Twee jonge internet-ondernemers zijn in Moskou om hun eerste grote slag te slaan. Tenminste, dat denken ze. Het bedrijf waarmee ze zaken zouden doen had namelijk andere plannen. Gelukkig komen ze tijdens het uitgaan twee charmante Amerikaanse dames tegen. Net die twee die de blog van één van de jongens volgden. Als ze dan later nog de Russische zakenman tegenkomen die hen bedrogen heeft, is iedereen op zijn plek en barst de hel los…
Helderziend?
Het schemerde misschien al een beetje door de inleiding heen, maar The Darkest Hour is tamelijk voorspelbaar. Dan zul je tegenwerpen, dat geldt toch voor bijna alle alien-invasie films? Klopt, maar je kan het ook overdrijven. Vanaf het begin kun je aanwijzen wie er dood gaan, in welke volgorde, en wie er verliefd op elkaar worden.
Maar wanneer je je daar bij neerlegt, is The Darkest Hour wel degelijk een vermakelijke film. Er zit meer dan genoeg spanning in. Dat komt niet in de laatste plaats ook door de aliens, die eindelijk weer eens iets anders zijn dan anders. Zolang ze onzichtbaar zijn tenminste, als ze zich laten zien zijn het weer gewoon de lelijke gedrochten die we gewend zijn. Maar hun onzichtbaarheidsmantels (ohnee, andere film) werken goed op de zenuwen doordat de hoofdrolspelers zich nooit echt veilig mogen wanen.
Stereotypie
Voldoende spanning dus, daar hoef je deze film niet voor te laten schieten. Jammer is dat het verhaal en ook de personages zo vlak blijven als een biljartlaken. Er zijn voldoende ingrediënten aanwezig om er een erg interessante mix van te maken: onzichtbare aliens die hier zijn om onze elektriciteit te stelen en zich alleen weggeven door het spanningsveld om hen heen, daar moet toch meer mee te doen zijn? Nu ziet het er allemaal wel aardig uit, maar dat niveau ontstijgt The Darkest Hour nooit.
Voor de personages geldt eigenlijk hetzelfde. Uiteraard nemen de twee jongens het voortouw. Af en toe wordt er wat geruzied onderling, de twee dames vragen zich zo nu en dan af waarom ze eigenlijk blind achter die twee knullen aanlopen die ze pas net hebben ontmoet, maar tot een echte confrontatie komt het nooit. De enige die nog een beetje interessant wordt, is Skyler, die bij vlagen het idee wekt over meer menselijke gevoelens te beschikken dan woede, angst en verlangen.
Conclusie
The Darkest Hour is typisch zo’n film die valt onder de categorie “goed popcornvermaak”. Het ziet er allemaal goed uit (niet in de laatste plaats de acteurs), het verhaal is licht verteerbaar, en het kijkt dan ook allemaal makkelijk weg. Daarnaast is er voldoende spanning en actie om het nooit saai te laten worden. Daar staat tegenover dat dit alles op zo’n simplistische manier met elkaar vermengd is, dat The Darkes Hour het niveau van de middelmaat nooit weet te overstijgen.
