Het concept voor Scalebound stamt al uit 2006 en het was dan ook maar de vraag of ontwikkelaar Platinum Games er ooit daadwerkelijk mee aan de slag zou gaan. De hoop begon op te leven toen er midden 2014 een aankondigingstrailer verscheen, maar kakte even snel weer in toen het daarna angstvallig stil bleef rondom de game. Dik een jaar later, op de GamesCom 2015, wisten we het na een toffe gameplaytrailer toch echt zeker: Scalebound leeft!
Wubwubwub
Laten we eerlijk zijn: in games hebben we veel draken omgelegd, maar de kans om zij aan zij met een geschubde vuurspuwer te vechten hebben we nog niet vaak gehad. In Scalebound heb je als hoofdpersonage Drew, een combinatie tussen een Amerikaanse cool kid en een Japanse student mét toffe drakenarm, een bijzondere band met je drakenmaatje Thuban.
Samen met deze uit de kluiten gewassen hagedis neem je het op tegen vijanden in Draconis. Doe je dat met een lullig dolkje of een DL-44 Heavy Blaster Pistol à la Han Solo? Neen, je heb een flink scala aan middeleeuwse wapens tot je beschikking! Bezorg je tegenstanders kloppende hoofdpijn met een groot zwaard, nagel ze aan een boom met pijl en boog of laat de nagels van je drakenarm het werk doen . Dit alles – natuurlijk – onder het genot van een flinke portie dubstep.
Combinatiespel
De wereld van Draconis wordt gedreven door combinaties die op het eerste gezicht hoogst onwaarschijnlijk zijn. Hoe is het mogelijk dat bewakers met zwaarden, bogen en een dikke ijzeren bepantsering, het opnemen tegen een jochie met een behoorlijke hippe outfit, inclusief dikke koptelefoon? Een andere, goed uit de verf gekomen combinatie is die tussen het Japanse en het westerse. Enerzijds bevat de game de humor en bombast van veel westerse games, en anderzijds de absurditeit en speelstijl van Japanse klassiekers.
Drakenhulp
Zoals veel role-playing games kent ook Scalebound een level-up-systeem met bijbehorende skills. Voor elke vijand die je afslacht krijg je gems, rode edelstenen waarmee je upgrades kan kopen. Let wel op, want hoewel het verleidelijk is om Thuban overal op af te sturen, zitten daar behoorlijk wat nadelen aan. Ten eerste laten vijanden die gedood zijn door de draak geen gems vallen. Een tweede nadeel is het feit dat Thuban en Drew zo’n goede band hebben opgebouwd, dat wanneer de één sterft, de ander dat automatisch ook doet. Het is dus van belang dat je goed blijft samenwerken met je vuurspuwende kameraad. Hij kan je beschermen en jij kan hem helen met je drakenarm. Mocht je hulp van een draak alleen niet genoeg vinden, dan bestaat daar altijd nog de mogelijkheid tot co-op met 3 andere spelers!
Voorlopige conclusie
Scalebound lijkt momenteel een echte sleeper hit. Het blijft aardig stil rondom de game, maar ik kan in ieder geval met overtuiging zeggen dat ik ernaar uit kijk. Toch blijft het lastig om een duidelijk oordeel te scheppen over de game, omdat er simpelweg te weinig bekend is. Wat we hebben kunnen zien in de trailers en lezen in het nieuws belooft veel goeds: de verrassende combinaties, de draak als sidekick en ieders guilty pleasure als muziek tijdens gevechten. Vooralsnog blijft Scalebound hoog op mijn lijstje staan, maar menig gamer zal er goed aan doen om te wachten op wat meer informatie.
Opgelost. 😉
De game dat Japanse stijl en westerse stijl samenbrengt, was voor mij toch wel een beetje de verrassing van Gamescom 2015. Wel balen dat het enkel op xbox one is.
Beetje jammer dit. De game is verplaatst naar 2017, dan vind ik het vreemd om zo’n feature tegen te komen.
Gamersnet laat vaker steekjes vallen als het aankomt op deze dingen en misschien wordt het eens tijd om iemand aan te nemen die ook echt het nieuws ed volgt, op de hoogte is van zaken en veel parate kennis heeft; jullie hebben er zelfs een tussen lopen die niet eens een current gen console heeft (1 van wie ik het weet dan), dat moet gewoon niet kunnen! Dan regel je wat voor zo’n jongen.
Gamersnet is een beetje, als ik zo vrij mag zijn deze vergelijking te maken, als Peter de zanger: het gebrek aan een goede zangstem verhult hij met uitstraling en het brengen van gezelligheid. En waar hij hier mee wegkomt in een skihut-esque setting, valt hij bij een intiem huiskamerconcert door de mand. Het “is iedereen n bietje heeeeepppieeee???” werkt dan niet.
Gamersnet is gezellig, het is sfeer, het is een stukje lachen en je ziet ook veel mooie ideeën zoals de TukTuk en technisch goed aangepakte specials. Maar ook bij deze specials zie je, net als hier, dat de echte kennis van zaken, waar het in de kern om gaat, toch echt afwezig is.
Dit is niet bedoeld om te kwetsen, maar als er nog eens ruimte is, kies dan voor een “nerd” ipv een aspirant cabaretier!