Het is nu al weer bijna tien jaar geleden dat de eerste Oddworld-game het levenslicht zag. In die tien jaar, waarin de games van Oddworld Inhabitants ups en downs kenden, heeft deze ontwikkelaar er alles aan gedaan om steeds weer met een game op de proppen te komen die de vorige overtrof. Uiteraard geheel in Oddworld stijl, hetgeen betekent dat het roer bij Oddworld Stranger’s Wrath wederom geheel om gaat.
Het roer om
De Oddworld-serie staat bekend om zijn grappige en humoristische karakters en de humoristische kijk op het leven en de maatschappij. Zo konden we in de eerste delen van Oddworld genieten van onze grote vriend Abe die in het eerste deel, Oddworld: Abe’s Oddysee, onder andere slavernij en de consumptiemaatschappij aan de orde stelde. Uiteraard niet zonder humor. Slaaf Abe zorgde ervoor dat wereldwijd menig gamer verslaafd raakte aan de Oddworld-games, zeker nadat het vervolg, Oddworld: Abe’s Exodus, zorgde voor nog meer rare stemmetjes en overdreven avontuurtjes. De games combineerden humor met het oplossen van puzzeltjes en een originele gameplay, waarbij je de karakters die je in de game tegenkwam opdrachten kon geven, zij het allemaal in 2D-side-scrollingmode.
Bij de launch van de Xbox werd een en ander gebundeld in een nieuw 3-D avontuur, Oddworld: Munch’s Oddysee. Niet dat het een succes werd overigens. Het verwachte succes bleef namelijk uit. De game verkocht weliswaar redelijk, maar dat was meer te danken aan het nieuwtje genaamd ‘Xbox’. Het feit dat Abe de hoofdrol moest delen met een, weliswaar grappige, rolstoelganger, was er ook debet aan dat deze game geen grote hit werd.
De geruchten dat Oddworld: Stranger’s Wrath wederom een Oddworld metamorfose zou gaan ondergaan, deed bij critici het vermoeden rijzen dat men bij Oddworld Inhabitants het hoofd had gebogen voor de commercie. Zeker met de maatschappij-kritische Oddworld games in het geheugen en de keuze voor uitgever EA, waarbij er en passant ook nog gemeld werd dat anti-held Abe zijn weg naar de game niet gevonden had. Reden genoeg om Oddword: Stranger’s Wrath met enige terughoudendheid te verwelkomen. Terecht?? Ik dacht het niet.
Stranger
Verantwoordelijk voor het verdwijnen van Abe (en Munch) is ene Stranger. Een geheimzinnige premiejager die er uitziet als een katachtig soort roofdier, maar er zijn ook meldingen gemaakt van gamers die er Michael Jackson of zelfs Clint Eastwood in zagen. Hoe dan ook, we hebben weer te maken met een hoofdpersoon die, geheel in Oddworld-stijl, je fantasie de vrije loop laat en waarmee het prettig is door het spel te manoevreren. Oddworld is trouwens voor de gelegenheid geheel omgetoverd in Western-stijl (hallo Amerika!), wat perfect bij deze fantasiewereld past. Stranger moet er voor zorgen dat hij, reizend van stad naar stad, zoveel mogelijk criminelen te pakken krijgt. Dood of levend. Dood is trouwens geen aanrader, want in levenloze toestand zijn de boefjes nog maar de helft van de op hun hoofd staande premie waard. Die premies die Stranger hiervoor ontvangt worden uiteraard gebruikt om verder in het spel te gebruiken voor de aankoop van wapens en dergelijke. Oddworld: Stranger’s Wrath blinkt niet uit in een diep uitgewerkt verhaal. De hoofdmoot van de game is boeven vangen en platformen geblazen.
Oddworld: Stranger’s Wrath slaat dus wel een nieuwe richting in. Het spel is een combinatie tussen een Eerste Persoon’s Shooter en een Derde Persoon’s Avontuur (platformer). Omschakelen tussen beiden is simpel. Een druk op de rechter duimstick en de game schakelt moeiteloos over van de derde persoon naar de eerste persoon. Belangrijk om te weten is dat dan ook meteen de hele besturing radicaal verandert. Nog belangrijker is dat het ook nog eens goed en gemakkelijk werkt. Je hoeft niet allerlei knoppen in je hoofd om te zetten om verder te spelen want de indeling is logisch, functioneel en zeer speelbaar.
Levende munitie en andere (bio)logische wapens
Het allerleukste aan deze Oddworld is het schieten met levende munitie. U zegt?? Inderdaad. Levende munitie. Gelukkig zijn het geen alledaagse beestjes waarmee je in Oddworld aan het schieten gaat, anders zouden er nog wel eens problemen kunnen ontstaan in sommige landen of bij diervriendelijke instanties. De Oddworld munitie bestaat gelukkig uit rondlopende fantasiebeestjes, die je zelf moet gaan verzamelen. En met verzamelen wordt dan geen oprapen bedoeld, maar deze bliksemse creaturen moeten nog worden gevangen ook. Gelukkig worden ze niet met uitsterven bedreigd en is er ruim voldoende ‘munitie’ beschikbaar.
Zo hebben we bijvoorbeeld in de fauna van Oddworld de zogenaamde Fuzzle. Rustig, geduldig, maar met scherpe tandjes. Ga er dus niet bovenop staan. Het is geen onbekende trouwens in de Oddworld historie; deze happende haarballen maakten in Oddworld: Munch’s Odyssee ook al hun opwachting. De Chippunk maakt er zijn hobby van om vijanden in een hinderlaag te lokken en de Skunks zorgen er voor dat je een blokje omloopt op het moment dat zij hun verschrikkelijke stankklieren inzetten in hun strijd tegen hun opponenten. Deze vriendelijke vrienden, samen met de Bolomites (kleine Spidermannetjes), de Zappflies (een stopcontact is er niets bij) en de Boombats (vleermuizen verkleed als dynamietstaaf), zorgen er voor dat de kruisboog van Stranger steeds rijkelijk gevuld blijft met een zeer gevarieerd munitie-arsenaal. Het wisselen van munitie gebeurt door middel van een eenvoudig, maar doeltreffend systeem. Schroom dus niet om je munitie zo afwisseld mogelijk in te zetten. Het vangen van deze (bijdehante) wezentjes wordt je trouwens behoorlijk makkelijk gemaakt omdat je zowiezo een onuitputtelijke hoeveelheid Zappflies op je boog hebt zitten.
Bounty Store
Eenmaal gevangen of gedode vijanden kunnen eenvoudig in derde persoon worden opgezogen en afgeleverd worden in de lokale Bounty Store, een gelegenheid die nog het meest lijkt op een soort kroeg, waarin je de opdrachten ontvangt en de missies start. Zoals gezegd levert het levend afleveren van deze crimi’s een hoger bedrag op aan geld, Moolah genaamd. Bij tijd en wijle zorgen de te vangen tegenstanders, op wiens hoofd veel ‘Moolah’ staat, voor nogal wat tegenstand. Het is dan raadzaam om van de sluipmogelijkheid die de game biedt gebruik te maken. Het crosshair verandert op het moment dat je onzichtbaar tussen het hoge (wuivende) gras zit van kleur ten teken dat je onzichtbaar bent. Een combinatie kan natuurlijk ook. Ga er eerst eens lekker voor zitten en knal sneaky wat leven uit je tegenstander, om daarna de confrontatie aan te gaan en hem eens wat exploderende vleermuizen om de oren te schieten. Onnodig te zeggen dat dit gezien de variatie in je munitie niet snel verveelt.
Beeldvullende actie en matige stemmen
De western-sfeer wordt in Oddworld: Stranger’s Wrath perfect vormgegeven en ook met de sfeer in de game is helemaal niets mis. De werelden en steden waarin je ronddoolt zijn zeer levendig en dat komt met name doordat alles interactief meeleeft en beweegt. Ook de rondhupsende kruisboogvulling zorgt er voor dat je ogen geen moment iets te kort komen. Grafisch gezien kunnen we dus tot de conclusie komen dat deze game tot de Xbox-top behoort en dat is eigenlijk geen verrassing omdat Oddworld Inhabitants daarmee een traditie hoog had te houden. De western-deuntjes die in de game zitten zijn passend, maar niet meer dan dat. Het spel zit vol met jengelende ‘Dolly Parton’ gitaren, maar sfeervol is het wel. Over de stemacteur(s) ben ik het minst te spreken. Daar waar Abe en Munch, maar met name Abe, mij in eerdere delen nog onbedaarlijk aan het lachen konden brengen, zijn het in Oddworld: Stranger’s Wrath alleen de munitie-dieren die nog een glimlach op mijn gezicht kunnen toveren.
Conclusie
Na deze review te hebben gelezen mag je tot de conclusie komen dat je deze game blind kunt kopen. Je hoeft geen Oddworld-bekende te zijn om met Stranger van start te gaan. De sfeer en diepere kijk op het Oddworld-leven zijn namelijk weer als vanouds en daar word je vanaf het begin van de game door gegrepen. Samenvattend hebben we hier zeker te maken met een op zich vernieuwend spel. Liefhebbers van diepe verhaallijnen hoeven van deze game echter niets te verwachten en doorgewinterde gamers zullen het spel ook niet al te moeilijk vinden, maar dat is voor geen enkele gamer een probleem. Een gemiddelde gamer zal daarentegen wel blij zijn met de zelfvullende levensmeter. Het spel heeft echter zoveel mogelijkheden dat lang niet alles benut gaat worden in je tocht naar de eindbazen. Je zult dus logischerwijs snel vervallen in het gebruiken van de meest effectieve manier van spelen (lees:munitie) en dan doe je alle (leuke) opties tekort. Oddworld: Stranger’s Wrath blijft echter een fantastisch en grafisch ongekend mooi avontuur. De ‘wrath’ van Stranger is zoet. Aanrader!!
