Quantum Break Fast Forward 2015

Twee Assassin’s Creed-games per jaar, gegarneerd met acht verschillende remakes op een bedje van de jaarlijkse Call of Duty, met een FIFA tweeduizend-zoveel om het af te blussen. Soms is het enigszins treurig om het dieet van een gamer vandaag de dag te omschrijven. In een rap tempo vliegen zo enorm veel goede titels ons om de oren, dat je haast niet meer stilstaat bij games die echt iets anders doen. Games die de tijd nemen, zich ondertussen niet laten temmen door rages van concurrenten of verplichte jaarlijkse release-cycli. Kijkend naar wat ontwikkelaar Remedy met Quantum Break poogt te bereiken, moet een gamer toch concluderen dat het, op zijn zachtst gezegd, ‘anders dan anders’ is. Quantum Break wil anno 2015 een frisse wind door de industrie laten waaien. De vraag is alleen: wordt dit een licht briesje, of een wervelstorm aan vernieuwing?

De Remedy voor een creatief zieke industrie?

Meermaals heb ik het uitgeroepen. Als een crackverslaafde zwerver in een buitenwijk van Los Angeles schreeuw ik over de steeds ernstiger verlepte game-industrie. Door alle goede games en verbazingwekkende succesformules lijken uitgevers en ontwikkelaars soms wat lui te zijn geworden. Ze hebben het ei van Columbus ontdekt en weten nu hoe je gemakkelijk centjes aftroggelt van grijpgrage gamers. En wij zijn daar grotendeels debet aan: wij blijven het allemaal maar kopen. Geld smijtend naar bedrijven die graag hetzelfde trucje nog eens voor ons herhalen. Vonden jullie deel zes leuk, ja? Dan hebben we nog wel een andere locatie klaarstaan om alles in te copy-pasten voor deeltje zeven.

En daarom moeten we ook blij zijn met ontwikkelaars als Remedy. Deden de knappe koppen van Remedy vorige generatie nog hun uiterste best op het aardig ontvangen Alan Wake, zijn ze vervolgens vlotjes doorgegaan naar de ontwikkeling van Quantum Break voor de Xbox One. Geen makkelijke opvolger uitkakken en relatief weinig gedoe met overbodige uitbreidingen en spin-offs, gewoon één culthit neerzetten en daarna steevast doorpakken met de volgende. Die aanpak verdient naar mijn idee zeker wat waardering. Hun eigen plan trekkende, met een aantal interessante ambities als gevolg.

Game annexeert serie

Net zoals Alan Wake een ontzettend sfeervolle en ‘out of the ordinary’ speelervaring was, wil Remedy met Quantum Break ook door een aantal gevestigde muren breken. Met de schrijfsels van de heer Wake werd episodische literatuur gelinkt aan meeslepende gameplay, nu is het de beurt aan Quantum Break om een brug te bouwen tussen een televisieserie en een game. Remedy’s nieuwste game wordt namelijk geleverd met een aantal afleveringen van een Quantum Break tv-serie, die zich op zijn beurt weer laat beïnvloeden door de acties van de speler in de game.

Duidelijk is dus dat Quantum Break rust op een sterk verhaal, wat zich buiten het spel nog kan manifesteren in een interactieve serie. Ingenieus bedacht, al moet natuurlijk nog maar blijken of beide producten ook hun eigen mannetje kunnen staan. Een saaie televisieserie laat zich niet redden door sterke gameplay van het bijbehorende spel, en vice versa. Zowel de game als de serie moeten dus goed op elkaar aansluiten en, waar nodig, elkaar mooi aan kunnen vullen. Als dat lukt, kan Remedy zich complimenteren met perfectioneren een nieuwe vorm van entertainment. Zie je het al voor je? Twee uurtjes intens gamen, daarna een afleverinkje kijken om even tot rust te komen, daarna weer volop aan de bak in de game. En dat terwijl het verhaal naadloos doorloopt. Klinkt als een heerlijke avond interactief vermaak.

Word geen one trick pony!

Hoe dat verhaal nou in elkaar steekt, dat zullen we nog allemaal moeten ontdekken. Wel weten we dat in-game de rollen van protagonist Jack Joyce én antagonist Paul Serene op ons zullen nemen. Beide heren beschikken over gaven om de tijd te manipuleren, wat zich uit in epische taferelen. Onze held Jack wordt opgejaagd, maar kan zichzelf bijvoorbeeld verweren door plaatselijk de tijd stil te zetten of zijn eigen acties te versnellen. Deze krachten brengen legio nieuwe en gave tactieken met zich mee, waardoor de standaard shoot-outs die we kennen in games wezenlijk anders aan kunnen voelen. Maar voor hoe lang blijft dat leuk en vernieuwend aanvoelen? Alan Wake wist ook een innovatief element naar de shoot-outs te brengen, maar viel uiteindelijk in herhaling omdat het keer op keer op hetzelfde aankwam.

Daarom is ook de hoop voor Quantum Break dat Jack en Pauls krachten wat verder uiteenlopen, of dat ze wellicht enorm kunnen groeien in hun vaardigheden. Wat we tot dusver gezien hebben aan gameplay is enorm overtuigend, maar het kan uiteindelijk toch teveel ‘one trick pony’ uit gaan stralen. Daarom is het noodzaak dat Quantum Break meer is dan alleen hetgeen wat we gezien hebben. Meer epische gevechten, meer trippy krachten en meer mindfucks in tijd en ruimte. Kom op Remedy: verbaas ons. Pak maar eens lekker uit met Quantum Break. Laat ons hopen dat we zelf de tijd vooruit konden spoelen. Naar die volgende cliffhanger, of gewoon naar de release van Quantum Break. Ik ben in ieder geval razend benieuwd.

Voorlopig conclusie

Quantum Break is een project waar we als gamers terecht hoopvol over kunnen zijn. Het bewezen en ervaren Remedy heeft een heerlijk ambitieus toekomstbeeld voor deze game, maar gewoon net iets te weinig bewijs om ons allemaal meteen mee weg te blazen. Wat we nu weten van de game is mooi, maar het smaakt naar zoveel meer. In 2015 hoop ik dus snel meer te mogen zien en ervaren van Quantum Break, want wie weet is dit wel de game die alle andere games omver waait. Een epische, in-game ervaring die zich verder ontwikkelt in een meeslepende televisieserie, het zou zo maar eens de nieuwste vorm van interactief entertainment kunnen worden. Houd deze titel dit jaar in de gaten dus.