Review: Diablo III

Niemand minder dan Blizzard stond met een knallende line-up op de GamesCom. Met speelbare codes van StarCraft II en Diablo III op de beursvloer sloeg menig gamershart een slag over. Op donderdag mocht ik een klein half uurtje aan de slag met dé hack&slash aller games: Diablo III. Lees hier de preview…

Vroegâh, toen de term kleiduiven nog sloeg op duiven in plaats van klei, speelde ik – nee, leefde ik – Diablo II. Sindsdien kon er niet één game in de buurt komen van die unieke ervaring die Blizzard in 2000 uit de mouw schudde. Nu, iets meer dan negen jaar na dato, mocht ik dan eindelijk aan de slag met een previewcode van de opvolger: Diablo III.

In mijn speelsessie kon ik aan de slag met alle tot nu toe bekende klassen, uitgezonderd de Monk, te weten de Barbarian, de Witch Doctor en de Wizard. De setting was telkens hetzelfde level, namelijk een woestijn die uiteenviel in verschillende deelgebieden, zoals dat bij Diablo II al werkte. Het enig merkbare verschil is dat de randen van de levels minder statisch aanvoelen, waar Diablo II gewoon meters hek of rotswand had staan, voelde dit level van Diablo III juist heel vloeiend en veel natuurlijker aan.

Klassen

Als eerste was de Barbarian aan de beurt, de grote lompe bruut met een botte bijl die zich overal een weg doorheen mept. Groepen van vijftien tot twintig vijanden zijn geen probleem, niet in de laatste plaats door een nieuwe area of effect stun skill, waarmee je moeiteloos tien vijanden stil laat staan. Vervolgens haal je twee tot drie keer goed uit met je bijl en je bent klaar. Simpel, doeltreffend, vermakelijk: gewoonweg heerlijk.

De tweede klasse onder de knoppen was de Witch Doctor. Deze voodoo meester beschikt over de kennis van het oproepen van zombiehonden, dode spinnen en andere wezens, die met je meelopen en voor je vechten. Als je ver genoeg komt, krijg je ook de optie om een zombiehond die nabij is op te blazen, een skill die bijzonder handig is om grote groepen aan te pakken. Daarnaast gooit de dokter graag met bommen en wel vuurbommen. De grafische pracht van Diablo III kwam daarbij goed tot zijn recht. Elke vuurbom spatte uit elkaar met een explosie en een soort vuurgeest die boven het tafereel uittorent. In een seconde is alles weer vervlogen, maar je vuurbom-skill schreeuwt erom nog eens gebruikt te worden.

De laatste klasse van de speelbare demo was de Wizard. Als heerser over de elementen dien je je een weg te toveren door de woestijn en hordes vijanden die zich daar ophouden. De Wizard had mijns inziens één van de vetste skills die Diablo III tot nu toe rijk is, namelijk Spectral Blade. Deze skill roept een spookzwaard op dat in een fractie van een seconde vijf of zes slagen maakt. Het zag er onwijs gaaf uit en werkte bovendien ook goed.

Verandering

De grootste verandering is misschien wel de manier waarop je leven te herstellen is. In plaats van elk kwartier terug te moeten naar je dorp om nieuwe potions in te slaan, laten dode monsters zo nu en dan een health orb achter die op dezelfde manier werkt als een healing potion, zijnde healing over een periode van drie tot vijf seconden. Het duidelijke gevolg hiervan is dat je je zoektocht naar doelen of monsters dus niet meer onderbroken wordt door een tekort aan potions. Healing potions zijn nog wel te vinden en zo nu en dan zijn ze ook nodig, maar in principe kun je prima overleven op de health orbs.

Naast deze gameplaytechnische veranderingen, is de game grafisch ook stevig vernieuwd. Niet langer kun je de pixels van je personage tellen, maar beweegt deze zich vloeiend voort door de volledige 3D-spelwereld. Verwacht zandstormen in de woestijn, gapende ravijnen en wapperende banniers die her en der verspreid staan. De camera is niet veranderd, traditioneel kijk je vanuit isometrisch perspectief (‘schuin van boven’) en ik kon geen knop vinden om in te zoomen of te draaien. Lekker old skool dus.

Ook de skills zijn niet aan de hand der hervorming ontkomen en reken maar op een flinke lading nieuwe skills waar je je vingers bij aflikt. Of het nu de belachelijk fraaie vuurbom is van de Witch Doctor, de Stun skill van de Barbarian of het Spectral Blade van de Wizard: er is niet één skill waar ik niet naar terugverlang om te spelen.

Een andere verandering is de toevoeging van skill Runes, rune-stenen die je skills aanpassen. Helaas was dit concept niet verwerkt in de speelbare code van de Gamescom, maar ongetwijfeld zal dit systeem meer diepgang weten te brengen in de ontwikkeling van je personage en zijn skills.

Voorlopige conclusie

Het gevoel dat Diablo III opriep is een gevoel van pure nostalgie, vermengd (ja ik weet dat ik nu zeg dat pure nostalgie vermengd is) met vakkundige innovaties. Het toevoegen van healing orbs, het behouden de klassieke camera, nieuwe skills, oude en nieuwe klassen, het oude vertrouwde systeem met willekeurige item drops en gelikte nieuwe graphics; Diablo III is een samensmelting van alles dat goed was en alles dat het beter kon maken. Vooralsnog lijkt dit een hack&slash-game te worden zoals het bedoeld is; hack&slash in optima forma.