Spy Hunter (3DS)

Is het een sportwagen? Is het een monstertruck? Is het een amfibievoertuig? Het is de transformerende automobiel uit Spy Hunter! Een hip voertuig dat niet alleen overal kan rijden, maar ook nog eens bewapend is met de nieuwste snufjes. Voelen we ons de man met Spy Hunter, of zitten er toch wat haken en ogen aan de uitvoering van het interessante concept?

Beter dan Transformers

Gelijk al word je neergezet op de weg. Een paar schermpjes duiken op om je te voorzien van wat uitleg, maar daar blijft het bij. Gaan met die banaan dus. Keihard scheuren met de wagen en al snel duiken de eerste tegenstanders op. Welk wapen zetten we in? De vlammenwerper voor auto’s achter je, of hebben de wagens naast je toch meer prioriteit? Het duurt niet lang alvorens de enige mogelijke route een rivier blijkt. Hier eenvoudigweg inrijden doet jouw auto onmiddellijk veranderen in een snelle boot. Transformers is er niets bij.

Wat er schort

Spy Hunter is dus lekker gevarieerd, maar daar blijft het helaas ook bij. Hoewel het concept namelijk boeiend is, is de uitwerking dat niet. Het voornaamste hekelpunt zit ‘m in de kern van het spel. Gecontroleerd je transformerwagen ter land en ter zee doen bewegen zit er eigenlijk niet in, aangezien de besturing veel te stroef werkt. Zo zul je dus geregeld tegen muren aanbotsen of obstakels schampen. Natuurkundewetten worden hierbij volledig losgelaten, want een klein tikje van een andere auto laat je geregeld pirouettes draaien. Omdat snelheid een grote rol speelt in de game, zul je daardoor vaker een missie opnieuw moeten doen dan je lief is.

Bovendien kent Spy Hunter niet een bijzonder lange speelduur. Na een uur of vijf à zes zul je de game hebben doorgespeeld en heel veel meer kun je dan niet doen. Naast de missies is er namelijk niets te beleven. Aangezien er feitelijk ook nog eens geen verhaal te vinden is in de missies zelf, heb je aan het einde van de game ook niet eens het gevoel dat je daadwerkelijk iets interessants hebt beleefd. Spy Hunter biedt daarmee een bijzonder beperkt pakketje.

Geen Vita

Als je dacht dat Spy Hunter al eens langs was gekomen op GamersNET, dan kan dat zeker kloppen. De Vita-versie hebben we destijds een voldoende gegeven, maar het 3DS-exemplaar bezit toch aanzienlijk minder kwaliteit. Het scherm is een stuk minder breed, waardoor het geheel al snel te benauwd aanvoelt. Tegenstanders aan je weerszijden zie je minder goed aankomen en ver kun je eigenlijk niet zien, waardoor je te snel zult moeten reageren op de omgeving.

Conclusie

Spy Hunter op de Nintendo 3DS is helaas allerminst de moeite waard geworden. Hoewel de gameplay variëteit kent, heeft het spel qua inhoud bijzonder weinig te bieden. Een niet te besturen voertuig in een racegame is een no-go en dat er naast de missies niets te doen is siert het spel ook niet. Mocht je je toch willen wagen aan Spy Hunter, dan is de Vita-versie wellicht toch een betere keuze.