Mijn kennismaking met de 3DS

Afgelopen dinsdag heb ik op het 3DS kick-off event de aankomende handheld van Nintendo mogen checken. Hoewel ik al de nodige beelden had gezien van het apparaatje en de bijbehorende games, had ik geen idee wat ik kon verwachten. We zijn nu een kleine week verder en nog steeds ben ik volledig weggeblazen door het ongelooflijke 3D-effect. De 3DS is in mijn ogen een revolutionair apparaat…

Een nieuwe soort ‘3D’

Hoewel het fenomeen 3D pas echt op gang begint te komen dit jaar, is deze technologie niet onbekend in de game en filmindustrie. Op de PC is het bijvoorbeeld al jarenlang mogelijk om games in stereoscopische 3D te spelen, terwijl we al sinds de jaren 90 op dezelfde wijze films kunnen bekijken. Toch is er een groot verschil tussen stereoscopische 3D en de hedendaagse variant genaamd ‘RealD 3D’, namelijk de kwaliteit van de weergave. Het ‘ouderwetse’ 3D maakt gebruik van blauw en rood, iets dat te merken valt aan de kleurweergave, terwijl RealD 3D de kleuren volledig intact laat en een sterker dieptegevoel biedt.

In wezen is de weergavekwaliteit van de 3DS gelijk aan RealD 3D, al is hét verschil natuurlijk het gebrek aan een 3D-bril. Dit is de reden dat de 3DS zo revolutionair is, want het 3D-effect is zonder brilletje verrassend scherp, helder en ook kleurrijk. Zelfs de cel-shaded stijl van Super Street Fighter IV zag er fantastisch uit en het dieptegevoel is ongeëvenaard. In Ocarina of Time was zelfs een diepteverschil te zien tussen de vuurvliegjes in Kokiri Forest. Het feit dat dit allemaal te ervaren is zonder enige hulpmiddelen is onvoorstelbaar.

De games

Op het evenement heb ik de zojuist genoemde titels mogen spelen en waren vele andere titels te checken. Zo ben ik als eerste langs de demo’s gelopen van niet-speelbare titels zoals Paper Mario, Metal Gear Solid: Snake Eater en Star Fox 64. Hoewel de vliegende vos een klassieker is, vond ik het 3D-effect een tikkeltje mager bij deze remake, maar hier kan nog verandering in komen. Het waren dan ook Mario en Snake die mijn hart hebben gestolen. Het tweedimensionale uiterlijk van Paper Mario zorgde verrassend genoeg voor een ijzersterk 3D-effect. Metal Gear Solid verraste mij anderzijds weer met het befaamde gevecht tussen Snake en The Boss in het bloemenveld. Net zoals in Ocarina of Time was er een diepteverschil te merken tussen zoiets simpels als bloemblaadjes en de achtergrond.

Na de demo’s was ik voorbereid om me te storten op de speelbare titels in de zaal en mijn keuze viel als eerste op Super Street Fighter IV. Voor het ultieme 3D-effect koos ik het schuine camerastandpunt en als veteraan moest en zou ik aan de slag als Guile. Van de intro tot aan de laatste klap heeft het 3D-effect mij constant overweldigd. Een sterke eigenschap van deze vechttitel is de stabiele framerate, want zowel in 2D als 3D blijft het geheel op een vloeiende 60 beeldjes per seconde draaien. Dit is niet het geval bij Dead or Alive: Dimensions, waardoor mijn voorkeur uitgaat naar Street Fighter.

Na de vechttitels was het tijd voor het fenomenale Ocarina of Time en mijn preview maakte het al duidelijk: het 3D-effect is fenomenaal en zorgt voor een frisse ervaring. Het gevecht met Gohma was dankzij de besturing weer een unieke belevenis, het 3D-effect in de Deku Tree is sterk en Kokiri Forest was kleurrijk zoals nooit tevoren. Het kippenvel staat af en toe nog op de armen als ik hierop terugblik en denk aan alle andere tempels en momenten die ik zal gaan beleven in 3D.

Verder heb ik Ridge Racer in handen gehad, een titel die we voor het laatst in 2007 hebben gezien. Dit nieuwe deel brengt simpelweg alles van de vroegere delen naar de 3DS, echter dan in 3D! Hoewel de snelheid van het racen en 3D als een moeilijke combinatie oogt, is het effect verrassend sterk in Ridge Racer. De besturing is vloeiend, de framerate is sterk en de mix tussen arcade en realisme is perfect. De concurrerende racetitel Asphalt wist mij daarentegen enkel teleur te stellen, want de demo werd geplaagd door bugs, slechte besturing en een erg mager 3D-effect.

Mijn verwachting

Naast de zojuist genoemde titels heb ik ook nog Resident Evil: Mercenaries en Nintendogs+cats in handen gehad. Op dat moment wist ik echter al wat mij in maart stond te wachten: een handheld die mijn manier van gamen voor altijd zal veranderen. De 3DS is een revolutionair apparaat, dat echt iets bijzonders weet te bieden ten opzichte van zijn voorganger. Ik kijk er met plezier naar uit om via Wi-Fi te knokken met Street Fighter of mijn jeugd opnieuw te beleven met Zelda. Mijn pre-order staat klaar, dus op de 24e lig ik met een slaapmat voor mijn lokale gameboer.