Robert Ludlum’s The Bourne Conspiracy

The Bourne Conspiracy. Matt Damon. Jason Bourne. Knokken. Actie. Spektakel. Schieten. Scheuren. Drie films. Waarom hebben ze in hemelsnaam hier nog geen game van gemaakt? Oh, wacht even, Robert Ludlum’s The Bourne Conspiracy mag in mijn PlayStation 3 geschoven worden. Vet!

Matt

Ooit, toen ik nog een paar jaar jonger was, zei een meisje eens tegen me dat ik op Matt Damon leek… ‘Matt wie?’ ‘Damon’. ‘Ok…’ Gelukkig voor vriend Matt ambieerde ik een hele andere carriere en overigens ook een andere vriendin, dus Damon kon weer verder met acteren zonder dat hij last van me zou krijgen. Dit was trouwens wel meteen het moment dat ik, niet gehinderd door enige vorm van bescheidenheid, Matt Google’de en vervolgens in aanraking kwam met zijn films waarin hij Jason Bourne speelde. Films waarmee ik mij daarna zeer vermaakte, al was het alleen maar omdat ik er in ‘meespeelde’. Ik vond het daarom ook geen straf dat ik Robert Ludlum’s The Bourne Conspiracy op mijn bureau gesmeten kreeg met het verzoek er een diepgaand onderzoek naar in te stellen.

Maar allereerst heb ik nog wat te zeiken. Voordat je de game kunt gaan spelen moet je je namelijk eerst door een on-ge-loof-lijk lange installatie procedure van meer dan twintig minuten en vijf GigaByte slepen. En ik weet dat het beter is, en ik weet dat ik er tijdens het spelen voordeel van heb, maar hier heb ik geen console voor. Ik moet trouwens tegenwoordig eigenlijk bij alle nieuwe PlayStation 3 games een paar gigabyte aan data installeren voordat ik kan gaan spelen. En vraag mij er dan ook maar meteen bij af waarom ik dat bij m’n Xbox 360 niet hoef, terwijl de verschillen in beeld nihil te noemen zijn.

Maar goed, genoeg daarover, want die hele installatie ben ik eigenlijk al lang weer vergeten, zeker als ik daarna ook nog eens een goede game speel. En alweer heb ik een game in mijn handen die op een film is gebaseerd. Op drie films welteverstaan, want The Bourne Conspiracy vindt zijn oorpsprong in de drie Bourne movies met in de hoofdrol Matt ‘superhunk’ Damon alias Jason Bourne. En die films staan bol van actie en spektakel, net als de game trouwens waarin Jason Bourne een CIA agent ‘on the run’ speelt. Matt Damon is in geen velden of wegen te bekennen en dat is erg jammer want dat zou de game extra glans hebben gegeven. We moeten het dus doen met een stand-in van Matt en Sierra en High Moon Studios zijn er goed in geslaagd om een goede vervanger neer te zetten.

Je hebt dus wel het gevoel dat je met de hoofdrolspeler van een Bourne-film aan de wandel gaat, ook al is dat niet met Matt Damon zelf. Jason Bourne is als CIA-agent op de vlucht voor de Amerikaanse overheid die zich als werkgever niet van haar zonnige kant laat zien. Opgedreven over de hele wereld krijgt Bourne vele flashbacks die er stuk voor stuk voor moeten zorgen dat Jason zijn geheugen terug krijgt. Helaas is door al deze verschillende missies geen duidelijk verhaal te bespeuren in de game. Daar waar je in de films nog wel een duidelijke lijn kon ontdekken, zul je in The Bourne Conspiracy allemaal losse stukken moeten spelen waar je geen touw aan vast kunt knopen.

Op zich is dat niet onoverkomelijk, want het gros van de missies die varieren van spectaculaire ontsnappingsmissies tot shootouts en rij-missies met de bekende rode Mini, zijn erg afwisselend, hoewel ze vaak erg clichematig overkomen. De game kun je grofweg indelen in vier verschillende onderdelen: schieten, vechten, rijden en het overleven van een onderdeel in games wat de laatste tijd erg populair en, mits goed gemaakt, leuk zijn. Ik heb het over de zogenaamde quick-time events, die, in tegenstelling tot wat de naam doet vermoeden, niets te maken hebben met de mediaspeler van Apple, maar slechts spelonderdelen zijn waarbij je ‘snel’ moet ‘timen’ door op het juiste moment knoppen van je controller in te drukken en te reageren op situaties. Persoonlijk vind ik dit een erg leuk onderdeel van een game, juist omdat je, mits dus goed getimed, hierdoor het gevoel krijgt midden in een actiefilm te zitten. The Bourne Conspiracy is hier geen uitzondering op. Het is wel balen als je opeens verrast wordt door zo’n QTE, waardoor het voor kan komen dat je een heel stuk teruggegooid wordt in je missie, maar juist omdat dergelijke events plotseling kunnen opduiken, zorgt dit ervoor dat je constant alert en op het puntje van je stoel c.q. zitzak zit.

Shoot

Het belangrijkste onderdeel van de game is echter het vechten. The Bourne Conspiracy beschikt gelukkig over een vechtsysteem waar goed over nagedacht is en ook spectaculair werkt. Hiervoor verantwoordelijk is de speciale ‘adrenaline’ meter die zich vult naarmate je goede klappen en stoten uitdeelt. Door vervolgens op het juiste moment een knop in te drukken kun je Jason een soort finishing move laten doen, waarna de tegenstander op stijlvolle maar vooral op onverbiddelijke wijze wordt afgemaakt. De omgeving wordt hierbij niet vergeten want Jason zal flink gebruik maken van alles wat er voor handen komt. Is er een raam in de buurt? Jason zal niet schromen om de tegenstander er doorheen te zwiepen. Brandblussers op je pad? Hou als vijand maar rekening met een flinke dreun met een poederblusser op je kanis. Het vechtsysteem voorziet in zachte en harde stoten en in combinatie met een goed getimede verdediging geeft het je veel voldoening als je een tegenstander op de knieen kunt dwingen.

Het schietgedeelte is minder spectaculair ontwikkeld, hoewel je bij dit onderdeel ook een beroep kunt doen op de meter die je kunt vullen en zo Bourne kunt dwingen een hoogstandje op schiet-gebied uit te halen. Het is alleen jammer dat het richten een beetje traag gaat en ook wat preciezer had gekunt. Hierdoor missen sommige kogels en projectielen hun doel en dat was niet nodig geweest. De geluidseffecten bij het schieten compenseren dit helaas ook niet, in tegenstelling tot de geluiden die je hoort als een bad-guy met zijn hoofd een wasbak van de muur probeert te koppen of op andere wijze zijn botten worden gebroken. De finishing moves maken wel heel veel goed dus heel erg lang wil ik hier ook niet over klagen. Wat wel uitstekend op orde is, is de afwisseling tussen de schietmomenten en de tijden dat je met je handen aan de slag moet. En hoewel dit altijd beter kan, biedt de game je een prima mix van allerlei actie-momenten.

Het laatste onderdeel van de game is het racen, of liever gezegd, de rijmissies. Het is natuurlijk heel erg leuk dat je met de bekende rode Mini bepaalde stukken kunt rijden, en de (film)game had natuurlijk ook niet zonder gekund, maar verwacht er alleen niet al te veel van. Het is meer het feit dat je het kunt doen dan dat je er plezier aan beleeft en het feit dat je achter het stuur kunt kruipen draagt dus alleen maar bij aan het complete gevoel wat je over deze game moet gaan krijgen. Dus… ontbreken:nee… overbodig?… hmm, misschien. Feit is dat we niet zitten te wachten op slecht bestuurbare voertuigen en onoverzichtelijke rijkaarten, dus het is overduidelijk dat de nadruk bij het ontwikkelen heeft gelegen en dus voor ons ook ligt bij het schieten en vechten.

Grafisch laat The Bourne Conspiracy maar weinig te wensen over. Okee, het kan natuurlijk altijd beter, maar wat we hier voorgeschoteld krijgen, moet je als gamer toch echt tevreden stemmen. De makers hebben erg veel werk gestoken in de motion capturing van Jason Bourne en dit levert je dan ook zeer realistische bewegingen op tijdens bijvoorbeeld de gevechten of het uitvoeren van een takedown. Last but not least kun je je gevulde adrenalinemeter gebruiken voor je ‘Bourne-Instinct’. Hiermee kun je onder andere beter richten, meerdere vijanden tegelijk onder vuur nemen of (heel vreemd) een missiedoel op de minimap geprojecteerd krijgen. Helaas gaan al deze abilities ten koste van de kostbare inhoud van je meter waarmee je ook nog takedowns en finishing moves moet uitvoeren, dus een juist gebruik hiervan is even noodzakelijk als uitdagend.

Conclusie

Robert Ludlum’s The Bourne Conspiracy is een vette actiegame geworden die er ook nog eens een keer prachtig uitziet. Het is heel jammer dat good old Matt Damon niet vertegenwoordigd is in de game, maar High Moon Studios heeft gezorgd voor een puike stand-in. Het tempo zit er in deze game flink in en dat zorgt er voor dat je constant het idee hebt dat je op de hielen gezeten wordt. Met name de afwisseling tussen de verschillende gameplay-elementen en de spectaculaire, aanstekelijke cutscenes maken van The Bourne Conspiracy een game waarin je je niet snel zult vervelen en dat is voor een filmgame, wat The Bourne Conspiracy toch is, zeer uitzonderlijk. The Bourne Conspiracy scoort hier dus een zeer dikke voldoende door, ondanks dat de replaywaarde niet heel erg hoog is en dat sommige onderdelen zoals het racen niet bijzonder te noemen zijn.