Doom 3 is voor de PC al een tijdje geleden verschenen en Activision komt nu met de Xbox-versie die gelukkig geen directe kopie is van het PC-exemplaar. We hebben hier te maken met een horrorgame die voor wat betreft het griezelgehalte te vergelijken is met de Gamecube topper Resident Evil 4, maar deze qua bloederigheid en schrikmomenten verslaat. Zijn de verschillen met de PC-versie groot genoeg?? Lees het hier.
Poorten maar??
Niets is makkelijker voor een ontwikkelaar om een game rechtstreeks te poorten naar een andere console of een ander platform. Veelal wordt dit gezien als het snel willen cashen zonder daarvoor al te veel moeite te willen doen en wordt over het algemeen ook niet bijzonder gewaardeerd door gamers. We worden dus altijd erg blij van games die door de makers voorzien worden van allerlei extra’s of waarbij de gameplay een dusdanige metamorfose ondergaat dat je eigenlijk met een heel andere game te maken krijgt. Met Doom 3 voor de Xbox kunnen we onze handjes dichtknijpen want Activision en ID-Software hebben voor Xbox-gamers van iets moois, iets heel moois gemaakt.
Zoek de verschillen
Moeten we Doom 3 nog introduceren?? Vooruit, voor degenen die er geen genoeg van kunnen krijgen. Je wordt in Doom 3 als anonieme marinier naar Mars gestuurd omdat er rare zaken plaatsvinden. Waar hebben we dit soort scenario’s eerder gezien? Maakt niet uit. Het betekent natuurlijk weer dat je een missie op Mars moet gaan volbrengen om uiteindelijk de aarde te redden. Nou, daar zijn we dol op of niet… Doom 1 en 2 waren eind jaren negentig verantwoordelijk voor heel wat griezelmomenten en waren vooral baanbrekend door het vele bloed, maar tegelijk zijn deze games niet te vergelijken met de huidige FPS generatie. Natuurlijk niet alleen op grafisch gebied bieden de huidige games zoveel meer, maar ook qua inhoud zijn Doom 1 en 2 niet te vegelijken met wat er nu in mijn Xbox zit. Hoewel, Doom 3 die nu het levenslicht heeft gezien, is het een remake van de eerdere Doom games, met dat verschil dat de levels nu een geheel vormen. ‘Story-based FPS’ heet dat met een mooi woord. Zoals eerder gezegd komt de game grotendeels overeen met de PC-versie. Ik ga dus ook geen uitgebreide opsomming van de plus en minpunten doen, maar beperk mij tot wat deze Xbox-versie zo bijzonder maakt. Degenen die Doom 3 dus nog niet kennen, raad ik aan eerst de PC-review op Gamersnet te lezen.
Kicken
Laat ik beginnen met de besturing van Doom 3 op de console. Die werkt gewoon geweldig. De ‘Halo’ besturing werkt perfect, ook al zijn er natuurlijk wel minpunten te noemen. Men heeft namelijk ook bij de Xbox-versie niet kunnen voorkomen dat je in de donkere spelwereld regelmatig ergens achter blijft haken. Ik heb het dan over kleine uitsteeksels die je bij de gevechten met demonen soms je beweginsvrijheid ontnemen waardoor je zonder dat dat echt nodig was weer opnieuw kunt beginnen.
Wat mij persoonlijk wel stoorde was dat het overal zo donker is. Natuurlijk levert dat ook weer de nodige sfeer en schrikmomenten op, maar een beetje meer zicht zou geen overbodige luxe zijn. Wat rest zijn werkelijk fantastische graphics. Doom 3 op de Xbox kan zich meten met Halo 2 en Chonicles of Riddick, tot op heden wat mij betreft grafisch de mooiste Xbox games. Dan kom ik meteen bij de beste reden om dit spel aan te schaffen: het schrikeffect. Je schrikt je echt helemaal de kolere als er weer eens een monster, zombie of beest achter een deur staat of uit een van de vele donkere hoekjes je de stuipen op het lijf jaagt. In combinatie met de heerlijke graphics staat dit garant voor heel veel ‘plezier’. De AI is echter matig, waarmee ik bedoel dat als je een aantal malen een save-game laadt, je op een gegeven moment precies weet waar de vijanden staan en met welke frequentie de zombies op je af komen. Dat is trouwens ook een duidelijk verschil met de PC-versie.
Het is duidelijk dat er veel minder vijanden in beeld komen om je te belagen. Beter natuurlijk want met een muis is het nu eenmaal beter en sneller richten, ook bij Doom 3. De makers hebben daar dus terecht rekening mee gehouden en dat maakt de game beter speelbaar. De grote omgevingen zijn ook iets minder groot gemaakt om ze door de Xbox in één keer te laten laden. We zitten dus niet met een game die om de haverklap een nieuw speelveld in moet laden omdat de werelden zo groot zijn. Ook is er qua invulling van de levels hiermee rekening gehouden. Dit betekent niet dat er minder te zien is, maar dat de werelden aangepast zijn om beter door de Xbox te kunnen worden verwerkt. Goed werk van de ontwikkelaar, want het verschil is niet zichtbaar. Goed, de PC-versie is natuurlijk wel iets scherper en heeft wat meer ‘diepte’ maar dat is geen enkel probleem want de spelbeleving blijft exact het zelfde. Ik had echter wel wat minder moeite met de eindbazen die waarschijnlijk wel iets makkelijker zijn gemaakt voor de console. Het zou ook kunnen komen doordat ik persoonlijk meer los ben op console besturing dan op muis en toetsenbord, maar opvallend was het wel.
Wat is nu echt nieuw
Het meest opvallende is de toevoeging van de Co-Op mode. Simpelweg betekent dit dat je de hele boel nog eens kunt doorlopen maar dan met twee personen tegelijk. Deze mode is dus exclusief voor de Xbox en geeft de game echt iets extra’s. Het verhaal van de Co-Op mode is hetzelfde als de single-player-campaign maar duurt minder lang en het zijn er ook niet zo veel. Het is alleen niet mogelijk om in Co-Op te spelen op een Xbox. Je hebt er dus twee Xboxen (en twee games) voor nodig of je speelt het via Xbox Live. Op het live-netwerk kon ik echter niet veel tegenstanders vinden dus dat wordt of geduld opbrengen of een maatje vinden die bereid is met een tv en console te gaan rondsjouwen.
Het leuke aan de Co-Op is natuurlijk dat het eigenlijk iets heel anders is dan de single-player-campaign, ook al zit je natuurlijk in dezelfde wereld. Het draait bij Co-Op namelijk veel meer om tactiek en niet zoals bij de single-player om het al schietend leveltjes doorlopen waarbij je af een toe een schakelaar omhaalt of een puzzeltje oplost. Nee, de Co-Op is supervet, niet in de laatste plaats omdat het ook met de gameplay wel goed zit. Zo ben je als je sterft niet meteen al je wapens kwijt maar kun je die terug vinden in het level. Natuurlijk begin je wel weer vooraan in de (kleinere) levels maar dat is omdat je samen speelt geen enkel probleem. De multiplayer modes zijn niet veranderd ten opzichte van de PC-versie dus daar maak ik geen woorden aan vuil.
Conclusie
Doom 3 voor de Xbox is zeker de moeite waard om aan te schaffen. Natuurlijk zitten er foutjes in maar die vallen helemaal in het niet bij de spelervaring die de game biedt. Met name grafisch gezien is dit een titel om aan je collectie toe te voegen, maar zeker echte recht-toe-recht-aan FPS liefhebbers kunnen met dit spel hun hart ophalen. De exclusieve Co-Op mode biedt je helemaal waar voor je geld en geeft je vele uren extra speelplezier bij deze game die toch al gauw 20 a 25 uur duurt. Doom 3 is voor de First-Person griezelaars een echte aanrader en blijkt bijzonder en interessant genoeg om hem ook voor je Xbox te checken.
