Tomb Raider

Tomb Raider krijgt eindelijk een origin-story en als er één chick is die dat verdient, dan is het Lara Croft wel. Talloze avonturen hebben we met haar beleefd, maar we weten eigenlijk nog maar heel weinig van haar. Zelfs de films hebben ons daarbij niet geholpen en Tomb Raider (zonder subtitel) gaat ons dat eindelijk vertellen. Bij het begin van de presentatie werd meteen duidelijk waarom ik eindelijk weer zin heb in een Tomb Raider-game.

Aan het begin van de demo, tevens het begin van de game, stort Lara neer op een mysterieus eiland, waar het gevaar overal dreigt en ze vanaf het begin tot het eind dient te overleven. Hangend in een doek, aan het plafond van een grot, probeert ze los te komen, totdat ze begrijpt dat alleen vuur haar kan helpen. Langzaam zwiept ze van links naar rechts om richting een fakkel te komen en uiteindelijk staat het doek in de fik. Het doet pijn en dat hoor je aan onze 21-jarige dame. Pubers onder ons zullen genieten van de voice acting (niet alleen pubers, red.), maar zonder gekheid, geloofwaardig is het zeker. Dit is ook precies één van de belangrijkste peilers van ontwikkelaar Crystal Dynamics. De game moet een psychologisch verhaal vertellen dat emotioneel meeslepend is.

Eenmaal uit de grot krijgen we een andere missie te zien op het (op dat moment) regenachtige eiland. Haar reiskameraad is gebeten door wolven en Lara moet geneesmiddelen vinden, uiteraard midden in het wolvennest. Hier wordt het tweede vlak getoond waar Tomb Raider zich zal onderscheiden en waarom de vergelijking met die andere game Uncharted niet meer op gaat. Tomb Raider draait voornamelijk om de puzzels en laat dit nou de kracht zijn van de vroegere games. Vuur, en de verspreiding daarvan, speelt een grote rol in het spel, maar ook klimmen en klauteren zijn weer een van de pijlers van de game. Natuurlijk zal de game ook actiescenes bevatten, maar deze zullen een minder prominente rol toe bediend krijgen. Niet voor niets zagen we Lara in onze demo vooral met pijl en boog. Dit betekent overigens niet dat ze geen vuurwapens zal krijgen, maar deze komen later in het spel.

Voor mensen die een beetje hulp nodig hebben bij de puzzels, introduceert Crystal Dynamics het survival instinct, dat ongeveer hetzelfde werkt als een spidersense. Hints lichten op in de wereld en dit zal voor sommige gamers een verademing zijn in de soms lastige puzzels. Gelukkig is het wel optioneel voor de echte fanatiekelingen.

Op andere momenten heeft de game wel degelijk gekeken naar die andere schattenjager Drake, want er zijn quick time events die het speuren en puzzelen afwisselen. Deze zijn cinematisch fantastisch in beeld gebracht en op momenten zelfs eng. Hoe Lara bijna verscheurd wordt door een wolf is spectaculair om te zien en draagt op voortreffelijke wijze bij aan de spanning.

Na het halen van de medicijnen en het verzorgen van de wonden, kregen we weer een cut scene te zien met een emotionele Lara, die bang is dat ze het niet aankan op het eiland. Ook dit laat zien dat het een echt nieuw begin is voor de franchise, waarbij Lara menselijker wordt gemaakt en spelers meer betrokken zullen raken met haar.

Als laatste is de game nu al heel erg mooi. Het helpt bij elke Tomb Raider om een schitterende Lara te zien en juist in deze herstart is de lat direct hoog gelegd. Zonder een monoloog te beginnen over cupmaten en borstvergrotingen (want wat weet ik daarvan…) ziet alles er zeer natuurlijk en lekker geproportioneerd uit. Ook het eiland zelf is schitterend neergezet. Het slechte weer uit de demo had daadwerkelijk invloed op het zicht in de verte en de modder ontstaan uit de beregende aarde is serieus vies om naar te kijken.

Voorlopige conclusie

Ik ben erg onder de indruk geraakt van deze eerste ontmoeting met de nieuwe Tomb Raider. Grafisch ziet het er geweldig uit, de game focust wederom op het puzzelen, de cinematische momenten zijn zeer meeslepend en de makers proberen een psychologisch verhaal te vertellen. Dat zullen we in 2012 gaan beleven en ik denk dat deze game de jonge Lara weer helemaal op de kaart gaat zetten.