Need for Speed verkeert al jaren in een identiteitscrisis. Het afgelopen decennium hebben we de franchise alle kanten op zien schieten, van de arcade sandbox-ervaring die Hot Pursuit heette tot de Forza-achtige racesim Shift. In 2015 ontwikkelde Ghost Games een reboot die de toekomstrichting voor de franchise moest uitzetten, maar tegenvallende verkoopcijfers en matige recensies zorgden ervoor dat de franchise tijdelijk in de ijskast verdween. Nu mag datzelfde Ghost Games het nog één keer proberen met Need for Speed: Payback. Is dit de game die EA’s kwakkelende franchise kan redden?
Aangezien de vorige Need for Speed-games geen verkoopkannonen waren, heeft EA bij Payback duidelijk gekeken naar wat het grote publiek wil. De Fast and the Furious-franchise is razend populair en open wereld-actiegames doen de kassa’s momenteel flink rinkelen, dus het mag geen verrassing heten dat Need for Speed: Payback een sandbox-racegame is die draait om spectaculaire achtervolgingen en overdreven autocrashes.
Net als in de reboot uit 2015 is er een centrale rol weggelegd voor het verhaal. Die draait dit keer om drie personages: Tyler, Mac en Jess. Dit diverse trio gaat de strijd aan met The House, een kartel dat zo’n beetje alles in Fortune Valley in zijn zak heeft – van de politie tot de casino’s en van de casino’s tot de drugshandel. Dit verhaal lijkt geen Oscar-waardig materiaal te worden, maar meer een excuus om zoveel mogelijk spectaculaire actiescènes te introduceren.
Vin Diesel
Aan actiescènes lijkt in Payback namelijk geen tekort. Zo’n beetje alles wat Vin Diesel het afgelopen decennium heeft gedaan, vinden we terug in deze Need for Speed-game: takedowns, achtervolgingen, drag races en zelfs overvallen. Ook Fortune Valley lijkt een stuk diverser te worden dan Ventura Bay, met onder andere berggebieden, woestijnen en stedelijke omgevingen. De auto’s komen bovendien in vijf verschillende klassen (race, drift, off-road, drag en runner) en zijn volledig aan te passen. Ghost belooft dat de customization-opties dieper gaan dan ooit tevoren en iedereen die de reboot uit 2015 heeft gespeeld, weet dat dat een indrukwekkende belofte is.
Op papier klinkt Payback dus als de ultieme Need for Speed-game. Wat we tot dusver hebben gezien en gespeeld, weet echter nog niet te overtuigen. Het grootste probleem is dat de game in bijna alle opzichten nogal generiek aanvoelt. Het verhaal is flinterdun, de personages dertien-in-een-dozijn en ook in de races lijkt weinig afwisseling te zitten. Of je nu een heist, achtervolging of takedown-missie speelt, het komt bijna allemaal neer op “hard rijden en je tegenstanders van de weg beuken”. Waar bijvoorbeeld Ubisoft met The Crew innoveert door een variëteit aan voertuigen te introduceren, speelt EA met Need for Speed: Payback wel erg op safe.
Voorlopige conclusie
Het grootste probleem van Need for Speed: Payback is dat de game weinig innoveert, terwijl dat nou precies is wat de franchise momenteel nodig heeft. Het spel lijkt het resultaat van intensieve focusgroep-sessies: precies wat het grote publiek wil zien, maar niet wat dat grote publiek nog nooit aan heeft gedacht. Ik twijfel er niet over dat Payback een degelijke racegame gaat worden, maar als Need for Speed ooit nog zijn plaatsje aan de top wil heroveren, moet het meer bieden dan dat. Ik hoop van harte dat Ghost Games ons de komende maanden nog gaat verrassen met afwisselende missies en een verbluffend customization-systeem, maar tot die tijd blijf ik sceptisch over dit generieke doch gelikte actiespektakel.
