Review: Overwatch

Hoewel het ondertussen al bijna tien jaar geleden is, is het misschien nog altijd wel mijn beste gameaankoop die ik ooit gedaan heb: The Orange Box. Op aanraden van een vriend kocht ik deze bundel van Valve-games om onder te dompelen in de wereld van Half-Life en te gaan puzzelen in Portal. De zombies en headcrabs in Half-Life 2 zorgde er echter voor dat ik niet verder durfde in Ravenholm en dus besloot ik Team Fortress 2 maar eens op te starten. Een game die ik vervolgens vele tientallen uren heb gespeeld en zonder twijfel nog altijd tot mijn favoriete games behoort…

Team Fortress 3: Overwatch

Nu denk je wellicht, waarom krijg ik dit totaal irrelevante stukje gamehistorie te horen in de review van Overwatch? Dat is direct duidelijk voor iedere voormalige Team Fortress-speler die aan de slag gaat met Overwatch, want met deze shooter heeft Blizzard niets minder neergezet dan de spirituele opvolger op Valve’s team-based shooter. In Overwatch, een schietspel met alleen een multiplayer-component, draait het simpelweg om winnen. En winnen dat doe je niet (per se) door zoveel mogelijk kills te maken, maar door naar het objective toe te spelen. Ongeacht welke van de vier gamemodi je speelt, spelen voor het objective is altijd even belangrijk in Overwatch en hierbij is een goede teamcompositie cruciaal. Of je nu de King of the Hill-achtige modus speelt, Payload (waarbij je een kar van A naar B moet brengen of dit juist dient te voorkomen), de Capture Point-modus of een samentrekking tussen Payload en Capture Point; zonder een gebalanceerd team is het gedoemd om te mislukken. Het is hierbij overigens wel jammer dat je niet kunt kiezen welke spelmodus je wilt spelen. Tenzij je een ‘custom game’ met vrienden start, ben je middels ‘quick play’ aan de goden overgeleverd in welke modus je terechtkomt en dat kan wel eens jammer zijn als je vooral zin hebt om bijvoorbeeld King of the Hill te spelen.

In de game wordt onderscheid gemaakt tussen een viertal categorieën waartoe de in totaal 21 speelbare Heroes behoren; aanval, verdediging, tank en ondersteuning. Teams waarbij oog is voor balans, zullen het (vrijwel) altijd winnen van een team dat als los zand aan elkaar hangt, ook als de individuele spelers hiervan wellicht wat beter zijn. Het is daarbij ook cruciaal om je niet teveel te hechten aan één bepaald karakter en bijvoorbeeld altijd te spelen met Widowmaker, een sniper, maar dat karakter te kiezen waar de spelsituatie en je team om vraagt. Natuurlijk ligt niet ieder personage je even goed en speel je soms bijvoorbeeld liever niet met een support, omdat je dan vaak toch wat achter de linies moet blijven, maar het loont zeker om je in een groot gedeelte van de karakters te verdiepen. Heroes waar je op het eerste oog nog geen deuk in een pakje boter schiet, kunnen na een aantal potjes, en wellicht een wisseling in tactiek, blijken soms ook ineens over verborgen talenten te beschikken.

Reinhardt, Torbjörn en Mercy

De inzet van een tank als Reinhardt, die over een groot schild beschikt, kan cruciaal zijn om samen met je team de Payload-kar verder te kunnen, terwijl jij alle schade opvangt. Een goed geplaatste sentry van Torbjörn kan menig tegenstander er juist van weerhouden om bij het controlepunt te komen, terwijl een Widowmaker dan weer gehakt maakt van die turret. Om nog maar niet te spreken over het belang van een support-karakter in een team, om de gezondheid van je teamgenoten op peil te houden. Mercy kan er met haar Ultimate zelfs teamgenoten terugbrengen uit de dood! Mits goed getimed, kan dit een immense invloed hebben op het spelverloop. Op het moment dat een groot gedeelte van je zes man-tellende team is uitgeschakeld, is het voor de tegenstander immers een koud kunstje om het vrij liggende controlepunt in te nemen of de verdediging weer aan te sterken. Onder andere deze Ultimate zorgt ervoor dat Overwatch vol zit van de bloedstollende momenten, waarin in Overtime een controlepunt nog driemaal van eigenaar kan wisselen en dat zorgt er dan weer voor dat het nog net wat extra voldoening geeft als je een potje uiteindelijk winnend afsluit.

Afhankelijk van het karakter kan zo’n goed ingezette Ultimate dus een grote invloed hebben op het spelverloop en het kost dan ook wel wat tijd alvorens je zo’n Ultimate in kan zetten. Deze wachttijd kan je versnellen door kills en assists te maken. Dit heet overigens allemaal ‘elimination’, het draait in Overwatch immers om het voltooien van de objective en niet om individuele kills. Spelers die goede acties hebben verricht kunnen overigens wel beloond worden met een ‘Play of the Game’ en daarnaast worden een viertal puike prestaties, zoals het hebben van veel eliminations, blokkeren van schade of healen van teamgenoten, in de spotlight gezet. Naast die eerdergenoemde Ultimate beschikt ieder karakter nog over een tweetal minder krachtige vaardigheden, die daarmee ook een kortere herlaadtijd hebben. Hoewel deze vaardigheden niet snel een gamebepalende werking zullen hebben, toont de goede inzet van die skills vaak wel de sterke punten van een karakter en of je een personage onder de knie hebt.

Andere mindset

Het moge inmiddels wel duidelijk zijn dat Blizzard een team based-shooter heeft neergezet die uitstekend in elkaar zit en waar een hele goede balans inzit. Toch zal het spelen van Overwatch vermoedelijk niet vrij zijn van frustratie. In eerste instantie kan dit komen door je medespelers, zeker als je in je eentje speelt, die soms geen enkel oog hebben voor het objective en een goede samenstelling van je team. Hoewel de game tips geeft als je team bijvoorbeeld een tank- of support-karakter mist, zijn er altijd spelers die liever als derde Widowmaker spelen, dan wisselen van karakter. Natuurlijk is dit Blizzard nauwelijks aan te rekenen en draait het hier vooral om een verandering in mindset die sommige spelers nog moeten ondergaan en die met de loop der tijd, als sommige spelers weer overstappen naar andere games, ongetwijfeld wel zal komen.

Toch is Blizzard op een andere front niet vrij van kritiek. Zo is Overwatch allereerst wat licht in de content. Met, net zoals in de beta, vier spelmodi en een twaalftal maps, die wel uitstekend in elkaar zitten, en geen singleplayer- of co-op-component, voelt Overwatch toch wat mager aan. Gelukkig komt hier in de toekomst verandering in, want Blizzard heeft al te kennen gegeven gratis maps, spelmodi en karakters aan de game toe te voegen. Het is voor consolegamers daarnaast wat zuur dat zij verplicht zijn tot aanschaf van de Origins Edition, terwijl pc-gamers ook de goedkopere basisgame kunnen aanschaffen. De extra meerwaarde van de Origins Edition beperkt zich voor veel consolegamers namelijk enkel tot een klein aantal extra skins in Overwatch. Daarnaast ontvang je met de Origins Edition ook wat goodies voor andere Blizzard-games, zoals een Baby Winston pet in World of Warcraft, maar daar heb je natuurlijk bijzonder weinig aan als je deze games niet speelt.

Conclusie

Met Overwatch heeft Blizzard voor het eerst in jaren weer een volledig nieuw IP neergezet en begeeft de befaamde (pc-)gameontwikkelaar zich in de wereld van de shooters. Het blijkt een uitstekende combinatie. Teamspel en oog voor het objective is in deze spirituele opvolger van Team Fortress 2 cruciaal en daarbij is een goede balans van groot belang. Hoewel Overwatch nu toch 21 speelbare karakters bevat zit het met deze balans dik in orde. Natuurlijk zal niet iedere Hero je liggen, maar hoe goed een tegenstander ook is, uiteindelijk heeft ieder karakter zijn zwakke plekken en counter-mogelijkheden. Hoewel Overwatch wel wat meer modi en mappen zou mogen bevatten, heeft Blizzard al de belofte gedaan dat deze, net zoals Heroes, in de toekomst gratis aan de game toegevoegd zullen worden. Het zal ervoor zorgen dat Overwatch het predicaat van ‘beste multiplayershooter van deze generatie’ nog wat sterker om zijn schouders zal krijgen.