Review: Prey Mooncrash


Het vorig jaar verschenen Prey kent sinds enige tijd een uitbreiding in de vorm van Mooncrash. De downloadbare spin-off laat het verhaal van Morgan Yu en ruimtestation Talos 1 achterwege, en dompelt de bekende RPG-survival in een roguelike sausje. Dezelfde spanning dus, maar nu meer op onvergeeflijke sessies gebouwd. Grijpt Prey daarmee met de handen naar de maan?

Prey met permadeath

Mooncrash laat je in de schoenen stappen van een creatieve hacker, die moet achterhalen wat er mis is gegaan op TransStars maanbasis. De vijandige Typhon, inmiddels bekend van hun terreur op TransStar-ruimteschip Talos 1, hebben nu ook huisgehouden op deze satellite office. Door telkens in een virtuele simulatie van de gebeurtenissen te duiken en ze zelf “af te spelen”, leer je meer en meer over de buitenaardse ramp.

Het doel is om telkens een van de vijf eenzame overlevende van de maan te krijgen. Overleven én ontsnappen dus. Hoe je daarbij precies te werk gaat, dat is als altijd weer aan jou. Net als in het oorspronkelijke Prey, krijg je daarbij tal van wapens en buitenaardse krachten tot je beschikking. In tegenstelling tot die minder fluïde fundering, draait Mooncrash echter volledig om losse pogingen. Leg je het loodje, dan dien je weer van voor af aan te beginnen. Hopelijk wijzer, en dus met meer overlevingskansen. Permadeath makes perfect.

Ontsnappen met vrijheid

Wat je tijdens je run wilt gebruiken (en vooral hoe) is tekenend voor het spelplezier. Elk van de vijf vrij te spelen personages heeft zijn of haar eigen gereedschap en eigenschappen, maar uiteindelijk delen ze een en dezelfde simulatie. Pak je met je eerste run alle munitie mee, dan valt er voor de volgende vluchteling weinig te schieten. Evenals een lastige taak om uit te balanceren, maar met wat experimenteren — en vooral improviseren — kom je al een heel eind.

Saillant detail daarbij is wel dat, over het verloop van verschillende pogingen, de arme stakkers wél sommige vaardigheden kunnen onthouden. Weliswaar dien je soms weer helemaal van voor af aan te beginnen, maar greintjes progressie mogen mee.

Een kwestie van tijd én geld

Daarnaast helpt ook je score van bepaalde runs met de voorbereiding op de volgende. Door uitgestippelde opdrachten te voltooien of je succesvol te uiten als de ultieme Typhon-verslinder, worden sessies van het spel van punten voorzien. Naast een geslaagd gevoel voor competitie, fungeert die score meteen als valuta om meer kansen in te kunnen kopen. Als een soort hoopvolle matchfixing van je overleving. Alvast beginnen met een afgeladen shotgun, meer krachten of die ene zeldzame chipset? Dat kan. Mits je ervoor lapt.


Al die kleine beetjes hulp zijn ook zeker niet onwenselijk. Prey Mooncrash kent immers nóg een bittere pil om te slikken tijdens het spelen; wie te lang in de simulatie blijft, ziet deze vervolgens geleidelijk aan vervallen in corruptie. In aangekondigde fases worden de Typhon sterker en sterker, waardoor té lang doen over je snode plannetjes zelden een aanrader is.

Enorm storend is die gefabriceerde tijdsdruk echter niet. Met sommige pick-ups is de datacorruptie uit te stellen, en zelfs dan hoeft een “hoger niveau” of twee niet meteen een imminent einde te betekenen. Daarentegen geeft het spelconcept wél een haast natuurlijke drang om niet te lanterfanten, en je poging snappy te houden. Wie weet vindt je in jezelf wel een nieuwe, buitenaardse speedrunner op de maan.

De balans opmaken

En juist in al die afwegingen van tijd, materialen en kracht maakt Prey Mooncrash zichzelf ijzersterk. De uitbreiding bewandelt een dunne lijn tussen genadeloze moeilijkheid en hoge herspeelbaarheid. Door de speler organisch te belonen voor diens gameplay-technische experimenten, drijft Mooncrash je verder en verder naar je eigen, unieke speelstijl.


Daarmee is Prey Mooncrash bij uitstek een uitbreiding voor een korte run of twee. Meer dan het toch ietwat tragere en BioShock-achtige — en daarmee ongetwijfeld meer meeslepende — Prey, in ieder geval. Mocht je echter juist op zoek zijn naar meer verhaal of meer uitdaging, dan is ook dat in mondjesmaat te vinden. De digitale sadomasochisten onder ons hebben natuurlijk maar één ultiem einddoel; alle vijf personages in één run door de simulatie zien te begeleiden. Probeer dat maar eens te overleven.

Mooncrash weet nergens echt hetzelfde kaliber mysterie of gigantische schaal te creëren als het origineel dat deed, maar schotelt tegelijkertijd wel genoeg nieuwigheid voor, ook voor de ervaren spelers. Met een handvol nieuwe variaties op wapens en enkele nog ongeziene Typhon kan ook de ervaren Prey-speler zich gelukkig rekenen, al getuigt het lang niet allemaal van enorme bakken creativiteit. Niet erg ook, gezien Mooncrash zich overduidelijk vooral focust op die roguelike runs, en daarin biedt de uitbreiding wel degelijk een eigenzinnige twist.

Conclusie

Mooncrash laat haarfijn zien dat de formule Prey, nota bene een sleeper hit van vorig jaar, ook op compleet andere manieren kan manifesteren. In deze roguelike-afstelling is Prey niet langer een traag mysterie in de ruimte, maar een keurig afgemeten arena om in te experimenteren. Mooncrash test je vaardigheden met bekende wapens en krachten, maar vergt ook dat je snel kan improviseren en verschillende speelstijlen kan combineren. Zonder twijfel een aanrader voor hen die Prey al konden waarderen, maar ook zeker de moeite waard voor gamers die zichzelf willen pijnigen met uiteenlopende overlevingspogingen. Want ja, permadeath makes perfect.

Gamersnet Score

Wat is HOT

  • Prey in permadeath
  • Experimenteren loont
  • Hoge herspeelbaarheid

Wat is NOT

  • Weinig nieuwe wapens of krachten
  • Geen gigantische schaal

.

  1.   
    remcoabc's avatar

    Hmm klinkt als een leuke toevoeging op prey, denk dat ik prey maar eens ga kopen

  2.   
    Tom's avatar

    @remcoabc: Prey is sowieso al een aanrader als je op zoek bent naar iets BioShock-esques in space! Mooncrash voegt daar “enkel” wat meer hapsnap uitdaging aan toe. Beide erg interessant, in hun eigen manier.