Call of Duty: WWII

Een nieuw najaar, een nieuwe Call of Duty. Het is al tijden vaste prik, maar dit jaar lijkt de hype weer terug bij een grotere groep. De futuristische vibe is in de prullenbak gegooid en we gaan terug naar de roots van de franchise in Call of Duty: WWII. Een wens die al heel lang ronddwaalt in de game-wereld, wordt eindelijk vervuld door uitgever Activision en ontwikkelaar Sledgehammer Games. De speelsnelheid doet een stapje terug en de jetpacks zijn terug in de kast gestopt. Recentelijk was ook een eerste ronde beta’s twee weekenden achtereenvolgend te spelen geweest. Na een aantal uurtjes terug aan het Europese front te zijn, is er enthousiasme maar ook nog steeds wat scepsis.

Leentje buur

De donkere jaren 1940-1945 staan dus weer centraal in Call of Duty en dat is voor veel gamers een reden tot juichen. Sledgehammer durft dit era weer op te pakken en dat is opvallend, aangezien het team ook verantwoordelijk was voor het hyperfuturistische Advanced Warfare. In de beta is uitsluitend de multiplayer uit te testen, dus hoe het verhaal van de singleplayer gaat zijn, merken we pas op de dag van release. In de testversie zijn een aantal spelmodi te spelen, zoals natuurlijk het iconische Team Deathmatch en Domination, alsmede het gloednieuwe War. Vooral laatstgenoemde is een ontzettend toffe toevoeging en het lijkt erop dat Activision goed heeft meegekeken bij concurrent DICE, van die ene andere populaire shooter.

War is het kleine broertje van Operations uit Battlefield 1. Twee teams van maximaal zes spelers nemen het tegen elkaar op en het is de bedoeling dat het aanvallende team verschillende doelen bereikt. Het verdedigende team heeft maar één taak en dat is de aanvallers afstoppen. Mocht het aanvallende team een objective hebben behaald, dan verplaatst het gevecht zich naar het volgende punt. De doelen die je moet bereiken zijn ook heel afwisselend. Denk bijvoorbeeld aan een brug bouwen om verder te kunnen of het begeleiden van een tank.

War is een spelmodus waar samenwerking ontzettend belangrijk bij is, en laten we heel eerlijk wezen, dat is in een Call of Duty altijd heel moeilijk te vinden geweest. Ook in de ‘klassieke’ gamemodi als Domination en Team Deathmatch wordt online traditioneel amper samengewerkt. War is eigenlijk alleen echt spannend als je in een party zit met een groep vrienden tegen een andere party. Anders is het erg rommelig en vooral frustrerend wanneer jouw teamgenoten een eigen plan trekken. In een team van zes is een tekort aan samenwerking dodelijker dan in een gigantisch team van 32 man.

Oorlog op jouw manier

In Call of Duty: WWII ben je heel erg vrij op de manier hoe je wilt spelen. Om dit gevoel te versterken heeft Sledgehammer de Divisions geïntroduceerd. Vijf verschillende divisies uit het leger met hun eigen voor- en nadelen. Soldaten in Infantry hebben bijvoorbeeld standaard een bajonet aan hun wapen, waardoor ze vijanden in één klap kunnen doodsteken. Ben je meer van de lange afstand, dan is de Mountain Division meer voor jou. In deze divisie speelt de sluipschutter de hoofdrol en heb je als vaste vaardigheid een betere aim assist. Al gaat dat wel ten koste van je algemene zicht tijdens het inzoomen.

Hoe meer je met een bepaalde Division speelt, des te meer voordeel je eruit haalt, want de divisies zijn net als je wapens te levelen. Hierdoor speel je extra skills vrij die behoorlijk wat voordeel kunnen opleveren tijdens je online strijd. Denk aan extra attachments op je wapen of de mogelijkheid om kogels en granaten van gevallen soldaten op te pakken. Op deze manier heeft Sledgehammer de Perks uit andere Call of Duty-iteraties uit WWII gesloopt, om ze op een verfrissende manier weer te implementeren.

Twee stappen vooruit, een stap terug

De algemene gameplay heeft met de terugkeer naar de Tweede Wereldoorlog logischerwijs een behoorlijke transformatie ondergaan. Eentje die mij ontzettend kan bekoren, want Call of Duty: WWII brengt me terug naar waar de franchise begon. Alle technische snufjes waardoor de basis te snel en frustrerend van werd, zijn gedumpt en je staat gewoon weer met beide voetjes op de vloer. Terug naar de basis, waarin het alleen jij en je geweer, tegen de rest is.

Het is ook weer een genot om met de klassieke wapens uit dat tijdperk aan de slag te mogen. De M1 Garand met die karakteristiek hoge herlaadklank en de onvoorspelbare Grease Gun voor je dosis spray and pray. Voor de (verdreven) fans van de eerste Call of Duty-games is WWII een echte hommage aan die klassiekers.

Helaas lijkt Activision ook onbedoeld wat extra nostalgie tot te voegen, want grafisch is Call of Duty: WWII een ontzettende tegenvaller. Als men mij had verteld dat ik momenteel op een PlayStation 3 speel, had ik het zeker geloofd. Natuurlijk is deze preview gebaseerd op een beta-build waarvan niet bekend is hoe oud deze al is. Desalniettemin hebben Sledgehammer en Activision nog behoorlijk wat oppoetswerk voor de boeg.

Voorlopige conclusie

De multiplayer van Call of Duty: WWII is in mijn ogen een hele welkome verrassing. De game speelt nog steeds als een echte Call of Duty, maar zonder alle hightech poespas waar Activision eigenlijk te lang mee is doorgegaan. Gewoon weer boots on the ground, wapen in de hand en gaan met die banaan. De nieuwe gamemodus War is een leuke toevoeging, maar komt niet lekker uit de verf als je het speelt in slecht samenwerkende teams. Technisch had de beta niet al te veel problemen, al mag er nog wel een beetje gesleuteld worden aan de hitboxes. Het enige wat me oprecht heel erg tegenviel, bleek de grafische kwaliteit van de game.

Naast de multiplayer kent de volledige game begin november ook een verhalende singleplayer en (uiteraard) de bejubelde Zombie-modus. Hier hebben we in de beta helaas niets van gezien. Toch heb ik hoop op een sterk singleplayer-verhaal door het era waar de game zich afspeelt. Er zijn zoveel boeiende verhalen uit de Tweede Wereldoorlog die verteld kunnen worden, mits het op een goede manier wordt gebracht. Als ik puur kijk naar de multiplayer, heeft Call of Duty: WWII de potentie om verloren fans weer naar zich toe te trekken.