De laatste keer dat we Daniel Garner zagen, werd hij omringd door demonen in de hel. Als er dan een expansion met de naam ‘Battle out of Hell’ verschijnt, dan weet je vast wel wat er gaat komen!
Kwaliteit vs kwantiteit
Painkiller: Battle out of Hell is de expansion voor Painkiller, de frantic FPS-game die ons in het begin van vorig jaar verraste door niet zoals andere frantic FPS-games eentonig en/of frustrerend te zijn. Het ging over Daniel Garner, een man die samen met z’n vrouw in een auto-ongeluk om het leven kwam en in het vagevuur (Pain) terechtkwam, terwijl zijn vrouw naar de hemel ging. Daniel moest alle demonen en met name hun aanvoerders het vagevuur uitschieten, om in de hemel terecht te komen. Op het moment dat dat gelukt was, werd Eva (jawel, dé Eva), waarmee Daniel bevriend was geraakt, door opperdemon Lucifer naar de hel meegenomen. Daniel had de keus naar de hemel te gaan, maar (in de lagere moeilijkheidsgraden) koos hij ervoor zelf naar de hel af te reizen om Eva te bevrijden. Painkiller eindigde op dat pad in een climax: Daniel omringd door hordes demonen in de hel. In Battle out of Hell, zoals de naam al doet vermoeden, vertrekt Daniel al in de openingsscène uit de hel, wat een beetje een anticlimax is. Demonengeneraal Alastor is nog steeds van plan de hemel over te nemen en gaat ook richting het vagevuur en zo moet je daar weer een aantal levels doorspelen, om uiteindelijk Alastor voor eens en voor altijd te verslaan.
Als je bedenkt dat Painkiller bestond uit vijf hoofdstukken met ieder ongeveer vijf leveltjes, afgesloten door een boss-fight waar je UUUUUUU tegen zei, dan is het een beetje jammer als je ziet dat Battle out of Hell slechts één hoofdstuk met 9 of 10 levels biedt. 9 of 10? Ja, één van de levels kan alleen op een hoge moeilijkheidsgraad worden gespeeld. De herspeelbaarheid zit er niet alleen op die manier in, ook de Black Tarot Cards zijn terug en de opdrachten zijn echt niet eenvoudig. De herspeelbaarheid is dus goed vertegenwoordigd, wat weer een pluspunt voor de game is. Al snel verdwijnt het minpunt van het lage aantal levels ook, want de kwaliteit van die levels is uitstekend. Het eerste level al legt de lat voor sfeer erg hoog, als je een duister weeshuis moet betreden om daar het jonge duivelsgebroed te verslaan. Het feit dat je kindfiguurtjes moet doden kan een drempel zijn, maar nog geen seconde nadat je één van de figuurtjes hebt gezien ben je ervan overtuigd dat je er geen slecht aandoet, zó vreselijk veel kwaad is er van hun gezichten af te lezen.
Dat eerste level heeft dan nog zoveel sfeer, het tweede level weet het ‘wauw-gevoel’ zelfs nog te overtreffen met misschien wel de meest waanzinnige achtbaan ooit in een game. Je komt namelijk in een pretpark terecht, waar je een groot gedeelte doorbrengt in een wagentje, van waaruit je demonische clowns en andere angstaanjagende creaturen moet doden. Ook in de verdere levels is de sfeer steeds weer bijzonder goed aanwezig. Het is soms net alsof de ontwikkelaar een manier heeft gevonden om alleen nog maar nachtmerries te hebben en de meest angstaanjagende of meest vreemde in levels om te zetten. Het resultaat is een set levels waarvan de kwantiteit niet zo heel erg groot is (ten opzichte van Painkiller), maar de kwaliteit des te meer!
Dag Painkiller-gevoel, hallo desktop…
De levels worden naar het einde toe ook steeds langer en af en toe is er zelfs meer tactisch werk nodig dan rechttoe rechtaan bunnyhoppend hordes demonen omleggen. En daar schuilt nu juist een zwak punt van Painkiller: Battle out of Hell. De originele Painkiller had korte leveltjes met veel snel geweld (frantic FPS, weet je nog?). Lange levels waar tactiek nodig is voelen dan ook niet echt hun plaats en zo verdween het gevoel dat ik bij Painkiller had nogal. De kwaliteit van deze expansion is dan nog steeds wel erg hoog, maar ik hoop niet dat de ontwikkelaar dit zo doorzet in een eventuele Painkiller 2. Daar was Painkiller gewoon te lekker voor.
Naast de nieuwe levels bevat Painkiller: Battle out of Hell ook een paar nieuwe wapens, zoals de sniperrifle die mini-stakes en stuitergranaten afschieten en een machinegeweer/vlammenwerpercombo die erg effectief is tegen grote groepen tegenstanders. Ook de multiplayer is uitgebreid met wat nieuwe maps en de spelsoorten Capture the Flag en Last Man Standing. Er zijn helaas maar weinig servers te vinden op het Internet.
Er is één echt groot probleem dat ik moet vermelden: de expansion is nogal buggy. Meerdere malen werd ik naar de desktop gegooid, eenmaal was zelfs een savegame daardoor zo verknald dat ik het level opnieuw moest beginnen. Een nog veel vreemder probleem is dat Battle out of Hell tot nu toe tweemaal zonder mijn ingrijpen in slow-motion ging (best handig moet ik toegeven), wat ervoor zorgde dat mijn hele PC traag bleef. Zelfs andere games waren daarna in slow-motion (wat nogmaals soms erg handig was) en een herstart van Windows loste het probleem ook niet eens op. De volgende dag was alles weer normaal, wat het alleen nog maar vreemder maakte. Problemen met de game zijn door veel meer gamers gemeld en een oplossing is nog niet aangedragen. Niet echt netjes!
Conclusie
Painkiller: Battle out of Hell biedt een aantal bijzonder sfeervolle en kwalitatief hoogstaande levels, waarbij door een flinke lengte van enkele levels en wat minder frantic-achtige levels aan het einde het ‘Painkiller-gevoel’ helaas een beetje wegvalt. Verder is het een goede expansion voor een uitstekende game en is de prijs ook goed, maar dan moet je de bugs even voor lief nemen. Heb je van Painkiller genoten, dan moet je deze expansion zeker proberen.
