Blood Bowl

Wanneer men de term “turn-based game” hoort, denkt menig Nederlander direct aan ganzenborden. Het turn-based genre is niet zo heel populair op de PC naast de vele “Axis & Allies” rip-offs, Civilization-spellen en menig ander bordspel dat is gedigitaliseerd. Het schetste dan ook mijn verbazing dat Blood Bowl zich bij deze laatste aansluit. Of dit wel zo slim was, lees je in deze review…

Mijn eerste keer

Blood Bowl is van oorsprong een Brits bordspel uit 1987 en werd ontwikkeld voor Games Workshop. Het moest een parodie van het American Football voorstellen. In 1995 kwam de eerste PC-versie uit voor de DOS en nu, anno 2009, is er een nieuwe versie voor vrijwel alle platformen uitgekomen.

De introfilmpjes waren erg veel belovend met leuke moves en een beetje “World of Warcraft”-achtige grafische stijl. Omdat ik nooit een spelletje Blood Bowl had gespeeld, besloot ik maar de tutorials te doen en kreeg de keuze uit zes verschillende tutorials. Wat mij toen erg tegenviel was dat er een wedstrijd werd geladen en ik in één keer een hele lap tekst gepresenteerd kreeg. Het was de bedoeling dat ik zelf door ongeveer zes à acht schermen tekst heen las, dan in de wedstrijd deed wat er in de tekst stond en dan de volgende tutorial deed. Ik had liever een mooie vrouwenstem gehad die mij de tekst voorlas.

Uiteindelijk kostte het me 30 minuten om door tutorials heen te komen, maar toen snapte ik wel de basis van het spel. Voor overige regels werd ik verwezen naar de op de DVD bijgeleverde handleiding, wat trouwens ook één en al tekst was.

Schermen, schermen en nog eens schermen!

Blood Bowl biedt uiteraard een singleplayer campagne aan. Hiernaast kun je ook gewoon een snelle wedstrijd spelen, zelf je eigen competitie organiseren of online een potje spelen. De campagne komt in twee smaken, de zogeheten Classic campaign en de Blitz campaign. In een klassieke campagne zijn de regels van het bordspel in acht genomen en bij een blitz campagne bepaal je deze zelf. Ik koos voor classic, omdat ik die regels net met de tutorial had geleerd. Vervolgens moet je à la MMORPG een klasse voor je team selecteren, een naam bedenken en een logo kiezen. Hierna krijg je een overzicht van alle competities in de fictieve Blood Bowl-wereld waaruit een campagne bestaat. Voordat je verder mag gaan met een competitie moet je eerst even een aantal spelers kopen.

De meeste spelers beschikken al over een aantal skills voordat je ze koopt. Deze skills bepalen bijvoorbeeld of ze ontwijkmanoeuvres kunnen uitvoeren of dat ze een grotere kans hebben om de bal te vangen. Wat me hier opviel was dat de “betere” spelers juist allemaal hele “domme” skills hebben. Zo is er een skill die Really Stupid heet, wat ervoor zorgt dat de speler een kans van 50% heeft dat hij de opdracht die je hem geeft niet begrijpt en dus gewoon blijft staan. Daarnaast kan je zien hoe lang het duurt voordat de speler met pensioen gaat, hoeveel hij per wedstrijd kost, welk level hij is en hoeveel hij waard is op de transfermarkt.

Voordat je je aan een wedstrijd waagt krijg je altijd eerst een “Teammanagement”-menu te zien waar je onder andere cheerleaders en apothekers kan inhuren. Ook krijg je de mogelijkheid om met een sponsor een contract af te sluiten op basis van de winstverwachting en kun je natuurlijk meer spelers kopen als het geld een beetje binnen begint te lopen. Voordat een wedstrijd echt begint kun je nog spelers trainen, de scheidsrechter omkopen, prestatiebevorderende middelen kopen.

Het aantal opties dat je krijgt voordat je echt kan gaan spelen is overweldigend. Tevens zijn al deze opties verdeeld over minstens 20 verschillende menu’s waar je allemaal doorheen moet klikken. Ik heb dit dan ook als zeer irritant bevonden.

Een klassieke wedstrijd

De camera beweegt, je krijgt een overzicht van het veld en de gillende fans en alle spelers staan klaar tegen de middenstreep. De omgeving verschilt van weiland tot Colosseum, afhankelijk van de gekozen competitie. Om te bepalen wat er met de bal gebeurt bij de aftrap van de wedstrijd, moet je kiezen tussen kop of munt. Je ziet van deze keuze echter weinig terug, want er is geen animatie die het opgooien simuleert of iets dergelijks. Voordat de bal wordt afgetrapt moet je eerst een opstelling voor je team kiezen. Deze kan je zelf bepalen, maar je kan ook een bestaande kiezen uit een grote lijst.

Als de prachtig geanimeerde aftrap eenmaal genomen is het je de taak Touchdowns te scoren. Zoals je wellicht weet score je een touchdown door de bal over de lijn van de tegenstander te krijgen, hoe langer de sprint van de speler met de bal is hoe meer punten je ervoor krijgt.

Elke wedstrijd bestaat uit 2 helften, waarvan elk helft 10 beurten voor elk team heeft. Elke speler op het veld kan één move per beurt doen, deze kunnen variëren van de vijand in elkaar rammen tot de bal gooien of gewoon lopen. Afhankelijk van het level en de skills van de speler worden deze moves uitgevoerd. Het kan dus zijn dat de speler zonder Dodge skill of lage agility langs de tegenstander probeert te komen en hiervoor genadeloos wordt afgestraft, omdat de tegenstander je dan een mep verkoopt. Het kan ook zijn dat de speler zonder Pure hands skill niet één keer de bal van de grond op kan rapen, of dat het aantal aanvalspunten van een speler lager is dan die van de tegenstander. Elke soort tegenslag die je dan krijgt zorgt er dan voor dat je beurt voorbij gaat. In dit opzicht vind ik het spel zeer origineel, maar ook wel irritant. Zo is het bijna niet te voorkomen dat je met een tegenstander in aanraking komt, een gevecht verliest en de beurt dus overgaat.

Blitz campaign

Het verschil met een klassieke webstrijd is dat je in plaats van een turn-based game kan kiezen voor een real-time game in de Blitz campaign. Dat betekent dat er geen beurten zijn, er een timer gaat lopen voor elke helft en je gewoon à la RTS-stijl touchdowns moet scoren. In dit soort speltype kwam de Brain mode erg van pas, wat het spel op pauze zet, maar je nog steeds toelaat orders te geven aan je spelers. Het meest opvallende was dat een real-time variant veel makkelijker was dan de turn-based variant… de eerste drie wedstrijden dan…

Helaas speelt de real-time variant niet helemaal lekker en lijkt deze ook niet helemaal eerlijk. Zo kan de tegenstander naar de lijn van jouw team toe rennen, maar kan jij dat bij de tegenstander niet! Daarnaast word je vaak tot stilstand gebracht door tegenstanders die achter je aanrennen, waardoor de speler “vergeet” dat hij een touchdown aan het scoren was. De enige oplossing die ik hiervoor vond was dat je als een idioot op de rechtermuisknop moet blijven drukken, zodat je je speler eraan blijft herinneren dat hij naar de lijn toe moet lopen.

De rest…

Aan het einde van een elke wedstrijd krijg je een overzicht en kun je onder andere zien welke spelers een level omhoog zijn gegaan. Elke keer als een speler een level omhoog gaat kun je deze afhankelijk van een worp met twee dobbelstenen een nieuwe skill aanleren of bijvoorbeeld zijn agility verbeteren.

Wat mij opviel tijdens de wedstrijden was dat de omroepers een niet al te groot arsenaal aan teksten hadden, zo hoor je in één wedstrijd minstens zes keer hetzelfde zinnetje. Ook zijn de geluidseffecten niet al te bijzonder. Dit is best jammer, want de soundtrack van Blood Bowl is geweldig. Ik zou het spel zelfs op de achtergrond in het hoofdmenu laten staan, zodat ik kan genieten van de muziek.

Een laatste gemis is toch wel dat de campagne helemaal geen gevoel heeft, er is geen verhaal, niks. Je speelt gewoon wedstrijden tot je spelers erbij neervallen of met pensioen gaan. Ditzelfde geldt voor de multiplayer, je maakt een competitie, je speelt, verliest of wint en that’s it.

Conclusie

Als ik dit spel in een paar woorden zou moeten samenvatten zou ik zeggen: “World of Warcraft meets RTS en Soccer Manager, alleen zonder de MMO”. Ik geef het spel een 6, dit omdat de tutorial te lang duurde, de gameplay veel te herhalend is, omdat enkel het uiterlijk van de tegenstander elke wedstrijd verandert en de geluidseffecten gewoon beter konden. Daarnaast moet je jezelf door tientallen schermen heen loodsen voordat je eindelijk eens kan spelen. Mijn complimenten gaan wel naar de mooie animaties die je in de korte cutscenes ziet, de soundtrack, de leuke World of Warcraft-achtige setting en het idee van het spel zelf. Helaas maken deze positieve punten het nog geen goede game.