Sea of Thieves

Wie jong is, droomt van een vrij bestaan. Het leven van een wilde cowboy, een dappere astronaut, misschien wel een schone ridder. Als kind wilde ik persoonlijk het liefst een beruchte piraat worden. Gevaarlijk en gevreesd, maar wel immer ondersteund door een gaaf schip en een betrouwbaar kameraadschap. Rare’s nieuwe geestenkind, Sea of Thieves, speelt in op precies die jongensdroom – en werkelijk niets meer dan dat. Haal het anker in, laat de mede vloeien, roep je maten op en maak de zee onveilig. Enorm vooruitstrevend? Absoluut niet. Vermakelijk? Dat des te meer.

Terug van weggeweest

Bij de E3 2015 trailer was het meteen raak voor mij. Een open-world piratensimulator met een kleurrijk stijltje, van Rare bovendien? Dan heb je mijn aandacht. De legendarische Britse ontwikkelaar had jarenlang een wat aparte verhouding met Microsoft, maar lijkt nu dan toch eindelijk weer eens wat meer vrijheid te mogen utiliseren. De laatste echte eigen franchise van de ontwikkelstudio was uiteraard Viva Piñata en, hoewel die games geen miljoenen in het laatje brachten, was ik persoonlijk een aardig liefhebber van juist die games. De Britten hebben een eigen werkwijze en een ongekende charme in hun concepten en stijl. Rare verdween echter kort daarop om enkele jaren verplicht te werken aan de inmiddels welbekende Avatars van Xbox Live, maar met Sea of Thieves moeten de Britten weer een herintrede in het landschap der games maken. En meteen een goede ook.

Tot enkele dagen geleden bleef het relatief onduidelijk wat Sea of Thieves precies in zou houden. Het grove idee en de art direction stonden vast, maar wat de gameplay precies inhield, was voor vele geïnteresseerden nog speculatie pur sang. De gameplay trailer van afgelopen persconferentie maakte direct een einde aan dat eindeloze gokken: Sea of Thieves is een humoristische piratensimulator die zich met name richt op een toegankelijke multiplayer-ervaring voor jou en je vrienden. Samen beheer je een schip, laat je de wind in de zeilen slaan en trek je eropuit om schatten te jagen en andere schepen ten gronde te leggen. Het is een samenspel van coöperatief en competitief genot, midden op de wilde wateren van een kleurrijke fantasiewereld. Wat wil je nog meer?

Chaos om van te genieten

Samen met andere lieden van de pers en afgezanten van Rare zelf als kapiteins, namen wij het samen met én tegen elkaar op in deze eerste demonstratie van Sea of Thieves. Hierin wordt meteen de basis van de totale gameplay duidelijk: de humor zit hem vooral in het bizarre samenwerken onderling. Het anker moet opgehesen worden, de zeilen bijgesteld en ondertussen moet er ook gestuurd, uitgekeken en gevuurd worden om alles vlot te doen verlopen. Om nog maar niet te spreken van het dichttimmeren van kogelgaten of het helpen van bemanning die hilarisch genoeg overboord gaat. Onze gezamenlijke onkunde slaat over in chaos en die chaos slaat over in hilarische en bizarre situaties om van te genieten.

Terwijl een Brazilliaan muziek speelt op een trekzak, gooi ik mezelf vol met mede op de boeg van het schip. We lachen gezamenlijk, terwijl ondertussen onze Duitse collega overboord valt en schreeuwt om hulp vanuit de wild slaande golven. De Brit van Rare zelf probeert ons daadkrachtig duiding en leiding te geven, maar stomdronken is het bijzonder pittig om de mast in te klimmen en onze Duitser terug te vinden in het water. Chaos omringt ons, en dat terwijl we met volle wind in de rug richting een boel hoge rotsen lijken te varen.

Daarin excelleert Sea of Thieves direct: de game biedt een soort samenspel wat enerzijds enorm soepeltjes kan verlopen, maar anderzijds ook tal van komische uitkomsten kan hebben. Maar het heeft voor nu ook een sterke keerzijde in mijn optiek. Hoe leuk de situaties ook kunnen worden, momenteel mist er nog zeker een vorm van motivatie. Andere bemande schepen omleggen is een hectische en epische bedoeling, maar waarvoor doen we het? Voor welke schatten strijden we eigenlijk en wat kunnen we überhaupt bereiken met de goudstukken die we straks gezamenlijk oprakelen? De kern van de gameplay staat, maar het mist nog een zekere body om er daadwerkelijk telkens in terug te duiken.

Veel booty, maar te weinig body?

Begrijp me niet verkeerd: persoonlijk heb ik flinke verwachtingen van Rare op dit project. Deze speelsessie op E3 toont in zekere zin de humor en potentie van een game als Sea of Thieves, maar laat ook doorschemeren dat het spel nog ontbreekt aan een houvast. Er is nog te veel onduidelijkheid om echt te spreken van een klassieker in wording. Sea of Thieves heeft wellicht diepgaande crafting nodig, eigen skill trees voor de verschillende bemanningsleden en, bovenal, een vorm van progressie om te boeken in die enorme, tropische wereld. Eindeloos op zoek gaan naar nietszeggende schatten of het neerpoffen van rivaliserende schepen kan ook niet altijd leuk blijven en inmiddels is het hoog tijd dat Rare daarin toont wat knopen door te willen hakken. De basis staat als een huis, nu moet alleen de visie van het ontwikkelteam op het grote plaatje nog onthuld worden.

Voorlopige conclusie

In mijn ogen heeft Sea of Thieves bakken met potentie om een fantastisch en uitermate vermakelijk spel te worden. De gameplay in de kern kan een hilarische vertoeven zijn voor hechte groepen gamers, waarbij hun samenspel ongetwijfeld goed op de proef genomen zal worden. De game struikelt momenteel echter wel over een eigen visie: wat wil Sea of Thieves eigenlijk echt van je? Waarvoor wil je terug die game in duiken. De Britten van Rare (en hun games) zijn charmant en wel, maar moeten inmiddels wel wat daadkracht tonen en doelstellingen gaan leveren. Diepgang, queesten, crafting een verhaallijn – wat dan ook: Sea of Thieves ontbreekt nog aan de broodnodige body om écht te kunnen overtuigen. Mocht Rare daarmee over de brug komen, dan is mijn nieuwe gezelschapsgame geboren en kan mijn jongensdroom eindelijk in werkelijk treden.