Spy Hunter

Als je achtereenvolgens snelle auto’s met interessante gadgets, spionnen en spectaculaire achtervolgingen hoort, is de kans groot dat James Bond je als eerste te binnen schiet. Het is echter eveneens een perfecte samenvatting van Spy Hunter. Ook in Spy Hunter weet deze combinatie veel leuks voort te brengen, al had er nog veel meer ingezeten.

De Interceptor G-6155

Zoals gebruikelijk bij racegames draait het ook in Spy Hunter niet om de bestuurder, maar om de auto. In dit geval is het niets minder dan een Interceptor G-6155. Deze naam zal je niet bekend in de oren klinken, maar in het spel is dit een bijzonder prototype. Met een druk op de knop tover je namelijk een machinegeweer op je motorkap, doelzoekende raketten op je dak of een vlammenwerper op je achterbumper. Al deze wapens kun je ook nog eens upgraden, door punten die je verdient met het spelen van missies. Deze upgrades zorgen voornamelijk voor meer schade en een snellere herlaadtijd. Ook zul je naar mate je verder komt in het spel meer wapens vrijspelen.

Een dergelijke wagen is natuurlijk zeer interessant en al snel probeert een mol uit jouw organisatie de auto in zijn macht te krijgen. Hoewel het verhaal verder weinig voorstelt, betekent dit dat je de wapens op jouw auto veelvuldig moet gebruiken om veilig van A naar B te komen. De tegenstand is redelijk gevarieerd en iedere vijand heeft zo zijn eigen specialiteit. Voorbeelden zijn een auto met vlammenwerper waarbij je natuurlijk uit de buurt moet blijven en een wagen met een groot machinegeweer. Vanuit de lucht kun je eveneens tegenstand verwachten, ditmaal van helikopters. Ook in het water ben je niet veilig, de mol beschikt eveneens over bewapende boten.

Hiermee komen we op de tweede bijzonderheid van de Interceptor. Het prototype past zich zonder moeite aan op het terrein, voor je het weet ben je getransformeerd van snelle sportauto in terreinwagen of boot. Gelukkig is dit niet de enige variatie die je in het spel kunt verwachten. Gedurende sommige missies is het namelijk nodig dat je een drone moet besturen. Hiermee kun je wegversperringen van de tegenstander opruimen. Dit doe je door met het touchscreen onder andere mortieraanvallen en bombardementen op de juiste plek te plaatsen. Ook zul je soms een gepantserde truck, jouw thuisbasis, moeten beschermen met een stationair geweer.

Niet perfect

Het spel biedt met deze verschillende onderdelen voldoende variatie in de drieëntwintig missies die er zijn. Deze missies zijn echter allemaal in zo’n vijftien minuten uit te spelen, wat betekent dat je na vijf á zes uur het spel wel hebt uitgespeeld. Bij deze speelduur is al rekening gehouden met de bij tijd en wijle volledige afwezigheid van checkpoints, wat de duur van de game af en toe kunstmatig verhoogt. Terwijl in Spy Hunter in de meeste missies wel degelijk gebruikgemaakt wordt van checkpoints, ontbreken deze soms ook op de meest logische momenten. Nadat je de singleplayer hebt uitgespeeld, kun je nog wel aan de slag met de multiplayer. Het spel kent echter alleen samenspel met gebruik van ad hoc.

Niet alleen had ontwikkelaar TT Fusion meer tijd aan de speelduur mogen besteden, ook op grafisch gebied laat men steken vallen. De potentie van de PlayStation Vita wordt simpelweg niet ten volle benut. Wellicht dat dit te maken heeft met het feit dat Spy Hunter ook op de 3DS uitkomt, deze handheld is nu eenmaal minder krachtig dan de Vita. De presentatie van het spel is sowieso verre van perfect. Zo wordt het verhaal van het spel grotendeels getoond met tekst. De grote schurk in het verhaal spreekt je wel toe. Deze stem is, in ieder geval in het Nederlands, echter zo irritant dat men hem beter weg had kunnen laten.

Conclusie

De PlayStation Vita kan meer games goed gebruiken en Spy Hunter is dan ook een welkome toevoeging aan de catalogus. Het racen met de Interceptor biedt een aangename verandering op veel andere racegames doordat je auto in een oogwenk verandert in een zwaar bewapende bak. Het vechten met de tegenstanders is leuk en er is ook voldoende variatie doordat je af en toe met een stationair geweer en drone aan de slag kunt. De speelduur van Spy Hunter laat echter te wensen over. Met een singleplayer waar je na vijf á zes uur mee klaar bent en alleen ad hoc-multiplayer is 39,99 euro toch vrij prijzig. Daarnaast oogt het spel ook minder goed dan je zou mogen verwachten van een Vita-game. Spy Hunter is dan ook een leuk tussendoortje, maar helaas niet veel meer dan dat.