ARMS

Met de komst van de Nintendo Switch keren de Japanners terug naar het idee dat de Wii groot maakte. Bewegingsgestuurde games. De nieuwe Joy-Con controllers stellen spelers in staat om Wii-eske taferelen terug naar de woonkamer te brengen, en Nintendo’s vechtspel ARMS is daarin een prominente pijler. Deze nieuwe, enigszins kindvriendelijke IP steelt de show met een kleurrijke visuele stijl, maar wil ergens ook genieten van verfijnde motion controls. Daarbovenop moet een competitief aspect de game langer interessant maken. Maar heeft al die ambitie ook kans van slagen op de Switch?

Back to basics

Vechtspellen die aangestuurd worden door echte bewegingen, we hebben het een tijdje moeten missen. Met de Nintendo Wii aan het einde van diens levenscyclus sijpelde een marktaandeel al grotendeels ervan weg. De totale val van Kinect was het laatste loodje. Met de Nintendo Switch in het verschiet, steken echter weel nieuwe mogelijkheden de kop op. De nieuwe console is eigenlijk een verfijnde bundel van Nintendo’s greatest hits aan hardware. waaronder ook de bewegingsrage van de Wii. De gloednieuwe Joy-Con controllers zijn voorzien van een hevig verbeterde versie van de acceleratiemeter en diens gyroscopische functies, waarmee een nieuwe generatie van motion controlling ingewijd wordt. Een nieuwe levenscyclus, op een nieuwe console.

Enter ARMS. Nintendo’s eerste huiseigen poging om de kakelverse bewegingsbesturing in te zetten, met een volledig nieuwe titel nota bene. Dit vrolijk ogende vechtspel laat spelers (ook tegen elkaar) boksen met de nieuwe Joy-Cons in de hand, alsof het de springveer-armen zijn die we op het scherm zien vliegen. Rake klappen maken, manoeuvreren, je langgerekte armen in een curve afschieten, de tegenstander vastpakken of een aantal vuist blokkeren; stuk voor stuk zijn het acties die spelers inzetten door te zwaaien met de kleine controllers. Met uitzondering van springen, wegduiken en je zogenaamde ultieme aanval inzetten, wordt vrijwel alles met bewegingen aangestuurd. Niet tot zweten aan toe, maar je zwiept er wat op los in ARMS.

En ja, de bewegingen lijken in een eerste demonstratiesessie al stukken accurater geregistreerd te worden dan de Wii dat ooit deed. Het voelt relatief één-op-één aan, zonder de apparatuur te veel te hoeven gunnen. In tegendeel, overdreven bewegingen zijn nu grotendeels overbodig. De Joy-Cons lijken nauwkeurig te interpreteren wat je bedoelt, waardoor de hele ervaring van lange of gecurvede klappen uitdelen stukken vermakelijk wordt. Uiteraard vergen sommige van de bewegingen enige oefening, maar met nog geen tien minuten is het concept duidelijk. En dan kun je los met alle moves.

Tactiek en diepgang

De vlotte leercurve sluit echter niet de potentie tot diepgang uit. Weliswaar pak je de basics in een mum van tijd op, maar Nintendo houdt de gevechten divers met wat diepere spelelementen. Niet alleen kan er tactisch bewogen, geslagen en ontweken worden, een roster aan verschillende en diverse karakters biedt meer diversiteit. Zo zijn er momenteel een vijftal verschillende vechters onthuld, elk met tweemaal de keuze uit drie verschillende soorten armen. Een distinctief verschil tussen al die mogelijkheden was in mijn korte speelsessie niet geheel te onderscheiden, maar de intentie is duidelijk. Aan de hand van de keuzes die je maakt in je uitrusting, kun je verschillende tactieken uittesten en eventueel met elkaar combineren. Denk aan snellere of krachtigere armen, maar bijvoorbeeld ook een optie die beter afbuigt richting je tegenstander.

Die mogelijkheid tot meer diepgang is mooi om te zien, maar het blijft onduidelijk in hoeverre dat vermakelijk blijft. Vooral op de lange termijn. De game plaatst twee spelers in verschillende scenario’s tegenover elkaar, maar met vijf verschillende krijgers lijkt het aanbod aan diversiteit wellicht nog wat schaars. De gameplay voelt weliswaar vlot en vermakelijk, maar de vraag resteert dus hoe lang Nintendo ons denkt bezig te houden. Met een medespeler in de woonkamer kun je al snel wat gezamenlijk boksplezier hebben, maar hoe zit het met de potentie op een online circuit, of een verhalende singleplayer?

Kans op competitie?

Een competitieve scene voor ARMS zou sowieso geen verkeerde keuze zijn. Nintendo heeft immers eerder (gematigd) succes geboekt met Pokkén Tournament. En ook in dit geval lijkt er met enigszins beperkte middelen toch een boel potentie voor enige tactische diepgang te zijn. Het nadeel blijft echter wel dat ARMS over verloop van tijd toch vermoeiend kan worden, het houdt je toch continu in beweging. En zelfs met die verfijnde nieuwe motion controls van de Joy-Cons ga je uiteindelijk toch je armen voelen. Prima als lichte krachttraining, maar lang niet ideaal voor eventuele ARMS-competities.

Visueel vermakelijk

Toch lijkt ARMS zeker een aanlokkelijk spel te worden. Niet alleen vanwege de geslaagde implementering van de Joy-Cons voor bewegingsbesturing, maar ook in het gehele esthetische overkomen. ARMS heeft een opvallende, kleurige visuele stijl. Heerlijk cartoonesk. Maar daarbovenop lijkt de game ook nog eens op een solide 60 frames per seconde te draaien, wat gewoon een sublieme bijkomstigheid is voor vechtspellen. Combineer dat met de preciezere controls en je begrijpt waarom een paar potjes ARMS gewoon aanvoelen als een vrolijke en vermakelijke bezigheid. De gameplay voelt verfijnd en je klappen spatten van het scherm.

Voorlopige conclusie

Al met al lijkt Nintendo met ARMS op een pakkende wijze motion controlling weer terug in de arm te nemen. Dit kleurrijke vechtspel tracht met fighters te doen wat Splatoon deed met shooters. Een genre voorzien van een vrolijke, kinderlijke twist, zonder meteen alle diepgang overboord te gooien. Ik verwacht niet dat ARMS zich aankomende lente kan meten met bijvoorbeeld Street Fighter op een competitief vlak, maar het toont wel aan dat Nintendo weer uit wil pakken met iets ‘nieuws’. Bewegingsbesturing is terug van weggeweest en beter dan ooit, en ARMS is in ieder geval in staat om dat te utiliseren tot een vermakelijk spelletje. Nu nog maar hopen op iets meer variatie in de formule, en de Nintendo Switch is weer een aardige system-seller rijker.