Anachronox

Je bent een aan lager wal geraakte privé detective. De laatste tijd doe je niets anders dan je nutteloos voelen, schuldeisers ontwijken en, als de schuldeisers je vinden, klappen krijgen. Het wordt dus hoog tijd dat je een baan vindt. Is dit soms een nieuwe Tex Murphy adventure? Nee hoor, het is Ion Storm’s Anachronox.

‘An epic sci-fi role playing adventure’
Anachronox komt van Ion Storm. Je weet wel, John Romero’s eigen softwarebedrijfje, dat ons zo’n anderhalf jaar terug de beste FPS game ooit zo moeten brengen: Daikatana. Dat spel flopte gigantisch en niemand had gedacht dat het nog snel goed zou komen, tot Deus Ex[Deus Ex recensie link] uitkwam. Deus Ex werd uiteindelijk spel van het jaar 2000 en was een zeer geslaagde mix van FPS en RPG. Anachronox zoekt het iets dichter bij het RPG genre en blijkt dus een echte Role Playing Game te zijn. Om precies te zijn een Amerikaanse RPG, want er blijkt een verschil te zijn in de gameplay tussen Amerikaanse en Japanse RPG’s. Het artikel waarin dat verschil stond ben ik helaas kwijt, dus als iemand weet wát dat verschil is, plaats het dan alsjeblieft in het forum of iets dergelijks…

Anachronox is dus in ieder geval een RPG en dat betekent eens niet een game waarin je constant moet wegduiken omdat je beschoten wordt, waarna je met een paar welgemikte schoten je vijand naar de grond ziet storten. Sterker nog, wegduiken is niet mogelijk en wapens kun je alleen in de speciale gevechtssituaties gebruiken. Nee, een RPG moet het hebben van veel rondlopen, praten met voorbijgangers en het vinden van het huidige (sub)doel, binnen het totale doel van het spel, wat overigens vaak het redden van de wereld of het heelal is. Het is niet ongewoon dat je in een betrekkelijk kleine omgeving tientallen opdrachtjes moet vervullen, alvorens een groter doel gehaald wordt, waarmee je in de volgende omgeving terecht kan komen. In RPG’s kunnen dan ook wel tientallen (soms honderden!) uren gaan zitten… Ook draait een RPG om experience. Experience verkrijg je door opdrachten te vervullen en vijanden te verslaan en hoe meer experience je hebt, hoe hoger je level. Een hoger level betekent dat je sterker bent en/of bepaalde dingen beter kunt. In Anachronox is dit allemaal aanwezig.

Sly Boots en de 6 ‘helden’
Anachronox is de plaats waar Sylverster ‘Sly’ Boots, jij dus, woont. Het is een stad die gevonden werd in Sender One, de grootste sender in het universum. Senders zijn enorme punten die her en der verspreid in het universum hangen en waartussen verkeer plaats kan vinden met enorm hoge snelheid. Een soort van hyperspace poorten dus (verzin zelf maar een mooie term). De stad Anachronox werd dood aangetroffen met één of andere ziekte die er rondwaarde. Vandaar ook de naam Anachronox, wat ziekte uit het verleden betekent. Maar dat kan jou, Sly Boots, eigenlijk niets schelen, want je moet elke dag vechten voor geld en voor je leven, wat eigenlijk op hetzelfde neerkomt. Je begint het spel gelukkig niet alleen, want je voormalige secretaresse helpt je hierbij. Niet uit medeleven of zo, want ze is al dood. Sly heeft haar net-dode hersenpatronen namelijk laten digitaliseren en die in een zogenaamde Life cursor laten stoppen. Die secretaresse, Fatima genaamd, spoort je, nadat je een portie klappen van een schuldeiser hebt gekregen, aan om een baantje te zoeken. Je vindt er vrij snel eentje, waarbij je op zoek moet gaan naar MysTech, vreemd spul dat overal in het universum gevonden wordt. Deze MysTech blijkt het enige wapen te zijn tegen een enorm kwaad dat alles en iedereen bedreigt. Terwijl je op zoek bent naar dat kwaad ben je gelukkig niet alleen. Er zijn meer mensen die je helpen, waarvan sommige je eigenlijk dwingen te helpen. Je hebt een professor, een doctor, je trouwe robot, je mooie, maar dodelijke ex-stagaire en zelfs een echte superheld (met spandex pak!) en dan is er als klap op de vuurpijl…nee, dat ga ik niet vertellen, dat moet je zelf maar uitvinden. Wie denkt dat dit allemaal heel erg serieus is zal óf heel teleurgesteld, óf blij verrast zijn: Anachronox heeft namelijk nogal wat humor aan boord en dat maakt het spel gewoon de moeite waard. Een voorbeeld van die humor is al de superheld, die overigens van een hele planeet van superhelden komt, waarvan stripboeken zijn afgeleid en waardoor het verhaal af en to in stripvorm wordt uitgelegd. Of Boots zelf, die af en toe aan grootheidswaanzin leidt…
Qua omgevingen is Anachronox (de plaats, niet het spel) overigens niet de enige locatie die je zult bezoeken en zelfs niet eens de meest belangrijke. Het dient slechts als springplank naar de rest van het avontuur waarin je plaatsen als Sunder, Democratus en andere planeten met vreemde namen zult moeten bezoeken.

Beat weapons, battle skills en MysTech
Anachronox wordt vanuit de derde persoon gespeeld. Je loopt met de pijltjestoetsen en draait met de muis. Dat zijn dan ook bijna alle toetsen die je nodig hebt. Boots heeft bijvoorbeeld nog een fotocamera waar je af en toe bewijsmateriaal mee moet verzamelen. Daarnaast is er nog de control toets, waarmee je je ‘Worldskill’ kunt uitoefenen. Een worldskill is een vaardigheid die uniek is voor iedere persoon. Boots kan bijvoorbeeld sloten openpeuteren en Grumpos (de professor) is in staat iedereen de oren van de kop te zeuren om zo iets voor elkaar te krijgen.

Hoewel er in totaal zeven personages zijn, kun je er per keer maar drie meenemen in je ‘party’. Dit groepje van drie moet dan het eerstvolgende subdoel klaren. In het begin van het spel kun je nog terug om iemand in te ruilen voor iemand anders die de klus wel kan klaren. Later zul je echter moeten kiezen met welke andere twee personen – Boots doet vrijwel altijd mee – je een gedeelte van het totale avontuur aangaat. Ik ben er alleen niet achter gekomen of er een goede of slechte keuze bestaat, hoewel de missies wel altijd díé personages nodig had, die ik had gekozen. Of dit op goed geluk steeds een goede keuze was, of dat de levels zich aanpasten aan de gekozen partyleden heb ik helaas niet kunnen achterhalen. Maar wie je ook kiest, je inventory is altijd voor iedereen beschikbaar.

Tijdens het spel zul je diverse gevechten moeten aangaan. Deze gevechten zijn niet willekeurig, zoals bijvoorbeeld in Pokémon of Zelda, maar vinden alleen op van te voren vastgelegde punten plaats. Er zijn echter gebieden die je steeds opnieuw kunt betreden, waarbij ook de vijanden weer terug zijn. Op die manier is het eigenlijk heel eenvoudig een enorm hoog level te halen, omdat ieder gevecht experience oplevert. Het vechten wordt gedaan met zoveel leden als je party telt, dus maximaal drie. De vijandelijke groep kan echter veel groter zijn en is af en toe ook nog eens ter zijde gestaan door een eindbaas. Alle spelers, dus ook de vijdanden, staan op een speelveld, onderverdeeld in vakken. Per beurt, het vechten is turn-based, kan iedere speler de volgende dingen doen: Gewoon aanvallen, bewegen, spullen gebruiken, hendel overhalen, BattleSkill gebruiken en MysTech aanval toepassen. Bij een gewone aanval hangt het van je wapen af wat je kunt: Er zijn wapens die je alleen tegen vijanden op een aaneensluitend vak kunt gebruiken en afstandswapens. Deze aanvallen kunnen afgeweerd worden, maar dat gebeurd willekeurig en wordt dan ook een ‘miss’ genoemd. Bij bewegen kun je naar een ander vak lopen en dat is dus vooral van belang voor aanvallen van dichtbij. Bij spullen gebruiken kun je explosieven gooien, medicatie gebruiken en NRG (spreek uit: energy) toevoegen aan je MysTech. Een handle overhalen kan alleen als je naast een hendel staat en het hangt van de speelomgeving af wat er dan gebeurt. Een BattleSkill is iets wat jouw personage speciaal kan. Ieder personage heeft maximaal vier BattleSkills, waarvan die er eentje al heeft en waarvan de rest in het spel gevonden moeten worden. Boots kan bijvoorbeeld een FatimaScreen oproepen om hem te beschermen, terwijl Grumpos met zijn geklep vijanden van de wijs kan brengen. Je hebt echter een bepaalde tijd nodig om energie voor je BattleSkill aan te vullen, soms zelfs meerdere beurten.

En als laatste is er de MysTech aanval. MysTech is waar het verhaal mee begint en eigenlijk waar het spel ook een beetje om draait. Her en der verspreid in het spul zul je MysTech aantreffen. Deze elementen zijn in staat een aanval uit te voeren en wel vaak één waarvan het effect langdurig is. De NutSpark doet bijvoorbeeld schade aan een vijand en verwart deze tegelijkertijd; getroffen vijanden kunnen daardoor andere vijanden, van hun eigen groep dus, gaan aanvallen. De PoisonSpin-aanval vergiftigt een vijand, zodat deze aldoor schade krijgt, zonder dat je een nieuwe aanval hebt uitgevoerd. Om Mystech te kunnen gebruiken, heb je wel NRG nodig. Hoe meer NRG je aan een aanval voegt, hoe sterker de aanval, maar ook hoe sneller je weer NRG moet bijvullen, in de vorm van radio-actieve beestjes die je overal vindt. Later zul je ook nog dingen als de elementor host en dergelijke vinden, maar hier dieper op in gaan verraadt te veel van het verhaal, dus dat doe ik niet.

Quake II
Anachronox is op de, ondertussen al redelijk verouderde, Quake II engine gebaseerd, maar dat is niet direct te zien. Sterker nog, qua graphics lijkt het nogal op de Quake III engine, maar dat zal vooral in de kleuren zitten. Toch zien de personages en de omgevingen behoorlijk gedetailleerd en zijn de omgevingen heel erg levendig, door het toevoegen van allerlei personen en rondvliegende voertuigen. Verplicht is nu in ieder geval wel een OpenGL compatible grafische kaart met minstens 8 MB geheugen. Het geluid is ook van een goed niveau en de muziek zeker ook. Qua intelligentie is er echter niet zoveel te zeggen. Dat heeft vooral te maken met de turn-based stijl, waarbij iedereen een keer aan de beurt komt en maar raakt wie die raken kan. Daarbij valt alleen op dat zodra een vijand behoorlijk gewond geraakt is, hij of zij veel sterkere aanvallen gaat toepassen.

Stabiel is het spel niet helemaal, want ik ben al vier keer naar de desktop teruggegegooid, zonder te weten waarom. Dit gebeurde in een speeltijd van ondertussen 20 uur, dus niet echt vaak en mag daarom de pret niet drukken (die ene keer dat het net bij het verslaan van een eindbaas gebeurde wel!).
Verder zitten er nog twee kleine minpuntjes aan het spel. Ten eerste houdt het alle belangrijke missiedoelen vast, zodat je weet wat je moet doen, maar niet de missiedoelen van zelfgekozen subquests. Je kunt namelijk vaak besluiten mensen te helpen, waardoor je later geld of een wapen krijgt. Het spel biedt verder geen kladblokfunctie om het gebrek aan deze missiedoelen weer goed te maken.

Ten tweede is de handleiding wat aan de korte kant. De MysTech aanvallen en de eerder genoemde elementor host worden in cutscenes wel aan je voorgesteld, alsmede een korte gebruiksaanwijzing, maar niet uitvoerig genoeg om direct in te zien hoe ze nu werken. Wie hier echt moete mee heeft moet http://www.planetanachronox.com maar eens bezoeken, dan kom je er zeker uit.

Conclusie
Anachronox is mooi, groot en best verslavend. Voor beginnende RPG-spelers, zoals ik, is het een goede start om dit uitgebreide genre eens te ontdekken. En weer heeft Ion Storm bewezen dat het wel degelijk goede spellen kan maken.