Metal Gear Survive

Metal Gear Survive is misschien wel de meest omstreden game van 2018: na het oneervolle ontslag van Hideo Kojima besloot Konami tóch games te blijven uitbrengen onder de Metal Gear-banier, en het eerste nieuwe spel heeft eigenlijk niets van doen met de serie die gamers zo’n warm hart toedragen. In deze review kijk ik zoveel mogelijk voorbij de legendarische reputatie van de franchise: kan Metal Gear Survive overtuigen als game? Lees verder voor het antwoord.

Warrig verhaal

Allereerst wat over het verhaal. Je maakt een eigen personage aan en al snel blijkt dat je bent gesneuveld bij de verdediging van Mother Base. Tijdens die strijd opende er een wormgat dat veel mensen en voorwerpen naar binnen zoog, maar jij wist te ontkomen. Wel probeerde je om een kameraad te redden, waardoor je linkerarm even in het wormgat aanwezig was – en geïnfecteerd raakte met de levensvorm waar Metal Gear Survive uiteindelijk om draait. Die maakt mensen namelijk een soort zombies, wat natuurlijk catastrofale gevolgen heeft voor de mensheid. Om te voorkomen dat ieder mens op aarde in zo’n Wanderer verandert, moet jij de Dite-dimensie in, waar de infecterende levensvorm vandaan komt. Op die manier moet je een medicijn ontwikkelen tegen de infectie. Als je daarbij nog soldaten van de vorige missie naar Dite tegenkomt, is het zaak om hen te redden. Oh, en als je verder nog wat Kuban Energy kunt verzamelen, zou dat tof zijn, want die energievorm kan de machtsbalans in de wereld veranderen. En dit is nog maar een erg summiere samenvatting.

Zoals we gewend zijn van de franchise, is het verhaal in Metal Gear Survive dus behoorlijk complex. Maar hoewel ik absoluut niets heb tegen ingewikkelde plotlijnen, wordt het in deze game nooit echt interessant. Kan gebeuren, dacht ik, maar een game kan ook leuk zijn zonder goede story line. Daarom besloot ik die min of meer te laten voor wat hij was en me te concentreren op de gameplay. Helaas gaat ook die vrij snel vervelen. In het begin dacht ik nog: is dit nou echt zo slecht? Ik begreep niets van de haat die Metal Gear Survive online kreeg. De gameplay voelde prima en ook de technische afwerking laat eigenlijk niets te wensen over. Ook de muziek en het geluid waren goed verzorgd. Ja, de zombies voelen nog net zo aan als de zombies die we enkele jaren geleden zo beu waren in onze games, maar vooralsnog vermaakte ik me prima.

Overleven of leven als een verdomde koning?

Toen kwamen de survival-elementen erbij: behoefte aan eten en drinken. Een grote behoefte. Een te grote behoefte. Echt, als iedereen in het echte leven net zoveel naar binnen zou werken als mijn personage(s) in Metal Gear Survive, dan zou de wereldhonger nog veel groter zijn. Met gemak eet hij in een dag namelijk het vlees van drie schapen op. Op die schapen moet je zelf ook jagen. In een woestijnachtig gebied waar niet bijster veel leven te vinden is. Je voelt hem al aankomen: al snel is er geen voedselbron meer te vinden, ook al regenereren gebieden hun voedselbronnen wel op den duur. Dorst is in theorie een minder grote bedreiging, aangezien er veel flessen te vinden zijn waarin je water kunt opslaan. Echter, in het begin van de game is dat water vervuild en is de kans aanwezig dat je ziek wordt als je het drinkt. Dit uit zich dan in overgeven, wat natuurlijk niet erg handig is als je in gevecht bent met (of op de vlucht voor) Wanderers.

Metal Gear Survive biedt je wel mogelijkheden om deze problemen te verhelpen hoor, na verloop van tijd kun je vervuild drinkwater reinigen door het te koken en ook kun je dieren in een soort boerderij houden, zodat je altijd te eten en veilig te drinken hebt. Het sleutelfragment is echter ‘na verloop van tijd’. Wat mij betreft duurt die tijd te lang. Toen ik dat punt in Metal Gear Survive had bereikt, was de lol er voor mij wel grotendeels vanaf. Hetzelfde geldt overigens voor het repareren van wapens: mijn speer was na enkele expedities gereduceerd tot nul procent, wat hem dus (bijna) onbruikbaar maakte. Echter, voor het repareren had ik Rags nodig, die in geen velden of wegen te vinden waren. Dit geldt ook voor het maken van een nieuwe speer, en zelfs voor een kapmes heb je dit vermaledijde materiaal nodig. Daar zat ik dus, zonder bruikbaar wapen en mét een horde Wanderers op mijn hielen. Deze frustraties hielpen het speelplezier al snel om zeep. Metal Gear Survive zou leuker zijn geweest zonder het Survive, zeg maar.

Massale microtransacties

En dan heb ik het nog niet over de bedrijfspraktijken achter de game. Zo moet je altijd verbonden zijn met het internet als je Metal Gear Survive wilt spelen, ook al speel je in singleplayer-modus en heb je niet eens PlayStation Plus of Xbox Live Gold. Slecht wifi-signaal of een storing bij je internetprovider? Zeg maar gedag tegen je missievoortgang! Voor mijn gevoel is het Always Online-beleid daarnaast puur bedoeld voor het faciliteren van de microtransacties die ook in Metal Gear Survive weer hun opwachting maken. Het voelt dan ook sterk alsof deze game is ontworpen door een board of directors, niet door een gepassioneerd team van ontwikkelaars. In mijn hoofd gaat de ontwerpvergadering ongeveer zo: “Survival-spelletjes doen het goed, zombies waren populair toen The Phantom Pain uitkwam en Metal Gear is een populaire franchise. Als we die drie nu eens combineren en volstouwen met microtransacties, dan móét dat wel een succesvol product worden!” Nou, wat mij betreft niet dus.

Conclusie

In theorie is Metal Gear Survive een vermakelijke game, maar uiteindelijk zitten de oneerlijke en onrealistische survival-elementen aan het begin het speelplezier behoorlijk in de weg. Daarnaast wordt de game geplaagd door microtransacties en een Always Online-beleid waar je U tegen zegt. Verder is het verhaal complex, maar nooit écht interessant. Dat is jammer, want Metal Gear Survive had wel degelijk potentie: de engine is solide, de stealthy gameplay is leuk, het geluid is redelijk verzorgd en ook de technische afwerking is goed. Uiteindelijk zijn dit echter veelal randzaken die door andere problemen worden gemaskeerd.