Ultra-realisme was Project CARS’ grootste verkoopargument toen het kersverse Slightly Mad Studios in 2015 het digitale paddock betrad. Deze racer – welke geheel door de community tot stand is gebracht – was onverbiddelijk lastig en voor sommigen zelfs ongenaakbaar, maar dat was direct diens charme. Met het tweede deel – Project CARS 2 – deed Slightly Mad Studios dit trucje over, ditmaal met een dikkere portemonnee in de kontzak, wat het verwezenlijken van eerder gemaakte doelstellingen vergemakkelijkte. Het succesverhaal kreeg zijn vervolg.
Maar nu – anno 2020 – maakt de serie een onverwachte stuurbeweging die de serie de kop kan gaan kosten. Na Codemasters’ acquisitie van Slightly Mad Studios gooit Project CARS ogenschijnlijk diens hele nalatenschap over de vangrail. Project CARS 3 is in meerdere opzichten namelijk verre van een Project CARS-game te noemen en dat kan zowel goed nieuws als slecht nieuws zijn, al is dat sterk afhankelijk van het type racer dat je zoekt.
Project Arcade
Project CARS 3 mag eigenlijk de naam Project CARS niet meer dragen, wanneer je het mij vraagt. Van de ultra-realistische racing sim ervaring waar de franchise diens faam mee verwierf, is nul komma nul meer over. Nee, Slightly Mad Studios heeft van Project CARS 3 een arcade racer gemaakt, ondanks de belofte dat de game een hoop van diens sim elementen zou behouden . Vreemd, wanneer je het mij vraagt, want hiermee gooit Slightly Mad behoorlijk diens eigen ruiten in.
Desalniettemin is het zo dat er geen greintje sim-ervaring meer over is gebleven. Volle gas door een bocht, je apex amper aansnijden en andere weggebruikers benutten alsof ze een rijdende vangrail zijn, je moest er in het originele Project CARS niet eens over nadenken, laat staan doen. In Project CARS 3 kan het allemaal, tenzij je de hoogste moeilijkheidsgraad selecteert. Dan komt Project CARS 3 nog enigszins in de buurt van een realistische race ervaring.
Project Simple
Wie niet direct voor de hoogste moeilijkheidsgraad gaat, zal al snel tot de conclusie komen dat Project CARS 3 kinderlijk eenvoudig is, vooral wanneer je dus de sim gewend bent. Even voor de goede orde, ik ben wellicht de belabberdste virtuele coureur ever en moest voorheen in Project CARS alles uit de kast trekken om maar tot de top 3 in een race te geraken. Maar nu is de game zo genereus geworden dat ik mezelf na een kortstondige botsauto-race al van een podiumplek verzeker voordat de eerste ronde gereden is.
Aanvankelijk dacht ik dat het kwam door de gekozen moeilijkheidsgraad. Gezien mijn eerdere ervaringen met de franchise begon ik maar met Novice om eens te kijken hoe dat gaat, maar daarbij hoefde ik letterlijk alleen maar gas te geven omdat steering- en brake assist de rest voor je doen. Beginner-modus liet me tenminste nog nadenken over het op tijd insturen en Normal liet me uiteindelijk echt zelf de keuzes maken, maar nergens heb ik het gevoel gekregen dat ik met een Project CARS-game van doen had. Codemasters had er beter aan gedaan om deze game onder een andere generieke arcade-franchise onder te brengen.
Project Kartelrandjes
En dan nog iets, wat is er in vredesnaam gebeurd met die kwijl opwekkende graphics waar Project CARS zo toonaangevend in was? Ik wil niet overdrijven en zeggen dat Project CARS 3 spuuglelijk is, maar damn… wat is Project CARS 3 moeilijk om aan te gluren. Ik kan vrede hebben met het feit dat een consoleversie het op grafisch vlak moet afleggen tegen de pc-versie – vooral wanneer deze gespeeld wordt op een monsterbak van een unit – maar van anti-aliasing lijkt Slightly Mad Studios ineens geen kaas meer te hebben gegeten.
Geloof me, ik lieg niet wanneer ik zeg dat Project CARS 3 één en al kartelrand is geworden, waarbij het zelfs onmogelijk is om iets herkenbaars – zoals in mijn geval de Toyota-badge op de achterklep – te kunnen differentiëren, en dat is toch wel betreurenswaardig te noemen. Ook in de omgeving zelf wordt het er niet veel beter op, waarbij issues als texture pop-in de boel alleen maar teleurstellender maken. En laat ik maar niet beginnen over de bugs die ik ben tegengekomen, die elke epilepsiepatiënt regelrechte aanvallen hadden bezorgd.
Project Why?!
Het spelen van Project CARS 3 laat me vooral achter met de vraag “Waarom, in vredesnaam?” en ik lijk er het antwoord maar niet op te kunnen vinden. De vraag naar een iets toegankelijkere race ervaring zal hier absoluut de achterliggende gedachte achter zijn, maar waarom deze gigantische downgrade? Dat je dingetjes als brandstof- en bandenmanagement uit de game sloopt omdat de gemiddelde gamer daar toch niks mee doet vind ik helemaal prima, maar dit?… Nee.
Had er dan op z’n minst nog een arcade racer van gemaakt die zich met recht kan meten aan andere benaderbare titels als Need for Speed en Forza Horizon, maar ook die franchises stoeven inmiddels Project CARS 3 met twee vingers in de neus voorbij, vooral op grafisch vlak. Nee, Project CARS 3 mag zich op geen enkel vlak meer laten vergelijken met diens voorgangers, iets wat ik Slightly Mad hard aanreken. De enige doelgroep aan wie ik Project CARS 3 durf aan te raden, is de groep gamers die ergens nog op de bucketlist ‘goed worden in Project CARS’ heeft staan, want wie in Project CARS 3 nog stijf achteraan durft te eindigen, moet echt zijn digitale helm in de wilgen hangen.
Conclusie
Project CARS 3 valt het beste te vergelijken met het huidige Ferrari F1 team. Ooit was het de onbetwiste kampioen in diens klasse, maar nu komt het amper van de startpositie af zonder zich voor lul te zetten. Van het genaakbare karakter van Project CARS – welke het vreemd genoeg juist zo populair maakte – is totaal niks meer overgebleven. In plaats daarvan heeft Codemasters van Project CARS 3 een generieke arcade racer gemaakt die op grafisch vlak ook nog eens om te huilen is. Wie een goede Project CARS-game zoekt, kan beter bij de eerste twee delen blijven. Wie een doodsimpele arcade racer zoekt, kan ook beter een game als Forza Horizon of Need for Speed pakken. Die zien er tenminste nog tof uit.
Project CARS 3… ik geef het met pijn en moeite nog een ‘hakken over de sloot’ voldoende omdat de besturing tenminste nog oké is, maar behalve dat en het flinke aanbod aan tracks en racing events is Project CARS 3 moeilijk om aan te raden. Misschien geef ik het nog een kans wanneer Slightly Mad Studios dit wrak naar de pitbox sleept en wat upgrades uitvoert, maar tot die tijd houd ik het wel bij Project CARS 2.
Hier ga ik even voor zitten, juist omdat ik dit genre, het simracen, hoog heb zitten.
Patrick, allereerst ben ik het sluitend met je eens. Dit is geen project CARS (Community Assisted Racing Simulator). Enkel de R in de afkorting is kloppend, want je kan niet zeggen dat er niet geraced wordt in deze nieuwe iteratie van een turbulente serie.
Project CARS was het voor mij altijd ‘net niet’. In een tijd dat Assetto Corsa haar mod-community begon te leven voelde het persoonlijk als een ‘game dit het enkel van de graphics moest hebben’. En dat klopt. De eerste project CARS, die bijna volledig gecrowdfund werd, was prachtig. Het was crispy. De Physics waren okay, niet spectaculair en de audio idem. Het wagenpark was tevens redelijk. Er was echter wel veel op aan te merken.
PC2 deed het op dat gebied stukken beter. Minder Community Assisted, maar zeker niet slecht. De Madness engine die werd gebruikt was tot veel in staat, iets dat wij nog nergens anders in Racesims hadden gezien. (Steentjes die loskwamen en de onderkant van je auto raakte wat een aangename, bevredigingde *TIK liet horen). Kleine dingen die het zeker niet slecht maakte. VR ondersteuning die geoptimaliseerd was, was ook erg prettig. Hoewel het wagenpark en tracks klein was, heeft de ontwikkelaar dit goed weten te ondersteunen waardoor er nu een shitload aan tracks en auto’s aanwezig is. PC2 was nooit een kampioen in de klasse, zoals je het noemt, maar deed leuk mee en had een leuke fanbase.
Vraag is dan… PC2 is nog niet zo oud en kan nog prima mee… Waarom een PC3. Antwoord is simpel: Geld. Codemasters heeft het simpelweg een NFS Shift willen maken waarbij er niets meer over is van de Community Assisted-game. Het weghalen van pitstops en bandenmanagement halen de simracers weg bij de titel. Ook dat het geoptimaliseerd is voor spelen met een controller is niet veel beter. Het is lelijker geworden, louter en alleen om het goed speelbaar te houden qua FPS op de consoles. Op de PC wordt deze titel overal verguisd, en met een reden.
Ik hoop oprecht dat Project Cars blijft leven als franchise, al heb ik er een hard hoofd in. Een opleving zoals dat is gedaan met de Dirt Rally is plezierig, maar ik ben bang dat het voor Project Cars te laat is, zeker nu een een geld-behoevende Machine als Codemasters achter is gaan staan met dito aandeelhouders.
Tot die tijd: Speel PC2, één van de Assetto Corsa’s of Automobilista2, welke draait op dezelfde Madness Engine maar wel de simracer centraal heeft gezet. Ga je veel meer plezier aan beleven.
@BozeBever: hele dikke AMEN! Dank je wel voor je feedback.
Helemaal eens met de review. Codemasters heeft niets te maken met de nieuwe ontwikkelingen, in 2018 kondigde Ian Bell al de nieuwe koers aan … jammer dat meneer ook een hoop onzin uitkraamt … en liegt … en jammer dat Project Cars 3 nog slechter is dan verwacht.
Quote Ian Bell: “I’ll let you know that pCARS3 will be more ‘focused’… More ‘fun’… We went to insane lengths with variation in pCARS2 and with that comes infinite balancing issues. We’ve learned a lesson here and although we have no intention of reducing content, we know what we need to fix, where we made design decisions that were, let’s call it, ‘sub-optimal’…
“pCARS3 will be more of a spiritual successor to Shift, but with all of the sim goodness everyone appreciates… The key focus though is on fun and not biting off more than we can properly chew and digest.”
@Frank Groen: dank je wel voor de feedback. Ik ben blij dat je het met me eens bent.
Ian Bells opmerkingen zijn me helaas ontgaan, al beloofde hij destijds wel dat PC3 de “full sim goodness” zou behouden, waar ik dus noppes van merk.
Ik heb de uiteenzetting iets getweakt zodat deze weer op feiten berust.