Review: Plants vs. Zombies: Garden Warfare 2

De kans dat Plants vs Zombies in nuchtere toestand is bedacht, is even groot als dat ik ooit miljonair word dankzij GamersNET. Nihil! Een ‘bloederige’ strijd tussen fleurige bloemen en kotsende ondoden? Kun je van zo’n gestoord idee een game maken? Blijkbaar wel! Sterker nog, een heleboel games zelfs. Plants vs Zombies: Garden Warfare 2 vormt het nieuwste lid in de waanzinnige gameserie, maar biedt die gestoorde formule nog steeds genoeg plezier?

Zeven jaar geleden alweer rees de zogeheten tower defense game van PopCap Games op uit de grond. In de oorspronkelijke Steam- en iOS-versie was het de bedoeling dat je met lijf en tand een tuin beschermde van een zombie-invasie. Een simpel doch heerlijk concept dat een tijd hetzelfde bleef. Tot aan de E3 van 2013, waarbij Electronic Arts vriend en vijand verraste met een heuse 3D shooter in de vorm van Garden Warfare! Een prima experiment dat aantoonde dat een casual game ook zeker om te vormen is tot een heuse consoletitel, zoals te lezen is in onze Plants vs. Zombies: Garden Warfare review. Gelukkig borduurt dit vervolg daar lekker grotendeels op voort.

Bigger, better, bigger?

Zo is Plants vs Zombies: Garden Warfare 2 in de kern nog steeds een online multiplayergame, waarbij twee teams – planten en zombies – proberen elkaar (terug) de grond in te werken. Waar het origineel zeker een sterke titel was, schoot de game tekort op het gebied van content. Ook PopCap zag dat in en heeft dit vervolg daarom propvol gevuld! Zo komt de grootste vernieuwing in de vorm van een zestal nieuwe klassen – drie aan beide kampen – waardoor het totaal aantal klassen nu op veertien uitkomt: van oude bekenden als de zombiewetenschapper tot de nieuwere zoals Deadbeard (een zombiepiraat) en The Rose. Tel daarbovenop dat al die klassen ook nog eens allemaal verschillende versies kennen en je begrijpt dat er genoeg keuze is. Daarnaast zijn er meer maps, meer spelmodi en is er zélfs een campagnemodus voor de gamers die graag solo het oorlogshof in willen trekken.

Opvallend is dat je – in tegenstelling tot het eerste deel – in een grote, kleurrijke en chaotische hubwereld terechtkomt. Hierbij heb je aan de kant een florissante en warme tuin waar de glimlachende zonnebloemen je tegemoet huppelen en heb je aan de andere kant een duistere walmende omgeving waar alsmaar zombies uit de grond kruipen. Met in het centrum natuurlijk een eeuwig durende brute en keiharde oorlog tussen beide kampen! Binnen deze gestoorde wereld van strijd en bloedlust kun je allerlei klussen uitvoeren in opdracht van robot Crazy Dave-bot3000 en Dr. Patient. Verwacht hierbij geen diepgaande verhaallijnen of complexe missies. Nee, het gaat hier meer om een aantal kleine opvolgende missies waarbij je bijvoorbeeld tegen flinke geiten mag vechten of gebieden moet inspecteren. Tof is hierbij wel dat je aan beide kanten kunt spelen en na afloop van je campagne een toffe modus kunt vrijspelen, al had de campagne wat meer om het lijf mogen hebben.

Grinden voor kaarten?

In deze hubwereld kun je verder een boel dingen doen. Zo kun je bijvoorbeeld multiplayerpotjes instellen bij een speciale terminal en van karakter wisselen bij een aparte kast. Daarnaast kun je – om de strijd op zijn heetst mee te maken – naar het centrum van de map gaan en de spelmodus Flag of Power spelen: een modus waarbij je (logischerwijs) een vlag moet beschermen tegen het andere kamp. Verder kun je soms rekenen op speciale missies die lekker terug naar de roots van de serie gaan en waarbij je je tuin mag beschermen tegen golven aan vijanden. Met andere woorden: PopCap heeft er flink voor gezorgd dat dit vervolg wél vol zit. Al is dat niet altijd een zonnig feestje.

Om spelers bezig te houden kent Plants vs. Zombies: Garden Warfare 2 namelijk een systeem waarbij je kleding en upgrades kunt scoren. Dit gaat jammer genoeg via het kaartensysteem dat we uit het eerste deel kennen. Zo verdien je tijdens je missies en veldslagen geld, dat je uit kunt geven aan pakjes kaarten waar upgrades in zitten. Hierbij heb je natuurlijk geen controle over wat je krijgt en ben je altijd overgeleverd aan de goden, wat als gevolg heeft dat er veel grindwerk kan zitten in het scoren van specifieke upgrades. Wel kun je gelukkig je kaarten uit het eerste deel overzetten, waardoor je die in ieder geval niet nogmaals hoeft te scoren. Daarbij speelt Garden Warfare 2 als een bloementuin in bloei, waardoor dat ‘grinden’ gelukkig allesbehalve een straf is.

Call of Duty: Green Ops?

Nee, in de kern is ook Plants vs. Zombies 2 vooral een multiplayershooter. De besturing werkt goed, het gaat snel en ook met de balans zit het weer grotendeels goed. Hoewel, op moment van schrijven lijkt het voordeel iets in de richting van de planten te zijn. Dit komt vooral door het karakter The Rose dat ietwat overpowered is. Te hopen valt dus dat die balans iets wordt aangescherpt, want vooral dan wordt de modus Gardens & Graveyards één die met nog veel meer plezier gespeeld gaat worden. Zo kun je in deze modus met 24 man – twaalf aan beide kanten – de strijd met elkaar aangaan, waarbij het elke keer erom spant wie fier als overwinnaar in de tuin blijft staan.

Conclusie

Plants vs. Zombies: Garden Warfare 2 is de ideale sequel. Zo voegt de game exact toe wat er ontbrak aan het origineel: een veelvuldigheid van content! Veertien klassen, een campaign, heel wat maps en tal van spelmodi zorgen dat je nog lang niet klaar bent met deze kleurrijke shooter! Of je nu liever in de huid van een kotsende ondode zombie kruipt of in die van de florissante bloemen. Jammer genoeg is de campaign wel wat kort en simpel, al zal die überhaupt voor weinig gamers de reden zijn om de game te halen. Nee, Garden Warfare 2 is een heerlijke, krankzinnige, kleurrijke en chaotische shooter die vooral tot zijn recht komt in de multiplayer. Want zeg nou zelf, wat is er heerlijker dan deel te nemen in een oneindige epische veldslag tussen zombies en planten?