Vele doden zijn gevallen, de wereld is grimmiger dan ooit. Elk moment kan je laatste zijn en nergens ben je veilig. Dat is dreiging die non-stop aanwezig is in Harry’s nieuwste avontuur. Je kijkt bijna lachend terug naar de eerste delen waarin het weg springen van een chocoladekikker Harry’s grootse zorg was.
Niet terug naar school
Harry Potter heeft al zes films voortgebracht. Je kent de karakters door en door, weet wat ze doorgemaakt hebben en leeft helemaal met ze mee. In Harry Potter and the Deathly Hallows part I is het niet anders. Sterker nog, dit is misschien wel de meest emotionele Harry Potter film tot op heden. Anders dan in vorige delen keren Harry (Daniel Radcliffe), Ron (Rupert Grint) en Hermelien (Emma Watson) dit jaar niet terug naar hun school Zweinstein. In navolging van de moord op Perkamentus en de opkomende oorlog tegen Voldemort (Ralph Fienne) is het aan het drietal om op zoek te gaan naar de overige Gruzielementen, kleine, verstopte objecten die de ziel van Voldemort bevatten. Doordat het trio niet door de gangen van de vertrouwde school loopt voelt de film anders in beeld en sfeer. Geen vangnet aan leraren die dit keer achter ze staan.
Bekende gezichten uit de film keren terug, al is het in mindere mate. Zo zien we alleen in de opening een moment met Sneep (Alan Rickman) waar hij met mede slechteriken de stand van zaken bespreekt. De toon wordt meteen gezet wanneer Voldemort tijdens dit gesprek een lerares van Zweinstein martelt en om het leven brengt, om haar daarna te voeren aan zijn slang. Wat een opening! Wat volgt is een film die veelal gedragen word door het bekende drietal tijdens een avontuur als nooit tevoren. Gevechten hoog in de wolken, het infiltreren van het ministerie van de toverkunst en het constant op de hoede zijn. Deze film pakt je en laat je niet snel los.
Te lang
Het ministerie is gevallen en overgenomen door de volgers van Voldemort. Daar start een campagne tegen modderbloedjes, tovenaars en heksen die een Dreuzel ouder hebben. Een mens, niet magisch persoon. Modderbloedjes zijn vies en verpesten de samenleving. Een standbeeld waarin we zien hoe de normale mens vermorzeld word door magische mensen maakt het beeld compleet; het lijkt haast propaganda. Propaganda met een duistere achterliggende gedachte. En dat in een kinderfilm.
Het tweede gedeelte van de film kakt echter iets in. Zelfs de mensen die het originele boek gelezen hebben vonden de diverse kampscènes wat te lang. Scènes waarin Ron en Hermelien beseffen dat niets gaat zoals gepland en dat ze een duister uitzicht hebben. Natuurlijk komen ze langzaam dichterbij het hoe en wat, maar het duurt misschien wat te lang. Persoonlijk stoorde ik me er totaal niet aan, maar in de zaal hoorde ik mensen hier best over klagen. In deze scènes zien we wel heel goed dat het trio flink gegroeid is qua acteren. Emotionele delen spelen ze met het grootste gemak en meteen blijkt maar weer eens hoe perfect deze rollen al die jaren geleden gecast zijn.
Geen duidelijk eind
Het feit dat scenarioschrijver Steve Kloves en regisseur en David Yates het boek in twee delen verfilmt zorgt er voor dat Yates meer tijd heeft om zijn personages net wat verder uit te diepen. Doordat de film niet constant op een magische school afspeelt voelt de film op sommige momenten zelfs erg realistisch. Je gelooft in het drama van Harry, de offers om zich heen. Aan de andere kant is het misschien wel jammer dat de film geen duidelijk eind heeft. Iedereen die The Deathly Hallows (de Relieken van de dood) heeft gelezen weet dat dit boek niet zomaar in tweeën gesplitst kan worden.
Ook al eindigt de film met een zielige noot voor Harry en een hele sterke noot voor Voldemort, het voelt niet als einde. Je wil zelf meteen verder naar het onvermijdelijke gevecht tussen de twee aartsvijanden maar weet dat je daar nog enkele, lange maanden op moet gaan wachten. Als film op zichzelf weet Yates wel een visueel prachtig avontuur af te leveren waarin de sombere toon non-stop aanwezig is. De muziek van Alexandre Desplat speelt hier sterk op in. Al miste ik af en toe wel de bekende Harry Potter muziek die bijna niet in deze film aanwezig is.
Conclusie
Hoe je het ook bekijkt, Harry Potter and the Deathly Hallows part I is een film die door fans wederom geliefd gaat worden. Misschien heeft hij zijn nadelen maar die vergeet je snel wanneer de film je naar de keel grijpt om niet meer los te laten. Een duistere, actievolle film vol met emotionele momenten. Jawel, het einde is nu echt in zicht…
