Until Dawn

Je moet mij zo ver mogelijk weg houden van horror. Ik kan die spanning niet aan, ik ga ervan zweten en in het donker een horrorgame spelen of een horrorfilm kijken, lukt mij al helemaal niet. Toch werd ik uitgezonden op afspraak bij Supermassive Games, de ontwikkelaar van Until Dawn. Dat was die first-person PlayStation 3 Move-game die twee jaar geleden werd aangekondigd, maar waar we lange tijd niets meer van hebben vernomen. Until Dawn is terug, maar dan voor de PlayStation 4, in third-person en spelend met de DualShock 4-controller.

Het effect van vlinders

De Engelse indie-ontwikkelaar Supermassive Games, bekend van LittleBigPlanet Vita en Killzone HD, accepteerde de kwaliteit van Until Dawn blijkbaar niet, want het roer is compleet omgegooid. Van een first-person horrorgame die alleen met Move speelbaar is naar een new-gen third-person horrortitel. Ambitieus en een hele vooruitgang, voor een indie-game ziet Until Dawn er zeer prima uit die overigens op de engine van Killzone: Shadow Fall draait. Daarnaast biedt de game een intense horror rit waarbij de speler deels zijn eigen verhaal creëert. Until Dawn draait om acht vrienden die het einde van het jaar vieren in een hotel in de bergen, maar er ligt gevaar op de loer. De vrienden worden uiteen gedreven door een psychopaat die het leuk vindt spelletjes te spelen en mensen op gruwelijke wijze te vermoorden. Jij speelt met alle acht de personages die allen zowel kunnen overleven als sterven.

Jij maakt de keuzes, jij bepaalt wat je doet en het welbekende Butterfly Effect speelt hierbij een grote rol. Elke actie heeft een reactie en kan het lot van jou en je vrienden compleet veranderen. Deels doorloop je natuurlijk een vooraf geschreven verhaal met een rode draad, al zal dit verhaal voor iedereen anders aflopen. Zo zijn er in de game duizenden keuzes te maken, die honderden verschillende gevolgen en consequenties hebben. Gaat één van de vrienden dood, dan is deze dood. Het verhaal krijgt op dat moment een andere wending. Until Dawn is opgebouwd uit common sense, maar kent ook morele keuzes. Bij diverse keuzes, zoals het wel of niet oppakken van een schaar of het wel of niet volgen van een vriend kan het verloop veranderen en krijg je een vlinder op het scherm te zien. Na elke scène zie je jouw verhaal als takken in de vleugels van de vlinder.

Spanning

De bedoeling is uiteraard overleven, maar ook het zoeken naar aanwijzingen en je vrienden speelt een rol in Until Dawn. Tijdens de presentatie kregen we een stuk gameplay te zien die ik later zelf heb gespeeld. De game oogt donker en grauw en constant hangt er een dreigende spanning in de omgevingen. Muziek, geluiden in de verte, deuren die open gaan, schilderijen die van de muur vallen en enge geesten die je laten schrikken, zijn voorbeelden van de deels psychologische horror. De twee vrienden die dit meemaken zoeken een vriendin, maar ontdekken een verpauperd gedeelte van het hotel en zijn op onderzoek uit. Jij als speler beweegt je zaklamp met de controller, op zoek naar aanwijzingen, tips en eventueel wapens om je te kunnen verdedigen tegen de psycho. Zo pakte de ontwikkelaar de schaar waar ik het over had wel op, maar ik tijdens mijn speelsessie niet.

Je komt in dit stuk sowieso de psycho tegen, dus als je de schaar op hebt gepakt, steek je hem. Ik koos ervoor de schaar niet te pakken en dus kon ik de gek niet verwonden. Beide keuzes hebben consequenties voor het verhaal. De psycho heeft natuurlijk meer kans ontdekt te worden als hij gewond is, dus dat zou een logische keuze zijn geweest. Helaas kon ik het verhaal niet meer zo manipuleren zodat ik de vijand niet tegen zou komen. De twee vrienden worden gepakt en vastgebonden in een stoel. Als ze wakker worden, beginnen er twee cirkelzagen boven hun hoofd te draaien die tevens naar beneden komen. De psycho stelt Chris, de jongen, tot een verschrikkelijke keus. Eén van de twee overleeft, maar op voorwaarde dat hij het pistool pakt en of zijn vriendin neerschiet, of zichzelf. Dit zijn hele moeilijke keuzes die je liever niet wilt maken, maar Until Dawn doet het.

Overleef of sterf

Horror is een groot element in de game, maar ook gore, disgust en terror zijn te vinden. Supermassive werkt voor het spel samen met horrorschrijvers en ze willen hiermee echt horror tonen. Wel blijft het een indie-titel, waardoor sommige dialogen wat cheesy aanvoelen en soms nog best grappig overkomen. Verder kent Until Dawn invloeden van Heavy Rain en dat merk je deels aan de besturing. Hier en daar moet je uit twee mogelijkheden een keus maken, moet je echt naar een object kijken om deze te kunnen selecteren en gebeuren veel acties door op een knop te drukken, vergelijkend met Heavy Rain. Hield je dus niet van die game, dan zal de gameplay van Until Dawn je ook niet kunnen bekoren.

Voorlopige conclusie

Tijdens de presentatie en de speelsessie van Until Dawn heeft de game een positieve gedachte nagelaten. Ik hou totaal niet van horror, maar naar mijn idee heeft de game een flinke sprong vooruit gemaakt en kunnen we veel meer van de titel verwachten. Natuurlijk is het geen high-budget game, toch is het voor een indie-titel een aardige productie met een prima lading horror, gore en een beetje cheesy dialogen tussendoor. Voor de fans van horror zal Until Dawn een leuke titel kunnen worden, zeker door alle keuzes die te maken zijn en die fataal kunnen worden in het verhaal. De invulling van het Butterfly Effect is erg tof en geeft daardoor net wat meer diepgang. Het spel blijft redelijk scripted, maar doordat vele acties een reactie hebben, kan het nog erg leuk worden.