50/50, dat zijn de kansen die hoofdpersoon Adam heeft als bij hem een kwaadaardige tumor wordt ontdekt. De film is gebaseerd op een waargebeurd verhaal van scenarioschrijver Will Reisner. Gelukkig zorgen de acteurs voor de nodige luchtigheid tijdens het verwerkingsproces. Zonder de harde realiteit uit het oog te verliezen leveren Joseph Gordon-Levitt als Adam en Seth Rogen als beste vriend Kyle sterke performances.
Omgaan met kanker
Terwijl Adam’s vriendin en moeder helemaal in paniek raken, zorgt Kyle voor de komische noot en vergezeld Adam in het accepteren van kanker. ‘If you were a casino game, you’ve had the best odds.’ Adam’s overbezorgde moeder Diane, gespeeld door de ervaren Angelica Houston, heeft het recht in paniek te zijn. Niet alleen heeft haar zoon een serieuze aandoening, haar man heeft ook nog eens Alzheimer. Adam zit niet te wachten op een dramatische, bemoeizieke moeder en vermijdt daarom alle contact.
Raar dat aan de persoon niks te merken valt terwijl het lichaam van binnen erg ziek is. Het is pas tijdens de chemo behandeling dat de klappen aankomen. In het ziekenhuis ontmoet hij gedurende die kuren twee oudere mannen die in het zelfde schuitje zitten. Beide heren zijn een stuk ouder dan Adam en ogen vooral kalm. Dat komt niet alleen door de wietkoekjes, want Alan en Mitch stralen sowieso een bepaalde aangename rust uit en maken er samen het beste van.
Liefde en vriendschap
In het ziekenhuis raakt hij eveneens aan de praat met zijn therapeute. De jonge Katherine heeft het in het begin moeilijk met de onbezorgde Adam. Zelf is ze bezig met haar afstudeerproject en Adam is daar eigenlijk een onderdeel van. Zonder iets te verklappen creëren de twee een aparte band met elkaar. Toch draait het vooral om Adam en Kyle, zij zijn het hart van de film. De twee zijn dan misschien elkaars tegenpolen, Kyle blijft zijn maatje trouw ondanks alles, de scène met het afscheren van het haar is een van de vele symbolische momenten.
Zo zit de film vol met mooie momenten waarin Adam alles op een rij probeert te zetten en iedereen rondom hem echt leert kennen. Uiteraard is het verhaal in grote lijnen al bekend, het gaat om de sfeer die de film met zich meebrengt. Men heeft natuurlijk niet gekozen voor een makkelijk thema. Naast de fraaie acteerprestaties is 50/50 door regisseur Jonathan Levine eerlijk in beeld gebracht. We zien hoe Adam constant geconfronteerd word door zijn aandoening. De kijker wordt gepakt door de emotionele gebeurtenissen. De muziek levert hier een belangrijke bijdrage dankzij op de juiste momenten liedjes te gebruiken zoals Radiohead’s High and Dry, Roy Orbinson’s Crying en Pearl Jam’s Yellow Ledbetter.
Extra’s
Deze zijn redelijk standaard te noemen met een audiocommentaar, making of en deleted scenes. Toch geven de extra’s meer en meer inzicht in het ‘plezier’ van het maken van de film en het nodige realisme dat hier bij komt kijken. Twee features gaan hier dieper op in. Lifes Inspires Art toont vier scénes die echt gebeurd zijn. Seek and Destroy gaat over het moment dat Kyle en Adam symbolisch een schilderij vernielen van zijn vriendin.
Conclusie
50/50 kaart een moeilijk thema aan maar brengt dit op een luchtige manier zonder dat komedie te hard zijn stempel drukt. Het is onderdeel van het verwerkingsproject waardoor je als kijker betrokken raakt bij de personages. Joseph Gordon-Levitt laat nog maar eens zien dat hij een zeer diverse acteur is terwijl de eerlijke en komische Seth Rogen opnieuw zich zelf kan spelen. Een betere vriend zou je niet kunnen wensen. De combinatie van humor en drama is de kracht van deze film en zou een inspiratie kunnen zijn voor kankerpatiënten.
