normale objecten, om je uiteindelijk de stuipen op het lijf te jagen. Op zich prima horrorvermaak, maar voor Morgan juist een mogelijkheid om stealth toe te passen of door bepaalde puzzel- en platformelementen te manoeuvreren.
BioShock in space?
In dat aspect doet Prey een beetje denken aan de originele BioShock. Je treft jezelf in een vreemde wereld met onbekende vijanden, maar wel de mogelijkheid om hun krachten naar je eigen hand te zetten. Of oog, in dit geval. De iconische Plasmids werden in de eerste de beste ader geramd, de Neuromods dienen dan weer met een aardige naald direct het oog in gepriemd te worden. Niet bepaald een smakelijke gedachte, maar effectief is het blijkbaar wel. Arkane Studios experimenteert daarnaast met manieren om spelers ingenieus krachten aan elkaar te rijgen (not unlike Dishonored). Denk bijvoorbeeld aan een telekinetische knal onder jezelf plaatsen terwijl je de vorm van een theekopje aanneemt: dat resulteert in een aardig hoge sprong, zonder al te veel aandacht op te eisen. Dergelijk gebruik van de Neuromods is niet alleen goed uitgedacht en enigszins hilarisch, maar de pret wordt ietwat gedrukt. Arkane verzekert bepaalde repercussies te implementeren voor te veel injecties met speciale krachten. Met overmatig gebruik schijn je als speler namelijk weer nieuwe en gevaarlijkere buitenaardse nachtmerries naar je toe te trekken. Curieus, maar mogelijk iets waar nog een interessante plottwist aan gekoppeld kan worden. Als BioShock echt als bronmateriaal dient, moet dat haast wel het geval zijn.
Superlijmgeweren en hypermoderne 3D-printers
Naast de Neuromods zijn ook de wapens een bron van gevaar, innovatie en gepaste hilariteit. Het kopstuk daarin moet momenteel toch zeker de zogenaamde ‘GLOO Gun’ zijn, die vijanden letterlijk kan doen besmeuren met superlijm. Praktisch om snelle vijanden totaal mee te vertragen, maar tegelijkertijd ook een manier om kleine platformelementen in Prey te overbruggen. Het geweer kan van lijm trapjes, balkjes en andere platformpjes maken, zodat je sneller op ongeziene plekken kunt komen. Gun spelers nog een extra handjevol van dit soort experimentele geweren en Arkane Studios mag spreken van ’s werelds meest innovatieve in-game wapenkluis.
De game maakt zich echter los van andere werken in de industrie door meer vrijheid te bieden. In veel opzichten lijkt Prey wel een nauw narratief te bieden, maar tegelijkertijd wordt de speler ook vrij gelaten om Talos 1 echt te leren kennen. Het monster van een schip is niet bepaald ‘open world’, maar in zekere zin bepaal je zelf waar je Morgan wel en niet naartoe leidt. Denk aan een tripje naar een verlaten laboratorium of een wandeling zonder zwaartekracht aan de buitenkant van opgeblazen stukken Talos 1. Dit gaat hand in hand met de eerder genoemde platformelementen en het innovatief gebruikmaken van je gereedschap, maar het brengt ook een ander aspect van Prey aan het licht. De game ondersteunt namelijk, naast een aardige RPG-achtige skilltree met Neuromods, ook een zeker crafting-component. Hierbij wordt de speler uitgedaagd om op zoek te gaan naar zeldzame materialen, onderdelen en de optionele, futuristische 3D-printer om het allemaal in elkaar te zetten. Wie goed zoekt, wordt beloond met beter gereedschap, meer wapens en Neuromods en daarmee dus ook een grotere kans om te overleven op Talos 1.
Voorlopige conclusie
Een semi-open wereld space-shooter met diepe role-playing, crafting-elementen, een goede dosis spanning en innovatie: Arkane Studios bundelt het allemaal in het vernieuwde Prey. Het lijkt een haast onhaalbare belofte om al die verschillende componenten te combineren tot één geheel, maar ergens is er hoop en vertrouwen. Dishonored wist eerder ook al vriend en vijand te verbazen met een ongeziene combinatie van gameplay-elementen en Prey lijkt daarin de volgende stap. De vraag is vooral in hoeverre de aaneenschakeling van verschillende elementen geslaagd blijkt, en of het narratief en de horror genoeg drijfveer kunnen leveren voor een aardige speelduur. Maar één ding staat vast: een beetje liefhebber van solo schietspellen dient Prey voorlopig in de gaten te houden. Mits je tenminste ook een beetje tegen een jump scare of twee kan…
Mag ik concluderen dat dit lijkt op Alien Isolation?
Mag ik concluderen dat dit lijkt op dishonored
Dishonored is inderdaad niet bijzonder gek, zoals ook al beschreven is in de preview. Dezelfde studio, enigszins hetzelfde streven in hoe een game moet aanvoelen en hoeveel vrijheid daarin te vinden is.
Alien: Isolation, dat dan weer minder. Weliswaar spelen beide games zich af in de ruimte en zijn er ook in Prey wat horrorelementen terug te vinden, maar qua gameplay is het niet bepaald te vergelijken. In Alien draait het om stealth en opgejaagd worden door een monster, bij Prey staat het schieten, craften en zelf je eigen krachten exploreren toch meer centraal.
Ik kan me nog herinneren dat ik een aantal jaren terug echt hoopte op een vervolg van prey, nu begint het bij mij toch weer te kriebelen. één ding is zeker, als hij uit is, koop ik hem!