De vermoeidheid begon in te zetten op de GamersNET-redactie, toen eindelijk het einde van de PC Gaming Show op E3 2017 in zicht kwam. Maar toen werden er mysterieuze beelden getoond, waarbij steeds duidelijker werd dat het om Age of Empires ging. De hype was voelbaar onderling de redacteuren: een nieuwe Age of Empires, serieus?! Mijn keel is nog steeds schor van de vreugdekeet die ik slaakte toen het beroemde logo in beeld verscheen. En toen bleek het om een zogenaamde Definitive Edition van de allereerste Age of Empires te gaan, niet een volledig nieuw deel in de doodgebloede franchise. Dat nieuwe leven werd later die zomer alsnog aangekondigd voorafgaand aan Gamescom 2017, maar toch. Dat gevoel van deceptie zal ik me tot op mijn sterfbed blijven herinneren. Een paar maanden later (na enig uitstel heb ik echter een testexemplaar van deze remake mogen ontvangen, dus hopelijk weet de Definitive Edition van het originele Age of Empires alsnog te overtuigen. Lees gerust verder om erachter te komen hoe de geremasterde versie van een in nostalgie badende klassieker zich verhoudt tot het jaar 2018…
Wololostalgie
Toen ik Age of Empires: Definitive Edition voor de eerste keer opstartte, bekroop mij een fijn, warm gevoel: nostalgie. Naast de opgepoetse graphics is er namelijk niet veel veranderd aan een van de eerste games die ik ooit speelde en die mijn jarenlange obsessie met strategiespellen (samen met Anno 1602) heeft doen ontbranden. Tegelijkertijd vroeg ik me af hoe je een game van ruim twintig jaar oud eigenlijk moet recenseren. De veranderingen zijn namelijk puur audiovisueel en de gameplay is eigenlijk ongeroerd gebleven ten opzichte van het origineel.
Voor mij is dat fijn, aangezien ik op deze manier Age of Empires kan herbeleven met graphics die in ieder geval niet meer lijken op een product van 1997. Sterker nog, op deze manier kan ik de eerste Age of Empires überhaupt herbeleven: zelfs áls ik de originele schijfjes nog van zolder zou kunnen oprakelen, zou de game (net als het eerdergenoemde Anno 1602) waarschijnlijk regelmatig crashen op moderne hardware – als hij überhaupt al opstart. En dan heb ik het nog niet over de mensen die niet eens meer een CD-ROM-lezer in hun pc hebben zitten. Een groeiende groep pc-gamers, nota bene.
Maar de nostalgie werd al snel overschaduwd door technische mankementen. Zo bevatte de build waar ik de afgelopen dagen mee aan de slag ben geweest de nodige framedrops. Het verschijnsel waarbij een soepele beeldverversing terstond in kan storten. Deze treden bijvoorbeeld ook als een nieuwe unit klaar is voor gebruik, maar helaas ook als er eigenlijk niks gebeurt op het scherm. Voor een game die qua gameplay eigenlijk niet is veranderd ten opzichte van de klassieker van twintig jaar geleden, is dat toch enigszins vreemd.
Ook de AI is – net als in het origineel – belabberd, waardoor je constant bezig ben om je troepen individueel bij te sturen. Staat er bijvoorbeeld een boom of gebouw op je pad? Dikke kans dat de helft van je troepen moeite heeft om daar omheen te lopen en je daarmee al je tactische voordeel kwijtraakt. Worden je werkers aangevallen, dan bedenken ze niet dat het wellicht een goed idee is om de aanvallers uit de weg te gaan, maar blijven ze stug doorgaan met hun werk – hun imminente dood gemoedelijk tegemoet kijkend.
Historisch veel historische content
Age of Empires was natuurlijk een game uit het tijdperk waarin computerspellen nog uitbreidingen kregen in plaats van kleine pakketjes downloadable content (DLC), wat tot uiting kwam in de uitbreiding The Rise of Rome. Deze is uiteraard inbegrepen bij de Definitive Edition, want anders zou deze nieuwe versie natuurlijk allesbehalve definitive voelen. Gecombineerd met het zachte prijskaartje van 19,99 euro krijg je dan ook behoorlijk veel content voor je knaken. De basisgame bevat namelijk al twaalf beschavingen en bijbehorende campagnes, maar The Rise of Rome voegt bovendien nog eens vier beschavingen en bijbehorende campaigns toe.
Maar aan de andere kant: als je het origineel nooit hebt gespeeld (en zelfs als je het wél hebt gespeeld), voelt Age of Empires: Definitive Edition waarschijnlijk gedateerd aan, ondanks de hoeveelheid content. De spelarena’s zijn bijvoorbeeld behoorlijk klein als je ze vergelijkt met de spelomgevingen van bijvoorbeeld een moderne Total War-game. In de gevallen waarin het mapformaat wél mee kan met modernere games, echter, voelen de slagvelden wat leeg aan. Daarnaast zijn missies als gevolg hiervan aan de korte kant, hoewel dat natuurlijk ook een voordeel kan zijn als je zoekt naar kort en krachtig vermaak.
Maar ook de diepgang ontbreekt een beetje als je Age of Empires: Definitive Edition als je de game staaft naar onze moderne standaarden. Handel en diplomatie zijn dingen die in de allereerste Age of Empires eigenlijk alleen in naam bestonden. Ook hoef je slechts vier verschillende grondstoffen in de gaten te houden: voedsel, hout, goud en steen. Ietwat karig naar onze hedendaags tactisch smaakpalet.
Ten slotte voelen de units van verschillende beschavingen veelal aan als dezelfde eenheden met een ander jasje. De tutorial speelt zich af tijdens de opkomst van Egypte, maar de units van bijvoorbeeld Fenicië of Rome spelen niet substantieel anders. Dit gebrek aan diepgang zorgt er in 2018 voor dat Age of Empires: Definitive Edition al snel repetitief aanvoelt.
Als allerlaatste klap op de Romeinse kaars, zijn de animaties niet noemenswaardig geüpdatet. Als nostalgische gamer zou ik het heiligschennis vinden als dat wél zo was, maar als je het originele Age of Empires nooit hebt gespeeld, is het waarschijnlijk dat je ook de geremasterde versie er tóch niet zo mooi uit vindt zien, omdat de animaties nog steeds redelijk onnatuurlijk zijn. Tel daarbij op dat ook de gameplay wellicht niet helemaal aan moderne normen meer voldoet, en je hebt een game die waarschijnlijk alleen leuk is voor mensen met nostalgische gevoelens voor het prille begin van de Age of Empires-serie.
Conclusie
Al met al weet Age of Empires: Definitive Edition de sweet spot tussen audiovisuele vernieuwing en nostalgie precies te raken, maar dat is niet altijd even positief. De AI is te dom om te poepen (of om langs een boom te kunnen lopen), de units van alle beschavingen voelen veelal hetzelfde aan en ook de andere gameplay-aspecten zijn niet heel diepgaand. Je krijgt bakken met content, maar de eentonigheid slaat al snel toe, dus zie je waarschijnlijk niet al die content voordat je het spel van je harde schijf verwijdert. Age of Empires: Definitive Edition is leuk voor de nostalgische gamer, maar zij die méér zoeken, kunnen beter wachten op de aangekondigde remasters van Age of Empires II en Age of Empires III…
