Robin Williams (63) dood gevonden in appartement

Komiek en Oscarwinnaar Robin Williams is maandagochtend dood gevonden in zijn huis in Tiburon, Californië. Er wordt volgens de lijkschouwer uitgegaan van zelfmoord door verstikking. De acteur was al enige tijd depressief en was in behandeling voor drugsmisbruik. Hij was 63 jaar oud en laat een vrouw en drie volwassen kinderen achter.

Zijn vrouw zei in een verklaring:

I am utterly heartbroken. On behalf of Robin’s family, we are asking for privacy during our time of profound grief. As he is remembered, it is our hope the focus will not be on Robin’s death, but on the countless moments of joy and laughter he gave to millions.
Maandagochtend om 11.55 uur ontving het kantoor van de Sheriff in Marin County een noodoproep vanaf Robin Williams’ adres waarin werd gezegd dat de acteur buiten bewustzijn was en niet ademhaalde. De hulpdiensten arriveerden om 12.00 uur en om 12.02 uur werd hij dood verklaard. Hij is voor het laatst in leven gezien door zijn vrouw om 22.00 uur de avond ervoor.

De film- en tv-ster laat een gigantisch oeuvre achter, waarvoor hij ook vele prijzen in ontvangst mocht nemen. Het begon allemaal natuurlijk met Mork & Mindy in 1978. In deze spin-off van Happy Days kon Williams zijn overvloed aan energie kwijt in de rol van Mork, een hyperactieve alien die naar Aarde is gekomen om de mensheid te bestuderen. Terwijl deze serie nog liep kreeg hij ook de hoofdrol in de film Popeye, een film die erg slecht werd ontvangen. Hierna volgden The World According to Garp, welke werd genomineerd voor twee Oscars, The Survivors met Walter Matthau en Moscow on the Hudson, waarin hij een Rus speelde die overliep naar de VS maar die maar moeilijk kon wennen aan het leven in Manhattan.

Na nog enkele slecht ontvangen films in 1986 kwam zijn grote succes in 1987 in de vorm van Good Morning Vietnam, waarin hij een onorthodoxe DJ speelt die de boel opschudt bij het radiostation van het leger in de Vietnamoorlog. Voor deze rol ontving hij zijn eerste Oscarnominatie. Op zijn tweede hoefde hij niet lang te wachten, want die kwam in 1989 voor zijn rol als inspirerende leraar Engels die het voor elkaar weet te krijgen dat zijn leerlingen van poëzie gaan houden, in de film Dead Poets Society. Wederom gaat de Oscar aan zijn neus voorbij, maar de film krijgt wel een Oscar voor het script. Het jaar erop speelt hij wederom in een door de critici zeer gewaardeerde film, namelijk Awakenings, een film over een afdeling vol catatonische patiënten die door een geniale dokter (Williams) weer bij bewustzijn worden gebracht, welke drie Oscarnominaties ontvangt. Zijn derde Oscarnominatie voor een mannelijke hoofdrol ontvangt hij voor The Fisher King, waarin hij een dakloze met psychische problemen speelt die wordt geholpen door een voormalig DJ die zich verantwoordelijk voelt voor de situatie waarin hij verkeerd. De film werd genomineerd voor vijf Oscars, maar won alleen die voor de beste vrouwelijke hoofdrol.

Hierna volgde een periode waarin hij zich weer meer op komedies en familiefilms stortte. Zo was er de avontuurlijke komedie Hook, waarin hij een volwassen Peter Pan speelde, sprak hij de stem in van de Djinn in Disney’s Aladdin, was hij een speelgoedmaker in de film Toys, deed hij zich voor als een huishoudster van middelbare leeftijd om zijn kinderen te kunnen zien in Mrs. Doubtfire, een man die 25 jaar gevangen heeft gezeten in een magisch bordspel in Jumanji, een flamboyante homoseksuele eigenaar van een cabaretshow in The Birdcage, een tienjarig jongetje in het lichaam van een veertigjarige man in Jack en de verstrooide professor in Disney’s Flubber.


In 1997 volgt dan de film waarvoor hij eindelijk een Oscar in ontvangst mag nemen, ook al is het dan die voor beste mannelijke bijrol. In het door Gus van Sant geregisseerde Good Will Hunting speelt hij een psycholoog die de briljante conciërge Will Hunting (Matt Damon) helpt om zijn plek in het leven te vinden. In 1998 speelt hij in het visueel prachtig weergegeven What Dreams May Come, dat dan ook een Oscar ontving voor de visuele effecten, waarin hij een man speelt die na een fataal auto ongeluk in het hiernamaals op zoek gaat naar zijn vrouw. Datzelfde jaar komt ook Patch Adams uit, over een student geneeskunde die illegaal patiënten behandelt met wat hij als het beste medicijn ziet: humor. In Jacob the Liar probeert hij de mensen in een Joods getto in Polen tijden de Tweede Wereldoorlog hoop te geven door ze positief nieuws te geven waarvan hij claimt dat hij het op zijn geheime radio heeft gehoord en in het sciencefiction drama Bicentennial Man speelt hij een androïde die over een periode van 200 jaar zo menselijk mogelijk probeert te worden.

In de jaren die volgden speelde hij o.a. een psychotische foto-ontwikkelaar in One Hour Photo, een voormalig presentator van een kinderprogramma die zijn opvolger wil omleggen in Death to Smoochy, een moordenaar in het hoge noorden van Alaska in Christopher Nolan’s Insomnia, iemand die door middel van geheugenimplantaten de herinneringen van klanten kan bewerken in de sciencefiction thriller The Final Cut, speelde hij samen met zijn dochter in David Duchovny’s House of D, sprak hij stemmen in voor de animatiefilms Robots, Happy Feet en Happy Feet 2 en wordt hij door een computerfout president in Man of the Year. In Ben Stillers Night at the Museum films, waarvan er op 5 februari 2015 nog één uitkomt, speelde hij Teddy Roosevelt. In License to Wed maakte hij het als dwarsliggende priester Mandy Moore en John Krasinsky wel heel lastig om te kunnen trouwen en in het ontroerende muzikale drama August Rush was hij de slechte Maxwell ‘Wizard’ Wallace, die de muzikale gave van August probeert te misbruiken voor monetair gewin.

De laatste jaren was hij te zien in Bobcat Goldthwaits World’s Greatest Dad, speelde hij in Old Dogs met John Travolta, kroop hij in de rol van President Dwight D. Eisenhower in Lee Daniels’ The Butler en was hij dit jaar nog naast Mila Kunis en Peter Dinklage te zien in The Angriest Man in Brooklyn, waarin hij te horen krijgt dat hij nog maar 90 minuten te leven heeft. In de film Boulevard, die alleen nog op een paar film festivals is getoond, speelt hij een getrouwde man die stiekem homoseksueel blijkt te zijn. Naast de derde Night at the Museum film zijn er nog twee films die nog moeten worden uitgebracht, namelijk de kerstkomedie Merry Friggin’ Christmas en Absolutely Anything, waar hij een stem voor insprak.

Het afgelopen jaar was hij ook weer op tv te zien. In de sitcom The Crazy Ones speelde hij de vader van Sarah Michelle Gellar, met wie hij een reclamebureau runt, uiteraard op zijn eigen manische, onnavolgbare wijze. Naast al zijn werk in films en series is hij natuurlijk ook bekend van zijn stand-up comedy optredens en als co-presentator van Comic Relief naast Whoopi Goldberg en Billy Crystal sinds het in 1986 begon. Hij mocht naast zijn Oscar ook nog twee Emmy’s, vier Golden Globes, vijf Grammy’s en twee Screen Actors Guild Awards in ontvangst nemen.

Met het heengaan van Robin Williams is Hollywood één van zijn grootste en meest herkenbare komische iconen verloren. Gelukkig laat hij een oeuvre achter waar nog vele jaren van genoten kan worden.

Het is niet mogelijk om op dit bericht te reageren