TimeShift

Sierra heeft de titel van hun laatste shooter wel heel erg letterlijk genomen. TimeShift gaat namelijk niet alleen om het manipuleren van tijd, maar liep ook nog eens een enorme vertraging op. Geen probleem natuurlijk, want het wachten op deze tijd-shooter zou het namelijk wel waard zijn… toch?

Sierra

Als ik aan Sierra denk, dan verschijnen er spontaan visioenen. Niet alleen van ouwe Fordjes maar vooral van ouderwetse games als Gabriel Knight waarin ik eindeloos ronddwaalde en die ik ooit als het summum van games bestempelde. Er was toch niks mooiers mogelijk? Grafisch top en wat een avontuur! Tegenwoordig kijken we zelfs van het vertragen van de tijd niet meer op en trekken we slechts een wenkbrauw op als er weer een game verschijnt waarin de bullettime-feature verwerkt zit. Verwend? Zeker. Maar daar waar Max Payne en zelfs Blinx ons goede time-control-games gaven, leggen we heden ten dagen de lat steeds hoger en willen we alleen maar het beste van het beste. TimeShift was zo lang in ontwikkeling en de vooruitgesnelde berichten waren zo lovend dat het eigenlijk niet meer fout kon met deze game. Dat hij oorspronkelijk bedoeld was voor de Xbox (en PC) en niet voor de Xbox 360, nemen we dan maar eventjes voor kennisgeving aan; de overdracht van Atari naar Vivendi zal ook niet hebben geholpen, maar het uitstel van een game kan in principe alleen maar betekenen dat hij er niet slechter van wordt. Saber Interactive had dus een lekker klusje te doen en tussen al het shootergeweld dit jaar heeft deze game dan ook een stevig robbertje uit te vechten met zijn collega-shooters. Het tijd-element zou dus wel eens het verschil kunnen maken of TimeShift al dan niet een succes gaat worden.

Met het schietgedeelte zit het namelijk wel snor. Ik zie jullie al denken… dat wel? En het tijdgedeelte dan? Wees gerust, ook dat werkt prima en maakt van de game TimeShift, hoe uitgekauwd het concept inmiddels ook is, toch een interessante game. Maar misschien gaan we iets te hard, want voordat ik inga op de mogelijkheden die deze game je biedt, eerst eens even wat achtergrondinformatie. We beginnen, ook met shooters, namelijk altijd met een verhaal en het verhaal van TimeShift mag dan wel niet echt interessant zijn, maar het is ook weer niet zo saai dat het niet vermeld kan worden. Centraal in TimeShift staat het tijdreispak, of anders gezegd, het teletijdpak. Met dit pak zul je controle krijgen over de tijd hoewel dat natuurlijk niet onbeperkt mogelijk is. Het pak zal opgeladen moeten zijn voordat je de tijd kunt controleren. Gedurende de eerste levels zal het verhaal van TimeShift aan je verteld worden en ik kan je vertellen dat ik daar niet echt de aandacht bij had.

Uiteindelijk ben ik er achter gekomen dat het draait om de ontwerper van het pak, professor Ivan Krone, een wetenschapper die zichzelf in de lijn van Einstein en Newton ziet. Het eerste pak, het zogenaamde alpha-pak was een mislukking, niet in de laatste plaats omdat een student van hem de dood hierin vond. Eigenwijs als hij was zette hij zijn onderzoek voort en dat bleef niet onopgemerkt door de Amerikaanse spionagediensten. Die reageren uiteraard meteen en haalden kolonel Michael Swift (tataaaaaa… it’s you!) uit het vet om het beta-suit uit te testen en de inmiddels verdwenen professor Krone bij zijn criminele kladden te grijpen. Na een eerste weigering hijst Swift zich dan toch in zijn tijdpak en verhuist middels de Chronomicon naar een andere dimensie waar hij met zijn Quantum-suit Krone’s kont moet gaan schoppen.

Nadat je het eerste level, dat meteen min of meer dienst doet als tutoriallevel, hebt doorlopen, bekruipt je hoogstwaarschijnlijk het gevoel waar het tijdreizen blijft. Gelukkig duurt het niet lang voordat je opeens voorzien wordt van het tijdreispak en in een misselijkmakende achteruitrijdende achtbaan in het eerste level terug wordt gesmeten in de tijd en in het tweede level wordt neergezet met een nieuwe vaardigheid: het stilzetten, terugspoelen en vertragen van de tijd. In principe kun je deze vaardigheid onbeperkt gebruiken maar je moet er wel voor zorgen dat het pak op de juiste momenten opgeladen is. Deze tijdfuncties zul je dan ook naar hartelust gaan gebruiken en dan heb ik het met name over de pauze- en de vertraagfunctie en niet over de mogelijkheid om de tijd terug te spoelen. Met name tijdens de gevechten ontbreekt die laatste mogelijkheid nogal eens maar komt des te meer aan de orde tijdens de vele puzzels die je op moet lossen. Je merkt dat de ontwikkelaars tijdens hun brainstormsessies echt hebben zitten piekeren over de mogelijkheden die ze zouden hebben om de tijdelementen in de game te verwerken. De rewind-functie zal je vooral terugvinden in puzzels waarbij objecten of ingestorte gebouwen of gangen weer in hun oorspronkelijke positie terug gezet moeten worden. Dat komt een beetje flauw over maar het werkt perfect en het is ook nog eens een vet gezicht om een volledig ingestorte gang waar geen doorkomen aan is weer te zien terugkomen in haar originele staat, waarna, of liever gezegd, waarbij jij een sprint trekt naar de andere zijde.

Het is niet zo dat je de tijdfuncties maar af en toe kan gebruiken. Naast de momenten waarop je ze moet gebruiken, zijn de tijdtrucs naar hartelust en naar believen te gebruiken. Bij de meeste vijanden loont het de moeite om de tijd even stil te zetten maar als het wat drukker wordt, word je daartoe gedwongen en ben je blij dat je van deze mogelijkheden gebruik kunt maken. Pauzeren is natuurlijk helemaal mooi want dat geeft je ook de mogelijkheid om het wapen van je argeloze tegenstander te ontfutselen. Je voelt haast de verbazing van de tegenstander, die nadat de tijd weer in het gareel loopt, niet weet waar zijn wapen is gebleven en zich angstig afvraagt wat jij gaat doen: zijn wapen tegen hem gebruiken of dat je hem de gelegenheid geeft om weer op zoek te gaan naar een nieuw wapen. Er zijn ook vijanden die zich geen wapen laten afpakken en dan rest er nog maar een ding en dat is een granaatje om de oren gooien. Uiteraard pauzeer je eerst even de tijd en de granaat zal als de tijd weer in fullspeed loopt tussen onze vriendelijke vijanden ontploffen met alle dramatische gevolgen van dien.

De puzzels zijn over het algemeen niet erg ingewikkeld dus de nadruk in deze game ligt eigenlijk gewoon op het genieten van de mooie omgevingen en niet op het kraken van je hersencellen, wat je sowieso niet doet bij shooters van dit kaliber. Het tijdaspect in TimeShift wordt dus niet alleen gebruikt tijdens de vele shootouts maar ook bij de talloze puzzels die je op moet lossen. Deze puzzels spelen zich af tijdens de wat meer statische momenten en maken dat er toch voldoende afwisseling in de game zit. Op sommige momenten komt ook best wel het vervelingsspook om de hoek kijken maar omdat de omgevingen er vet uitzien en het manipuleren van de tijd erg goed (ook visueel) is uitgewerkt, gaat het nooit echt storen dat TimeShift wel eens in herhaling valt. Naast de puzzels is namelijk het schietgedeelte prima op orde. Dit komt doordat er meer dan genoeg wapens voor handen zijn die stuk voor stuk twee functies hebben. De uitwerking van de meeste guns is ronduit onsmakelijk. Het bloed spettert flink in het rond, organen en lichaamsdelen vliegen om je oren bij weer een geslaagde tijd-granaat actie en om munitie hoef je ook niet verlegen te zitten of te hamsteren want je struikelt bijkans over de clips en magazijnen.

Graphics

TimeShift is echt zo’n game waar je eigenlijk niks op aan te merken hebt als je het over de graphics hebt. Natuurlijk valt er altijd wel wat te mieren over de beelden die op je scherm getoverd worden maar TimeShift is typisch zo’n spel waar je gewoon tevreden mee bent en helemaal geen zin hebt om te gaan zeiken over wat dan wel niet beter had gekund. Misschien komt dat omdat de nadruk bij een game als deze helemaal niet op de graphics ligt maar op wat gameplay-elementen… Misschien is deze game wel helemaal niet gehyped wat graphics betreft… Misschien… ja, misschien was het beter geweest om de regendruppels toch iets minder dik te maken, want de regen belemmert je soms behoorlijk in je zicht. Aan de andere kant: als ik in de regen op mijn fiets zit, zie ik ook geen fuck, laat staan dat ik met een dikke gun raak zou kunnen schieten (hoewel??). Al met al dus toch realistisch?? Verder ziet de game er grafisch gewoon goed uit; het bloed spat waar het moet spatten, je karakter loopt lekker soepel door de levels heen en laat zich als een aal door een emmer met snot langs obstakels en door gangetjes manoeuvreren. Haperen heeft TimeShift nog nooit van gehoord, dus met de framerate zit het ook helemaal goed. De vijanden zijn daarentegen niet echt afwisselend. Meestal moet je het met ongeveer hetzelfde soort bastards doen. Later in de game worden ze wel sterker en komt er meer afwisseling maar samengevat zijn ze allemaal met hetzelfde wapen te vangen en kun je de vinger op hun zwakke plek leggen: hun tijd-allergie. Een ding hebben ze wel van de ontwikkelaar meegekregen, namelijk een goed stel hersens. Je zult ze niet gauw betrappen op hele domme acties en samenwerking staat dan ook hoog bij ze in het vaandel.

Conclusie

Time Shift is gewoon een goede game geworden. Ik doe hem dan ook niet af met cliche’s als ‘leuk voor de fans’, ‘prima tussendoortje’ of ‘degelijke shooter’. Dit zou de game namelijk veel tekort doen. Je merkt dat de makers veel tijd hebben gestoken in het tijdsaspect terwijl ze ook het shootergedeelte niet zijn vergeten. Daarnaast beschikt de game over een volledige multiplayermode, waar je overigens wel van moet houden want het is allemaal nogal snel en springerig. TimeShift is wat mij betreft echt zo’n game waarvan je nooit had gedacht dat je hem helemaal uit ging spelen en het bij de voorbijrollende credits stiekem toch jammer vindt dat je er klaar mee bent. Deze tijdgame is dan ook een echte aanrader die je zeker gaat verrassen.