Review: Days Gone

Zombies in games. De lijst titels die vol zit met ondoden is eindeloos en ook deze maand zijn er met World War Z en The Walking Dead weer een aantal games aan de lijst toegevoegd. De grootste anticipatie ligt echter al een tijdje op Days Gone, een game exclusief voor PlayStation 4 van de redelijk onbekende ontwikkelaar Bend Studios.

Nu zijn we afgelopen jaren enorm verwend door de exclusives van PlayStation en dat brengt hoge verwachtingen mee voor Days Gone. Bend Studio wilt ook een gooi doen naar narratief en gameplay van epische proporties, zoals we dat nu zelfs een beetje gewend zijn van Sony’s first-party studio’s. Echter voelt Days Gone vooral als je zoveelste zombiegame. Niet slecht, maar wel voorspelbaar.

Bikers vs Zomb….Freakers!

Twee jaar geleden is Amerika gebukt gegaan door een pandemie, die burgers veranderde in Freakers, oftewel zombies (The last of Us, anyone?). Het is volstrekt onduidelijk hoe dit heeft kunnen gebeuren, maar het land is bezig aan zijn laatste adem en de laatste kans om het tij te keren is een handjevol kampementen met overlevenden. Mensen proberen langzaam het leven weer op te pakken en te werken aan een leven tussen de Freakers en andere bedreigingen.

De protagonist van Days Gone is Deacon St. John, een nukkige biker die rondzwerft in de door zombies overgenomen steden in de Amerikaanse staat Oregon. In de volksmond wordt hij een drifter genoemd, een soort huurling die verschillende opdrachten doet voor eerder genoemde kampen. Deze dorpjes worden gerund door een leider en door constant dit soort klusjes te doen, blijft Deacon lekker zijn eigen weg gaan op zijn motor, zonder vast te zitten in zo’n kamp.

Na een aantal ernstige incidenten is Deacon het zat en wil hij vluchten, maar komt door verschillende omstandigheden vast te zitten in Oregon. Verschillende verhalen ontpoppen zich, geliefden blijken misschien nog in leven te zijn en Deacon probeert in alle macht antwoorden te vinden.

Omwille het verhaal wil ik verder niets spoilen, maar Days Gone voelt narratief heel erg als been there, done that. Zombies? Check! Twijfelachtig machtige corporatie? Check! Persoonlijk drama? Check! De plottwists in de game voel je meer dan eens al van mijlenver aankomen. Het is allemaal niet slecht, maar Bend speelt het erg op veilig. Het wil ook niet helpen dat weinig personages me echt kunnen boeien, zodat emotionele momenten niet veel effect hebben. Dit is echter een heel persoonlijk iets en ik kan me goed voorstellen dat anderen zich wel kunnen inleven.

Dingen doen tussen de doden

Days Gone geeft je vooral een kijkje in het leven van Deacon in het post-apocalyptische Oregon. Je bent namelijk vooral klusjes aan het doen die je zou verwachten van een huurling. Een dorp wordt bijvoorbeeld bedreigd door Rippers, een extreem gewelddadige cult die de Freakers als goden zien en er alles aan doen om net als de ondoden te leven. Jij wordt er dan opuit gestuurd om deze gekken uit te schakelen.

Denk verder ook aan het vinden van supplies, het overnemen van vijandelijke strongholds, zombienesten verbranden of het redden van overlevenden. Alle goede daden die je doet bij een bepaald kamp, zorgen ervoor dat je vertrouwen opbouwt met de leider van dat kamp. Hoe meer vertrouwen je geniet, hoe meer mogelijkheden je hebt bij zo’n kamp. Iedere vesting heeft namelijk zijn eigen economie en zijn eigen collectie aan unieke spullen. Het loont dus om veel zijmissies te doen, want uiteindelijk betaalt dat zich terug in wapens en onderdelen voor je motor.

Met zombies in de wereld van Days Gone is het leven al gevaarlijk genoeg, maar er zijn ook genoeg bandieten die het je allemaal nog moeilijker kunnen maken. Dit maakt het rijden door Oregon altijd dreigend. Het is me al meer dan eens overkomen dat er een boobytrap op scherp stond langs de weg, of dat er ineens een Marauder me van de motor afschiet met een sniper. Probeer ook de nacht te vermijden, want dan zijn alle slechte dingen in het leven nog actiever. Je moet altijd op je hoede zijn en dat houdt Days Gone spannend.

Man en machine

De unieke invalshoek die Bend Studios probeert te geven met Days Gone, is het feit dat je een biker bent en je motor in principe je beste vriend is. De map is indrukwekkend groot, dus is het essentieel dat je stalen ros het prima blijft doen. Je motor gaat langzaam kapot (of snel als je niet kan rijden) en je verbruikt benzine. Een ritje naar je volgende missie betekent vaak, dat je onderweg nog even moet stoppen voor een tankbeurt.

Als je dan toch even aan de kant staat kan je ook meteen de tijd nemen om wat belangrijke spullen te verzamelen. In achtergelaten auto’s is vaak nog Scrap te vinden, het onderdeel dat je nodig hebt om je motor te repareren. Ook zijn er veel ingrediënten te vinden om wapens en dergelijke te craften. Denk aan molotovs, rookgranaten en zelfs je home-made demper voor verschillende wapens. Het loont altijd om even goed rond te kijken tijdens het tanken.

Het is echter jammer dat zowel man als machine een beetje stroef aanvoelen in de besturing. De motor voelt alsof hij niet echt contact met de weg heeft en Deacon voelt ontzettend vreemd als je bezig gaat met een knuppel of ander slagwapen. Zodra je dicht genoeg bij een vijand staat, pakt Deacon automatisch zijn slagwapen en slaat hij er op los als een gek. Het enige wat je kan doen is de R2-knop in blijven rammen en hopen dat je iedereen doodmept. Het voelt ontzettend lomp aan, alsof je er maar weinig controle over hebt.

De third-person gunplay is gelukkig wel een heel stuk beter en dit is allemaal nog beter te maken met bepaalde vaardigheden die je kan vrijspelen. Er zit bijvoorbeeld ook een skill in de game, waarmee je voor een paar seconden alles kan vertragen terwijl je aan het richten bent. De verschillende wapens in de game voelen ook goed, al blijft de keuze beperkt.

Details en miskleunen

Bend Studios heeft in mijn ogen ontzettend veel hits en redelijk wat misses gemaakt met Days Gone, ook als we kijken naar het technische en grafische aspect van de game. De wereld ziet er geweldig mooi uit en heeft verregaande details met bijvoorbeeld het weer. Zodra je in een sneeuwbui terechtkomt zie je heel langzaam een wit laagje op de grond ontstaan en als het regent spat de modder van de banden.

Maar aan de andere kant is Days Gone ook een game met enorm veel kleine bugs en foutjes, die je uit de ervaring kunnen halen. Animaties die niet kloppen, Freakers die uit het niets lijken te verschijnen en voice-acting die totaal uit de toon valt op sommige momenten. De stemacteurs an sich zijn helemaal niet zo erg, maar tijdens sommige gesprekken klopt de toon en het volume gewoon niet. Soms staat Deacon te schreeuwen naar iemand op een halve meter afstand, terwijl het eigenlijk een kalm gesprek hoort te zijn.

Ook is het jammer om te zien dat een concept uit de eerste trailer niet volledig is uitgewerkt. In de eerste gameplaybeelden is namelijk te zien hoe een horde Freakers beweegt als één en op unieke manieren met de omgeving speelt. Denk bijvoorbeeld aan een hek waar je overheen springt om ze te slim af te zijn, maar de grote groep loopt met zijn allen tegen het hek op om het om te duwen. De grote hordes zijn gelukkig nog wel te vinden in Days Gone en zijn ook angstaanjagend als ze je willen pakken, maar de unieke gameplay is lang niet zo spectaculair als gehoopt.

Aan de andere kant vind ik het wel te prijzen dat Bend Studio’s ook wat ballen toont met aangeboorde thema’s en zelfs het vermoorden van zombiekinderen, Newts genoemd. Het is af en toe lekker heftig en de standpunten van sommige personages zijn af en toe lekker spraakmakend. Denk aan onder andere wapenrechten en complottheorieën over de overheid.

Conclusie

Days Gone is een degelijke open-wereld zombiegame, die helaas wel wat mankementen heeft. De unieke survival-elementen met de motor, het craften en de verschillende gevaren in de open wereld zijn fantastisch. De missies zijn afwisselend genoeg en het doen van de afwisselende side-quests is zeker niet voor niets.

Het is alleen jammer dat Days Gone me gewoonweg niet weet te boeien. Het middelmatige verhaal breekt geen potten en de zwakke besturing van zowel het motorrijden als het vechten met Deacon werken flink tegen. Ook kan de game nog flink wat poetswerk gebruiken, want de hoeveelheid bugs, rare animaties en pop-ups is iets te hoog. Days Gone is een goede game voor het zombie-genre, maar kan niet mee met de grote exclusieve jongens, die van de PlayStation 4 een daverend succes hebben gemaakt.