Luigi’s Mansion 2

Over het algemeen krijg ik jeuk van fanatieke Nintendo-aanhangers. Het is waar dat mijn favoriete console de Xbox 360 is, maar ook ik ga niet gillen als Peter Molyneux het podium betreedt, als een tienermeisje die een ontmoeting met Justin Bieber heeft. Helaas gedraagt de echte Nintendo-fan zich wel zo. Als Miyamoto ook maar een scheet laat, gillen ze van blijdschap als ze eraan mogen ruiken en zelfs bij de aankondiging van de Nintendo hartslagmeter vorig jaar, waren ze enthousiast. Ondanks dit alles moest ook ik tijdens de Nintendo persconferentie hard applaudisseren bij de aankondiging van één bepaalde titel: Luigi’s Mansion 2.

Vacuüm power!

Bij de vorige generatie consoles was ik een fanatieke Gamecube-aanhanger, omdat die console mij vanaf het begin wist te boeien. Dat was grotendeels te danken aan Luigi’s Mansion, een game waarbij je als Luigi een villa vol spoken moest vrijspelen en dat gewapend met een zaklamp en een stofzuiger. De kracht van deze game lag hem in twee dingen. De sfeer van de mansion en de gameplay van de lamp en de stofzuiger. Als een spook verscheen, diende je de lamp snel op het spook te richten, waardoor deze verlamde. Vervolgens kon je á la Ghostbusters het spook in je stofzuiger zuigen. Het was niet alleen leuk, maar ook zeer verslavend.

Nu is het dan eindelijk tijd voor Luigi’s Mansion 2, een volledig nieuwe game die voor de Nintendo 3DS zal verschijnen. Op de E3 mocht ik een paar kamers van spoken bevrijden en wat is het gevoel toch herkenbaar en vernieuwend tegelijk. Allereerst grafisch, want er is nog geen game geweest die zo goed gebruik maakt van het 3D-effect als deze tweede Luigi’s Mansion. Zoals mensen wellicht nog weten van het eerste deel, zie je namelijk alles vanuit één perspectief, namelijk de zijkant van elke kamer. Je kijkt dus vanuit de diepte een kamer in en juist daarbij is 3D fantastisch! Zo betrad ik een grote kamer, met aan het plafond een kroonluchter en links en rechts twee grote trappen. Het 3D-effect liet me feilloos zien hoe diep dit allemaal was en het zag er daarnaast schitterend uit.

Net even anders

Naast het feit dat Luigi’s Mansion 2 meerdere mansions krijgt (deel 1 had er maar één), is er ook in de gameplay-mechaniek een kleine verandering. Het verdoven van monsters is iets complexer gemaakt, waarbij je nu je zaklamp moet opladen, alvorens je een spook kunt verdoven. Dit maakt de game net wat pittiger dan zijn voorganger en dat kan ik alleen maar toejuichen, omdat die wel aan de makkelijke kant was. De oplaadperiode is een seconde of drie en in een kamer met vier spoken is fouten maken veel gevaarlijker geworden. Uitdaging genoeg dus en dat maakt mij een blij man.

Voorlopige conclusie

Naast deze nieuwigheden is het vooral de herkenbaarheid die continue een glimlach op mijn gezicht toverde. Het verzamelen van muntjes en briefgeld (Luigi vind ook briefjes niet vies) en de terugkeer van Professor E. Gadd waren slechts een paar voorbeelden van de nostalgische blijheid die ik ervoer. Ik hoop dan ook snel weer met de game aan de slag te kunnen richting zijn release ergens in 2012. Luigi is back en daar ben ik ontzettend bij mee!