Saints Row

Om het succes van Grand Theft Auto kan niemand heen. En met klonen hebben wijzelf totaal geen probleem, mits ze maar goed zijn. Saints Row lijkt dat helemaal waar te gaan maken…

In Saints Row speel jij niet een vast personage maar maak je je eigen karakter. Er zijn een aantal voorafgemaakte gezichten maar je kunt ook zelf helemaal los gaan. De breedte van het gezicht, de hoogte van de wenkbrauwen en neus, de breedte van de neus, de dikte van de lippen, de grootte van het voorhoofd, het zit er allemaal in. Het is nog net geen Oblivion, maar het komt wel heel dichtbij.
Wanneer je vervolgens je eigen gangster hebt aangemaakt wordt er een geinige cutscene afgespeeld waarin drie gangs elkaar helemaal afrossen, neerknallen en opblazen, terwijl jij midden in het spervuur zit. Even later word je geholpen en gerekruteerd door de 3rd Street Saints, een andere lokale bende. Je sluit je erbij aan en dient je eerst te bewijzen door een robbertje te vechten met een aantal leden. Daarna neem je wat missies aan waarin je andere gangs neer moet halen, en zo werk je je steeds meer op in het lokale bendesleven.

Stilwater

De naam Saints Row is afgeleid van een van de buurten waarin de game zich afspeelt. De gehele stad heet Stilwater en is behoorlijk groot, zeker te vergelijken met ongeveer de helft van de oppervlakte van Grand Theft Auto: San Andreas. Daarbij moet wel gezegd worden dat het allemaal stedelijk gebied is, wat vanzelfsprekend leuker is dan een heuveltje met een weiland en wat bomen er op. Hoewel je dus helemaal los kan gaan en uren rond kan rijden in de stad, is de verhaallijn in de game toch een heel belangrijk aspect. De makers hebben ons namelijk verzekerd dat je een aantal verrassende wendingen voor je kiezen krijgt. Daarnaast zijn de missies natuurlijk enorm leuk om te spelen. In het begin krijg je nog opdrachten zoals ‘Vermoord hem en hem’, maar later moet je homies rekruteren, mensen bestelen, straatraces winnen, banken en winkels beroven en zelfs de verzekering oplichten. Daarbij moet wel verteld worden dat Grand Theft Auto zichzelf totaal niet serieus neemt, en de dikke knipogen naar de Amerikaanse maatschappij zijn ook in overvloedde aanwezig. Aangezien Saints Row zich niet in een bepaalde stad afspeelt was dat niet mogelijk, waardoor de game zich af en toe iets te serieus neemt. De geweldige sfeer met van die doldwaze humor is niet aanwezig, en dat kan nog wel eens een probleem gaan worden.

Pimperij

Verder is het ook in Saints Row natuurlijk weer mogelijk jezelf naar hartelust te pimpen. De verschillende stukken kleding, varierend van t-shirts tot truien tot broeken tot complete herenpakken. Daarnaast barst het spel ook van de accessoires die verkrijgbaar zijn, denk bijvoorbeeld aan zonnebrillen, ringen en natuurlijk blingende kettingen. Maar de ultieme vorm van jezelf pimpen is toch wel een plastisch chirurg bezoeken. Wanneer je namelijk gezocht wordt door andere bendes en je van je bekende smoel af wilt, kun je een bezoekje brengen bij een arts die je voor een gigantisch honorarium een ander gezicht geeft. Geniaal!

Houterige animaties

De graphics van Saints Row zien er, ook in de vroege versie die wij voor onze kiezen kregen, erg mooi uit. Het kleurenpalet is lekker fris met mooie, heldere tinten. Karteltjes zijn nergens te bekennen en ontploffingen zien er echt magistraal uit. Helaas ademt het alles nog geen echt next-gen uit. Geen bumpmapping, geen geavanceerde animaties, enzovoorts. De gezichtsanimaties zijn heel sterk gedaan met behoorlijk mooie gezichten, maar aan de andere kant zijn je bewegingen nog behoorlijk lomp. Wanneer je personage bijvoorbeeld gaat rennen of sprinten ziet het er een beetje als een stripfiguur uit die een rollende sneeuwbal wil voortblijven wanneer hij van een berg afrent. Ik hoop echt dat ze hier nog wat aan doen, want je kijkt er immers de hele game tegenaan en dus kan het flink irritant worden.

Voorlopige conclusie

Saints Row is een echte Grand Theft Auto kloon, maar aangezien het vierde deel in die serie pas eind volgend jaar uitkomt hebben wij er totaal geen problemen mee dat we dit jaar los kunnen gaan met Saints Row. Ultieme vrijheid, veel geweld en leuke opties maken dit tot niet zomaar een slap aftreksel. Wel moet de game oppassen dat het zichzelf niet te serieus gaat nemen, want een beetje humor is wel essentieel.