The Saboteur

De Tweede Wereldoorlog kennen we inmiddels wel, van de invasie in Frankrijk tot de diverse operaties op eigen bodem. The Saboteur kiest voor de oorlog als thema, maar schotelt je een stijlvol Parijs voor als setting. Hoe dit frisse concept uitpakt, lees je in deze preview…

Voor de ene gamer is de Tweede Wereldoorlog als setting ontzettend uitgekauwd en de bekende bestormingen tijdens D-Day slaapverwekkend, terwijl de andere gamer maar geen genoeg kan krijgen van deze donkere bladzijden uit onze geschiedenis. Het mooie nieuws is nu dat er voor beide typen gamers goed nieuws is in de vorm van The Saboteur. We duiken wel diep in de Tweede Wereldoorlog, maar alle clichématige veldslagen worden achterwege gelaten. Een ideaal concept zou je denken…

Vive la Resistance!

Al sinds de aankondiging van The Saboteur in 2007 ben ik zeer benieuwd naar deze game. Hoewel ontwikkelaar Pandemic nogal eens wat minder gepolijste werkjes heeft afgeleverd (Mercenaries 2), spreekt de aanpak van The Saboteur me zeker aan. In deze game spelen we geen afgetrainde militair of onbekende soldaat, maar juist een gewone man: Sean Devlin. Sean is een Ierse autocoureur die eigenlijk de pech heeft in Parijs te zijn op het moment dat de nazi’s stevig de touwtjes in handen hebben. Sean besluit zijn goede beentje voor te zetten en sluit zich aan bij het plaatselijke verzet. Vive la Resistance!

Dit is al meteen een groot verschil met de gangbare WOII-game, want Sean is vooral bezig met het helpen van de lokale bevolking en zal niet even in z’n eentje de totale oorlog winnen. Dit helpen van de bevolking is tevens van invloed op het visuele aspect van de game. The Saboteur heeft veel inspiratie gehaald uit de film Sin City en omgevingen zijn in het begin veelal zwart-wit gekleurd. Alleen rode nazivlaggen, sfeervol verlichte ramen en bloed zal voor kleur zorgen. Door het voltooien van missies krijg je echter steeds meer steun van de mensen uit de buurt en zullen bepaalde wijken steeds meer kleur krijgen. Hoe kleurrijker een wijk, hoe meer hulp je kunt verwachten van de Parijse burgers. Een erg stijlvolle en sfeervolle aanpak, die The Saboteur een bijzondere uitstraling meegeven.

Binnen wippen

The Saboteur is vooral een sandbox game met een behoorlijke, open wereld. Je kunt de rijvaardigheden van Sean goed gebruiken om met diverse vlotte bolides rond te rijden door Parijs en andere omgevingen, maar je kunt ook regelmatig zelf bepalen hoe je een bepaalde situatie gaat aanpakken. Storm je via de voordeur een basis binnen of klim je langs huizen omhoog en ga je vanaf de daken eerst op een afstandje wat Duitsers omleggen, de keuze is aan jou.

Tijdens de presentatie op de E3 werd al snel duidelijk dat Sean niet alleen goed is met wapens, maar ook zeker handig is als het gaat om sluipen en stilletjes vijanden uitschakelen. Wederom heb je zelf de keuze of je graag met veel stealth speelt, maar soms kan het zeer handig zijn om ongemerkt een bom te plaatsen of ergens stiekem een gebouw binnen te dringen. Zoals we tijdens de persconferentie van Electronic Arts al zagen, kan Sean zelfs bordelen binnen wippen om even aan zijn achtervolgers te ontsnappen.

Er ligt naar mijn mening nog wel een addertje onder het gras wat betreft de missies, want ook al gaan we niet de overbekende scenario’s langs, de opdrachten om afweergeschut en gebouwen op te blazen kennen we inmiddels ook wel. Het is dan ook nog even de vraag in hoeverre The Saboteur ook qua missies voor de nodige afwisseling weet te zorgen. We hebben inmiddels missies gezien waarbij Sean een bom moest plaatsen, maar interessanter werd het toen men tijdens de demonstratie een missie speelde waarbij Sean vanaf een dak ging schieten en regelmatig achter schoorstenen moest schuilen.

Het racen met diverse wagens kan uiteraard ook voor wat vermaak zorgen, zeker omdat men het virtuele Parijs van enkele herkenbare gebouwen heeft voorzien, zoals de Eifeltoren en de Sacre Coeur. Verwacht echter niet dat Parijs net zo groot is als de spelwerelden in games als Grand Theft Auto IV of Saints Row 2, maar de stad moet zeker genoeg ruimte bieden om je bezig te houden.

Voorlopige conclusie

The Saboteur heeft me altijd al aangesproken en die interesse is er niet minder op geworden sinds de demonstratie tijdens de E3. Het bevalt me wel dat we eens niet met een enorme held spelen maar met de gewone autocoureur Sean, die uiteraard wel over enkele handige vaardigheden beschikt om te schieten en te sluipen.

De visuele aanpak met een mooie en sfeervolle zwart-witte wereld die je steeds meer van kleur moet voorzien door missies te voltooien, komt goed uit de verf. Parijs heeft enkele herkenbare locaties en de vrijheid die je hebt om te gaan en staan waar je wilt en zelfs gebouwen op te klimmen om vanaf de daken te vechten, geeft je vele interessante mogelijkheden om missies aan te pakken. Het is nog niet helemaal duidelijk wanneer The Saboteur verschijnt en gezien de reputatie van ontwikkelaar Pandemic mogen ze van mij best een extra maand uittrekken om de game van zoveel mogelijk bugs te verlossen, maar dit is een game die ik straks graag een keer helemaal wil uitspelen.