Tomb Raider Legend

Games als Tomb Raider vallen of staan bij goede gameplay met bijbehorende controls, zeker als het een handheld betreft. Lara Croft maakt sinds kort ook haar opwachting op de PlayStation Portable maar wordt het weer ‘kramp in de vingers’ of is deze portable-Lara nu wél goed speelbaar?

Lekker

Dit keer geen superlatieven of halleluja’s over hoe lekker Lara Croft wel niet is. Dat weten we ondertussen namelijk wel. Het verhaal speelt óók een ondergeschikte rol. Het is voldoende om te weten dat Lara in dit avontuur op zoek gaat naar een verloren artifact om zo haar moeder terug te vinden. Het spel begint met een flashback naar de tijd dat Lara slechts twaalf jaar oud is en samen met haar moeder een vliegtuigongeluk overleeft. Nadat Lara een eeuwenoud artifact activeert, verliest ze haar moeder uit het oog. Het verhaal zal gedurende het spel meerdere verrassende plotwendingen hebben maar bij een Tomb Raider op een handheld zijn we eigenlijk maar naar één ding benieuwd en dat is hóe het spel speelt. De PlayStation Portable was het enige populaire platform naast de Nintendo DS dat nog geen Tomb Raider spel rijk was, maar sinds kort is daar verandering in gekomen. Het moet worden gezegd: op geen enkele handheld is Lara er tot nu toe goed vanaf gekomen. Ik noem alleen maar de Tomb Raider op de Gameboy Advance, hoewel ik in die tijd maar wat blij was dat er ruïnes vielen te raiden op vakantie. De versie op een zekere mobiele telefoon toverde slechts een glimlach op mijn gezicht dus die laten we maar helemaal buiten beschouwing. Goed nieuws dus dat Tomb Raider Legend op de PSP is verschenen want juist van die PSP kunnen we verwachten dat die op het gebied van gameplay, controls en uiteraard graphics hier iets moois van kan maken.

Console of handheld

Ik heb het vermoeden dat er maar weinig gamers zijn die Legend voor het eerst gaan spelen op een handheld. Uiteraard is dat nogal afhankelijk van het soort platform dat je in je bezit hebt, maar gezien de pracht en schoonheid van Tomb Raider Legend op bijvoorbeeld de Xbox 360 kan ik mij niet indenken dat er gamers zijn die dat niet eens gespeeld willen hebben. Voordat ik echter aan dit PSP-avontuur begon was ik wel een beetje bang dat, hoe mooi en hoe lekker het wellicht op de PSP zou spelen, ik snel verveeld zou raken en de game mij niet zo zou boeien als op de Xbox 360. Die versie was door mij uiteraard al lang en breed uitgespeeld, dus veel verrassingen zouden mij er niet staan te wachten. Hoe zeer bleek het tegendeel! Na het spelen van enkele levels werd dit vooroordeel meteen de grond ingeboord. De game beschikt namelijk niet alleen over fantastische graphics, maar is ook nog eens zéér prettig speelbaar en dat is niet alleen de verdienste van de PSP met haar analoge stick, maar zeker van de makers van Crystal Dynamics die het mogelijk maakten dat je bij het spelen van deze game Lara net zo soepel door de levels heen beweegt als op andere platformen.

Puntje van kritiek blíjft voor mij dat ik na een speelsessie van ongeveer een uur tot rek- en strekoefeningen verplicht wordt, want de PSP is voor mij niet het toppunt van design voor het formaat handen waarmee ik game. Ook het analoge pookje, hoe handig ook, blijft in zekere zin toch behelpen en is bij lange na niet zo precies als de ‘grote’ jongens op de 360 en PlayStation 2. Gelukkig hebben de ontwerpers, bij het ontbreken van een tweede analoge stick iets bedacht wat mede verantwoordelijk is voor het slagen van deze handheld-versie. Daar waar je op een console vrijelijk om je heen kunt kijken en lopen, kun je op de PSP door het indrukken van de ‘vierkant’-toets in combinatie met je analoge stickje de wereld om je heen bezien. Natuurlijk wordt de bewegingsvrijheid ietwat beperkt doordat je nu eenmaal niet kunt lopen en kijken tegelijk, iets wat op de consoles wél mogelijk is. Het is dus een kwestie van eerst kijken en dán lopen maar dit is slechts een kwestie van tijd en gewenning omdat je slechts je ‘vierkant’-knop hoeft in te drukken en je het pookje niet hoeft los te laten.

Wapens bedienen gaat heel gemakkelijk met het D-pad en met diezelfde knop vul je ook je gezondheid aan en kun je overschakelen op handmatig richten. Dit richten is overigens niet makkelijk om dezelfde reden als ik hierboven al aangaf. In hectische situaties schiet de analoge stick echt te kort en is zuiver richten haast niet mogelijk. Gelukkig kun je ook middels de linkerschouderknop locken en met de rechterschouderknop schieten zodat je het handmatig richten alleen hoeft te gebruiken om objecten los te schieten waarbij je dus rustig aan kunt leggen en afvuren. Een andere optie die het spel overigens wel wat minder ingewikkeld maakt, is het gebruik van de verrekijker. Ik kwam zelden vast te zitten in deze Tom Raider en dat kwam omdat ik kon beschikken over een verrekijker die je ook kunt gebruiken als mobiele tipgever. Als je ergens niet verder komt, schakel dan over op de zogenaamde R.A.D.-mode en scan je omgeving af. Geheid dat er ergens wel een tip tevoorschijn komt. Uiteraard beschikt Lara in deze handheld-Legend ook over haar nieuwste snufje, de grappling-hook. Niet alleen leuk om mee te spelen maar vaak ook nog eens erg noodzakelijk om puzzels op te lossen.

Geluid en extra’s

Een van de redenen waarom ‘Legend op herhaling’ geen straf is, is de soundtrack. Ik speelde Tomb Raider Legend grotendeels met een hoofdtelefoontje aangesloten op m’n PSP. De beleving wordt hierdoor extra intens. Maar intens is het sowieso al want Tomb Raider op de PSP ziet er werkelijk fenomenaal uit. De 3D-omgevingen zijn echt vanuit iedere hoek te bekijken en dat is bij het oplossen van de puzzels ook nog eens heel erg handig. Regelmatig gebeurde het dat ik even stopte met spelen om gewoon de omgevingen eens rustig te bekijken en dan met name in de levels waar watervallen in voorkomen.

De PSP-versie heeft ook nog enkele extra’s ten opzichte van de andere versies. Als afwisseling kun je namelijk een groot aantal hindernisbanen nemen waarin zowat alle moves verwerkt zijn. Deze challenges kunnen bijvoorbeeld het zo snel mogelijk vinden van een aantal schatten of het afleggen van een hindernisparcours tegen een tegenstander zijn. De games zijn dus zowel in single-player te spelen als tegen andere gamers middels Wi-Fi en variëren van het afleggen van een parcours met de grappling-hook tot het springen van pilaar naar pilaar. Een leuke afwisseling.

Conclusie

Tomb Raider Legend is het perfecte avonturenspel op de PSP op dit moment. Het maakt niet uit of je het nu voor het eerst speelt of dat je het al op een ander platform hebt uitgespeeld, het blijft een geweldig avontuur en is daarbij ook nog eens een genot voor oog en oor. De enige minpunten die je zou kunnen bedenken is dat het verhaal niet nieuw meer is als je het op de PSP voor de tweede keer speelt en ook de levels waarin je op de motor zit zijn niet echt geweldig. Wat rest is een game die iedere PSP-bezitter in huis zou moeten hebben, al was het alleen maar om Lara in haar nachthemd te zetten in Croft Mansion.