Review: Tony Hawk’s Pro Skater 1+2

Hij is 52 jaar, introduceerde ons in 1999 als ‘s-werelds bekendste ‘vertical’ skater met de bekende ‘900’ en heeft waarschijnlijk meer botten gebroken dan ik ken. Ik heb het natuurlijk over Tony Hawk, die – voor de jongere lezers onder ons – niet zomaar een dude is die zijn naam aan een skateboard-game hangt, maar ooit daadwerkelijk al die capriolen uithaalde.

1999 en 2000 waren de topjaren voor The Birdman en voor ons als virtuele skateboarders, want Tony Hawk’s Pro Skater 1 en 2 waren als een ‘vertical ramp’: beginnen op het hoogtepunt en rap naar beneden, waarbij het dieptepunt genaamd Tony Hawk’s Pro Skater 5 zich kwalificeerde als de ‘sloppiest landing’ ooit. Maar, de franchise blijkt een halfpipe te zijn, want met de remaster van de eerste twee delen suist onze Tony weer helemaal naar de hoogte waar hij ooit begon.

De legende is terug (en de leugenaar ook)

Hij is 37 jaar, heeft de Gamersnet-achterban geïntroduceerd met slap ouwehoeren en heeft sinds 1999 vooral het vertrouwen van zijn moeder gebroken. Ik heb het over mezelf – Patrick Meurs – door zijn ouders ook wel Meneer ‘ik dacht dat je twee minuten zei’ genoemd. Waar Tony Hawk zijn bijnaam Birdman eer aan deed door zijn airtime, deed ik dat door bijna pathologisch te liegen over de duratie van mijn resterende tijd voordat ik de PlayStation kon uitzetten.

Wie in 1999 met Tony Hawk’s Pro Skater in aanraking is gekomen, weet waar ik het over heb. THPS duurde technisch gezien maar twee minuten per run, maar je console uitzetten nadat die twee minuten verstreken waren, was onmogelijk. De game was een regelrechte harddrug die teerde op je gevoel van overwinning en de drang om alles te verzamelen wat er maar te verzamelen viel. En nu – iets meer dan twee decennia later – dealt Activision weer als vanouds in deze drug met Vicarious Visions’ onberispelijke overhaul.

De fijne lijn

Vicarious Visions weet namelijk de fijne lijn te bewandelen die vele andere ontwikkelaars tot struikelen heeft gebracht. De lijn tussen ‘te weinig veranderd’ en ‘zo veel veranderen dat het onherkenbaar zooitje is’. Dit klinkt allemaal doodeenvoudig, want je gooit gewoon de oude game in een nieuwe engine en je bent klaar, maar niets is minder waar. Er is niets zo lastig als tornen aan nostalgie. Een gevoel van weleer valt namelijk niet te renderen in een game engine.

Met Tony Hawk’s Pro Skater 1+2 heeft Vicarious Visions het toch weten te flikken om dat gevoel van de eerste twee games uit 1999 en 2000 succesvol naar de huidige generatie te slepen, waarbij men wellicht wat is doorgeslagen met het implementeren van de actualiteiten. Zelfs de soms frustrerende besturing heeft men succesvol weten over te zetten, maar dat mag over het algemeen de pret niet drukken. Tony Hawk’s Pro Skater 1+2 is met recht dé THPS-game waar de oldschool fans de laatste jaren alleen maar van konden dromen.

Tony Wie Pro Watte?

Het kan natuurlijk zo zijn dat je niet bekend bent met de franchise. Wellicht had je in die tijd geen spelcomputer of was je zelfs nog in de maak. Deze alinea’s zijn speciaal voor jou. Let je even op? In Tony Hawk’s Pro Skater 1 en 2 was het destijds de bedoeling dat je in twee minuten tijd een zo hoog mogelijk score neerzette door halsbrekende toeren uit te halen op een skateboard, terwijl je ondertussen ook allerlei dingen moest verzamelen en uitdagingen moest voltooien. De meest bekende taken op het lijstje ware het verzamelen van de letters S-K-A-T-E en het vinden van de geheime videoband (je weet wel, zo’n ding dat je bij de videotheek huurde… waar je naar keek voor de DVD… Bluray… het Netflix van vroeger, allemachtig!).

Het ding was dat de twee minuten die de game je gaf, never nooit genoeg was om alles te halen, tenzij je flink had geoefend. Die twee minuten was dus meteen de grootste leugen ooit en voor je het wist, was je eten steenkoud. Maar het was de ‘ik kook niet voor Jan met de korte lul!’-preek van je moeder waard. Het speuren naar verborgen items en het beheersen van iedere denkbare combo kostte je een hoop tijd en uiteindelijk ook je duimen, maar jeetjemina… wat was het een partijtje tof. Dat de games ook nog eens een puike soundtrack hadden, was alleen maar lekkere vette jus op de succulente gehaktbal, die op de dag van vandaag nog net zo sappig is.

Hallo spiergeheugen!

Afijn, Tony Hawk’s Pro Skater zorgde rond de millenniumwisseling dus voor de nodige verkrampte duimen, maar daar heb je anno 2020 wel profijt van. Wie de combo’s destijds aardig onder de spreekwoordelijke knie had, zal niet lang nodig hebben om in Tony Hawk’s Pro Skater 1+2 zijn of haar draai te vinden. Voor je het weet ‘360 double kickflip + nose manual’ je weer met twee vingers in de neus door iconische locaties als Venice Beach, The Hangar en de bekende schoolpleinen (welke door COVID-19 geheel verlaten zijn).

Wat dat betreft zit je met Tony Hawk’s Pro Skater 1+2 in no time weer helemaal in je ritme, en dat is denk ik mede wat de game een zeer succesvolle remaster maakt. Vicarious Visions weet wat men wel heeft moeten veranderen en wat vooral niet. De grootste veranderingen zijn uiteraard de grafische update – welke echt fingerlicking is – , de online componenten en de toevoeging van enkele features en moves die technisch gezien pas in Tony Hawk’s Pro Skater 3 hun intrede deden, maar voor de rest is Tony Hawk’s Pro Skater 1+2 vooral Tony Hawk’s Pro Skater 1 en 2, en dat is iets waar andere remasters nog wel eens de mist in gaan.

TL:DL

Wat ik met dit ellenlange verhaal probeer te vertellen is dat Tony Hawk’s Pro Skater 1+2 een must play is voor iedereen die de originele games een warm hart toedraagt. Ik weet het, Tony Hawk’s Pro Skater 1+2 is de zoveelste remaster die anno 2020 de winkelrekken in wordt geslingerd, maar deze is gewoon verplichte kost. De vibe die THPS twintig jaar geleden wist op te wekken en die de franchise maar niet meer leek aan te tikken, je gaat hem vinden in Tony Hawk’s Pro Skater 1+2, en dat allemaal voor een respectabele prijs.

Daarbij dient gezegd te worden dat microtransacties geheel absent zijn. Alle items in de game (en dat zijn er heul veul!) zijn uitsluitend vrij te spelen met XP en in-game dollars die je simpelweg verdient door uitdagingen te voltooien. Dat Activision zijn hunkering naar stapels geld ook heeft weten te beteugelen, is ook wel eens een verademing. Allemachtig… een game zonder microtransacties… het lijkt wel weer 1999.

Conclusie

Het is misschien een boude uitspraak, maar Tony Hawk’s Pro Skater 1+2 is misschien wel dé remaster onder de remasters. Vicarious Visions heeft de perfecte balans weten te vinden tussen te weinig en te veel veranderen, wat heeft geresulteerd in een absolute hommage aan de twee games die de Tony Hawk’s Pro Skater-franchise zijn cultstatus hebben gezorgd. Dat men zo ver is gegaan met moderniseren dat COVID-19 een plekje in de game heeft gekregen (incluis een optioneel mondkapje in character creation) had dan weer niet gehoeven, maar ik kan er weinig mee zitten.

Tony Hawk’s Pro Skater 1+2 geeft mij als 37-jarige zemelaar weer helemaal het gevoel dat ik 16 ben, inclusief de verkrampte duimen die voor mij bij die tijdsperiode hoorde. De vibe, de soundtrack, de koude avondmaaltijd omdat ik ’echt nog maar twee minuutjes nodig heb’, het komt allemaal weer terug. Alleen is het deze keer niet mijn moeder die me de volle laag geeft om deze flagrante leugen, maar mijn lieftallige vriendin.