GN Leestip: Uncharted: The Fourth Labyrinth

Het is weer zover, de zomervakantie is begonnen! De vakantie is voor velen de ideale tijd om eens een boek te lezen. Nu kun je natuurlijk boeken van Baantjer of Dan Brown uit de kast trekken, je kunt op het strand aan de Middellandse zee of dat terrasje in Barcelona echter ook gamegerelateerde boeken lezen. Zo kun je je ook eens verdiepen in de wereld van Halo, Uncharted of Mass Effect. Met de GN Leestip krijg je de komende weken tips welke boeken jij op vakantie mee moet nemen.

De GN Leestip van een Sony-man kan maar een paar dingen betekenen. Zo zit ik er nog steeds over na te denken het boek van Killzone te kopen; die wordt dus niet behandeld. Het gaat hier over een boek over één van mijn favoriete series: Uncharted. Na de zoektocht naar ‘El Dorado’, na de voetsporen van ‘Marco Polo’ gevolgd te hebben, na het zand happen voor de legendarische verloren stad ‘Iram of the Pillars’ en de reis naar nog een verloren stad in ‘Golden Abyss’, was het tijd om het boek Uncharted: The Fourth Labyrinth van auteur Christopher Golden door te spitten. Het is het eerste boek omtrent Nathan Drake die weer een nieuw avontuur beleeft. The Fourth Labyrinth is echter niet per definitie verschenen in navolging van de gamereeks, want het boek is oktober vorig jaar verschenen.

Als je Uncharted een beetje kent, dan is dit boek een typische schrijfvertaling voor eventueel een nieuwe game. Onze welbespraakte Drake raakt immers weer in een intrige terecht wanneer Victor ‘Sully’ Sullivan hem naar New York haalt. Een lugubere moord op Grand Central Station, een archeoloog en oude vriend van Sully, Luka Hzujak, is zogezegd niet helemaal compleet meer. Zijn dochter, Jada Hzujak, en tevens petekind van Sully, wil dit tot op de bodem uitzoeken en dat is dan ook de welbekende ontmoeting tussen Drake, Sully en een schone dame. Jada weet dat haar vader op zoek was naar een mysterie en het avontuur blijft dan ook zeker niet in New York hangen. De vermoorde archeoloog was op onderzoek uit naar doolhoven in Egypte en Griekenland en was zelfs een groter mysterie op het spoor. Er werd ooit gedacht dat er maar drie labyrinten waren, maar, is er een vierde?

Voor nieuwelingen van de serie is het boek niet een groot raadsel. Het is tot nog toe alleen in het Engels geschreven, maar blijkbaar heeft Christopher Golden een soepele pen en hij maakt het ook voor de Nederlandse lezer daardoor niet te moeilijk. Verder is het een nieuw verhaal zonder referenties naar de games, hoewel het de vernuftige formule van de serie wel behoudt. De personages zijn zoals we die kennen, niet te diepgaand, misschien wat standaard, met Drake en Sully aan het roer en met wederom een dame ernaast. En zoals gewoonlijk wordt er gereisd, worden onze protagonisten achterna gezeten door criminelen en bijna onmenselijke vijanden en is het verhaal ook niet vies van mysterieuze onontdekte plaatsen (uncharted – niet in kaart gebracht). Genoeg om te beleven.

Er is bovendien een ding waar dit boek in uitblinkt – en daar mag de heer Golden een buiging voor krijgen – en dat is de personalisering van de diverse personages. We mogen vast wel stellen dat de auteur een nauwe samenwerking heeft gehad met ontwikkelaar Naughty Dog en misschien wel de games heeft gespeeld. Als je leest, heb je namelijk direct de stem van Drake (Nolan North) in je hoofd, en natuurlijk die van Sully (Richard McGonagle). De dialogen zitten vol sarcasme, een tintje sadisme, zelfs als er moorden zijn gepleegd, maar blijven wel binnen de lijnen van de reeks. The Fourth Labyrinth laat je glimlachen, grijnzen en zoeken naar herkenbaarheden. Als Drake na een lange reis er afgepeigerd uitziet en Sully alleen reageert met “great to see you too”, dan weet je dat het goed zit. Ook wanneer de wat naïeve, maar scherpe Jada zich afvraagt hoe de beste mannen in ’s hemelsnaam een boot gaan stelen, is Drake heel ad rem met: “Possibly just a good old-fashioned sneak. What we lack in stealth we make up for in brazen stupidity and desperation.” Het leukste is dus als je minimaal één game hebt gespeeld, wat ervoor zorgt dat het boek net zo weet te leven. Ook voor een leek blijkt het echter fantastisch uitgewerkt, mits je de losse structuur en de humor kunt waarderen natuurlijk.

Andere bekende personages kent Uncharted: The Fourth Labyrinth niet, maar dat is ook niet erg. Nogmaals, het is een losstaand verhaal, dat eigenlijk onmiskenbaar is in elke game. Hierdoor wordt het wel lastig uit te vinden in welke tijdsperiode het boek zich afspeelt, aangezien er nergens verwijzingen te lezen zijn. Is het voor, tussen, of na de games? Dat blijft de vraag en er zijn verder ook geen duidelijke antwoorden die los worden gelaten over Drake’s buitengewone karakter – dat kleinschalig in Uncharted 3: Drake’s Deception is behandeld. Het is een bekende kanttekening, dus we hoeven het ook niet te verwachten. Zeker niet erg, want The Fourth Labyrinth is gewoonweg een authentiek, ludiek en vlot verhaal in het universum van Uncharted. Het is humoristisch, sarcastisch, uitgesproken, charmant, met de vlotte pen geschreven en het nieuwe mysterie mag ontrafeld worden.

Heb jij ook een interessante tip voor ons? Laat je suggestie achter in de reacties en volg GamersNET ook op Twitter en Facebook, want ook daar kun je jouw tips voor ons achterlaten.

Leestip gemist? Check de vorige! Mass Effect Veel leesplezier!

PS: Er is in de periode van november tot en met april een zesdelige comic verschenen van Uncharted. Ik ga mijn best doen deze collectie in handen te krijgen en wie weet behandel ik de comic van Uncharted dus ook.