Tomb Raider hands-on 2

Vorige week kreeg ik op een druilerige donderdagavond een telefoontje van onze hoofdredacteur. Of ik wellicht zin had om me de volgende morgen vroeg te melden voor een speelsessie. Toen bleek dat het om de nieuwe Tomb Raider ging, sprongen mijn oren direct open. Ik ben afkomstig uit een generatie die is opgegroeid met de originele game uit de jaren ’90 en koester warme herinneringen aan het avonturieren met Lara Croft. Het genot van het beroeren van een aantrekkelijke dame (wist ik toen veel…) enerzijds, de frustratie van het wéér niet halen van een bepaalde sprong, waardoor ik opnieuw mocht beginnen anderzijds. We leven nu echter in 2012; de tijd van Lara’s buitenproportionele vormen en flauwe nudity patches is voorbij. Is er in deze tijd nog plaats voor Lara? Na een uitvoerige speelsessie met deze gerevitaliseerde Tomb Raider is mijn antwoord een volmondige “ja”.

De ontwikkeling van een icoon

Met de komst van het 32 bit-tijdperk ontvouwde zich halverwege de jaren ’90 een hele lijn aan nieuwe mogelijkheden binnen de wereld van game design. De mogelijkheid om te werken met 3D-omgevingen schiep vele opties en was het startschot voor een scala aan nieuwe franchises. In 1996 werd de wereld opgeschud door het arriveren van een nieuwe heldin die niet bepaald voor de poes was. De Engelse archeologe Lara Croft had een tweeledige uitwerking op gamers. Vele vrouwelijke gamers waren opgetogen over het feit dat er eindelijk ruimte was ontstaan voor een pittig vrouwelijk personage (Samus uit de Metroid-franchise even buiten beschouwing gelaten) in een door mannen overbevolkte gamewereld. Mannen waren op hun beurt blij, maar om een totaal andere reden. Lara Croft had met haar slanke lijf en pronte borsten een erotiserende uitwerking op vele mannen die haar bedienden. Het succes van de eerste Tomb Raider zorgde voor een groot aantal opvolgers, spin-offs en zelfs films. Een icoon was geboren.

Lara anno “nu”

In 2006 nam ontwikkelaar Crystal Dynamics de Tomb Raider-franchise over van Core Design en bracht een drietal games uit, waarvan Tomb Raider: Underworld in 2008 de laatste was. Aangezien de franchise al vaker stil heeft gelegen om naderhand toch weer gereanimeerd te worden, was het enkel afwachten tot het moment dat la Croft weer op avontuur zou gaan. In maart 2013 is het dan eindelijk zover en mogen we de aantrekkelijke avonturier weer ter hand nemen. Ditmaal hebben we echter niet alleen te maken met een reanimatie van de franchise, maar met een totale reboot. Gameregisseur Daniël Bisson legt gedurende zijn presentatie uit waarom voor deze opzet gekozen is. Volgens Bisson werd het tijd voor een herdefinitie van de franchise om ervoor te zorgen dat Lara Croft anno nu weer net zo cultureel relevant wordt als dat ze vroeger was. In dit nieuwe verhaal is Lara Croft niet meer de onoverwinnelijke rondborstige superheldin van weleer, maar een echte “girl next door” die even kwetsbaar is als de gemiddelde mens. Om deze mutatie geloofwaardig te maken is ervoor gekozen om het verhaal plaats te laten vinden in de jonge jaren van Lara Croft. Sterker nog, dit is Lara’s eerste echte avontuur.

Snelle volwassenwording

In dit avontuur is de 21-jarige Lara Croft op expeditie naar de locatie van zonnekoningin Himiko die regeerde over een gebied genaamd Yamatai. Samen met haar crew is ze per schip op weg naar de Dragon’s Triangle, gelegen in de Grote Oceaan. Nabij een eiland lijden ze echter schipbreuk en verliest Lara het bewustzijn. Eenmaal bijgekomen, hangend aan het plafond van een grot, begint het avontuur. In dit introductionele gedeelte dien je Lara uit haar benarde positie te bevrijden en uit de grot te ontsnappen. Al snel raakt onze avonturier na een val gewond en rent ze met haar hand op de zere plek richting de uitgang. Onderweg loop je ook tegen de eerste puzzel van de game aan. Bij puzzels dien je in de meeste gevallen gebruik te maken van bepaalde objecten die zich in je directe omgeving bevinden. Wanneer je er echter niet uitkomt kan er hulp gevonden worden in Lara’s “survival instinct”, die bepalende objecten voor een puzzel uitlicht. Gelukkig is het gebruik van deze hulplijn optioneel en zullen doorgewinterde avonturiers aan hun eigen instinct voldoende hebben.

Nadat Lara aan de gevaren van de grot heeft kunnen ontkomen, is er eindelijk tijd om de wonden te likken en zich bewust te worden van haar status. Daar zit je dan, alleen op een eiland, zonder eten, zonder drinken en geen uitzicht op hulp. Normaliter geen probleem, maar in het geval van deze Lara hebben we te maken met een nog onbeschreven blad op het gebied van avonturieren. Met haar laatste lucifer weet ze een kampvuur – dat ook gelijk fungeert als save point – aan te maken en probeert ze zich te beschermen tegen de kou. Op dit soort momenten is duidelijk te zien op welk gebied de Lara van nu verschilt ten opzichte van de Lara van vroeger. Lara heeft het koud, ze heeft pijn, ze heeft verdriet. Deze vertoning van emoties zorgt ervoor dat je als speler direct in het verhaal wordt getrokken en met haar meeleeft. Gedurende de speelsessie help ik Lara door allerlei hindernissen en obstakels, waardoor ze zich begint te ontwikkelen en opgroeit als avonturier. Wanneer Lara verderop in de game genoodzaakt is om haar eerste echte kill te maken, komt met één schot een einde aan haar onschuld; een zeer krachtig moment dat haar gedwongen volwassen doet worden.

Diepgang

De ontwikkeling van Lara staat centraal in Tomb Raider. Tijdens de wandeltochten over het eiland kom je allerlei schatten en hulpmiddelen tegen. Gaandeweg verdien je ook skillpoints die je kunt investeren in een uitgebreide skilltree. Hierbij heb je de keuze uit de takken “survivor” en “hunter” die op zichzelf weer allerlei skills herbergen. Zo kun je de ontwikkeling van Lara naar eigen smaak vormgeven. Daarnaast heb je de vrijheid om gevonden voorwerpen te verbeteren en zelfs te combineren met andere voorwerpen. Deze toevoegingen werken uitstekend en geven de game meer diepgang.

Lara Drake?

Hoewel de game in vele opzichten speelt als een Tomb Raider-game, zijn er voldoende elementen in de game die doen denken aan de Uncharted-serie van ontwikkelaar Naughty Dog. Op het eerste gezicht is dit natuurlijk een kromme vergelijking, want Nathan Drake dankt zijn bestaan grotendeels aan het succes van Lara Croft. Toch is er een aantal karakteristieke elementen van Uncharted overgewaaid naar Tomb Raider. Om te beginnen herbergt Tomb Raider de filmische stijl die Uncharted zo kenmerkt. Tomb Raider wordt gedreven door het verhaal en de acteurs die de personages vormgeven, waardoor je al snel met ze meeleeft. Dit heeft als keerzijde dat Tomb Raider vrij lineair van opzet is. Maar Lara Croft krijgt in Tomb Raider beduidend meer bewegingsvrijheid dan Nathan Drake in Uncharted geniet. Hoewel het hier geen free roaming-game in de trend van Skyrim betreft, is er nog steeds ruimte om te exploreren. Het filmische aspect binnen Tomb Raider komt ook duidelijk naar voren door middel van de cinematografie in de game. Het moment dat Lara tegen een hangend vliegtuig opklimt, waan ik me weer hangend aan de trein in de befaamde openingsscène van Uncharted 2: Among Thieves. Daarnaast bevat Tomb Raider ook de nodige quick time-events die bepaalde scènes extra moeten aandikken.

Deze overeenkomsten daargelaten, vind ik niet dat Tomb Raider in één adem genoemd kan worden met Uncharted. Waar in Uncharted de nadruk ligt op humoristische interactie en overdreven explosies, probeert Tomb Raider het accent te leggen op realisme en emotie. Het overleven met Lara staat centraal en hier word je als speler continu op gewezen. Deze inslag geeft Tomb Raider de eigen smoel die het nodig heeft.

Voorlopige conclusie

Tomb Raider belooft een emotionele achtbaanrit te gaan worden, waarin we Lara Croft zien zoals we haar nog nooit eerder hebben aanschouwd. In deze Tomb Raider-reboot is Lara voor het eerst een echt mens met gevoelens. Ondanks het feit dat Crystal Dynamics deze ontwikkeling al een tijdje benadrukt, was ik nog steeds blij verrast na mijn twee uurtjes samen met Lara. Waar ik me bij het spelen van eerdere delen meer vergaapte aan de vrouwelijke vormen van ijskonijn Croft, voel ik voor het eerst een vorm van emotionele verbondenheid die ik nog nooit eerder met het personage heb gehad. De wereld van Tomb Raider oogt bovendien fantastisch en kleurrijk en de game speelt zeer gemakkelijk en intuïtief. Voeg hier de diepe mogelijkheden om je personage te ontwikkelen aan toe en het kan al bijna niet meer fout gaan.

Hoewel Tomb Raider wat invloeden uit Uncharted herbergt, zie ik dit niet als iets negatiefs. Crystal Dynamics verenigt het beste van de twee werelden en komt met een game op de proppen die over een compleet eigen smoel beschikt. In wezen symboliseert deze Tomb Raider de volwassenwording van het personage Lara Croft. Dat ze in haar “eerste avontuur” meer volwassen overkomt dan in alle eerdere delen, maakt de prestatie van Crystal Dynamics alleen maar groter. Tomb Raider verschijnt op 5 maart 2013 en belooft de game te worden die Lara verdient.