Crackdown 3 Fast Forward 2016

Nog voordat open world sandboxes een verplichting waren voor de spellen die we vandaag de dag spelen, was het Crackdown dat terrein probeerde te winnen met de grootste en leukste zandbak die de gamer zich destijds voor kon stellen. Het waren de prille beginjaren van de Xbox 360 en ontwikkelaar Real Time Worlds (inmiddels failliet) kreeg een portie verdiende lof voor een enorme open wereld, te trotseren met dikke wapens, snelle voertuigen en een heleboel overdreven krachten. Boefjes vangen, orbs verzamelen en criminelen neerpoffen was nog nooit zo divers geweest. Maar dat brengt ons aan bij het heden: staat de formule nu nog garant voor een topper, ditmaal in de vorm van een vervolg op de Xbox One?

Onverwacht, ongevraagd

Persoonlijk zag ik het niet aankomen. Het was onverwachts, misschien zelfs enigszins ongevraagd, maar Microsoft had toch de ballen om op de E3 van 2014 de eerste trailer van Crackdown 3 uit de doeken te doen. Het eerste deel zag aardige verkoopcijfers en had zelfs potentie voor een mogelijke franchise, maar Crackdown 2 viel minder goed bij het grote publiek en critici, waardoor de ‘franchise’ al snel werd gereduceerd tot een lichte domper voor Microsoft en haar console. De belangstelling voor de wederkomst van Crackdown was dus gematigd en daardoor het bleef het bijna een jaar lang, vrijwel onopgemerkt, stil rondom de derde Crackdown. Microsoft liet op de afgelopen Gamescom echter weten dat het nog niet gedaan is met de serie. De eerste volwaardige gameplay-beelden werden een feit, onder het bewind van een compleet nieuw ontwikkelteam: Reagent Games.

Enerzijds is het mooi om te zien dat Microsoft doorzet en het exclusieve aanbod van de Xbox One niet zo maar in de vergetelheid laat vallen, anderzijds heb ik een stevige twijfels bij Crackdown 3. We weten nog niet bijzonder veel over deze open world sandbox, behalve dat het gevoel van de eerdere twee games met man en macht poogt te waarborgen. En daar begint het al: anno 2007 was het originele Crackdown misschien nog een vreemde eend in de bijt; een frisse wind door het landschap van sandbox-games, maar nu? De wereld van open-werelden is uitgekauwd en de gameplay-mechaniek van de sandbox wordt te pas en te onpas gebruikt in praktisch elke andere game. Acht jaar geleden sprong een titel als deze er misschien tussenuit, nu voelt het concept eerder onorigineel en te bekend aan voor de gemiddelde gamer. Een beetje schieten en springen in een open wereld? Dat kennen we inmiddels net iets te goed.

Knallen met de cloud of een creatieve black-out?

Daarom zet Reagent Games ook in op een andere interessante factor, eentje die nota bene afkomstig is van een verkooppraatje van de Xbox One zelve: cloud-computing. Met behulp van deze geprezen term in de tech-wereld, moet Microsofts console tot twintig keer zo snel kunnen presteren, waardoor de game in staat is om je gigantische, dynamische vernietiging voor te schotelen. “100% destructie”, zoals de lieftallige dame in de trailer aangeeft. Muren die aan flarden geschoten kunnen worden, gebouwen die als ware dominostenen omkeilen en een complete stad die met een aantal explosies met de grond gelijk worden gemaakt.

We zagen het al in vroege Xbox One tech-demo’s, die later zelfs de pre-alpha build van Crackdown 3 bleken te zijn. En ja: dat heeft een zekere ‘wow’-factor. Wat blijkt echter? Deze excessieve destructie leent zich enkel voor de multiplayer van Crackdown 3. Ergens een begrijpelijke en verantwoorde keuze voor het verhaal, maar zonder meer een dikke domper voor de solistische enthousiasteling.

Te weinig nieuws onder de zon

Naast de dynamische vernietiging van de omgeving heeft Crackdown 3 tot dusver weinig selling points als originele game-ervaring. De insteek, gameplay en visuele stijl zijn vooral hommages aan de eerste twee games, maar ik geef het weinig kans dat dit derde deel aan de hand daarvan zijn waarde hard kan maken voor de gemiddelde gamer. De in-game beelden die we tot dusver getoond gekregen ogen weliswaar vertrouwd en het totaalplaatje heeft een zekere, lichtelijk cell-shaded charme, maar tegelijkertijd lijkt het allemaal nog wat log en simplistisch, enigszins ‘kaal’ zelfs als we ons wenden tot de details. Crackdown 3 heeft dit jaar nog een hoop te bewijzen eer de gamer vertrouwen krijgt in die ietwat verouderde formule, want van een regelrechte topper is nu nog weinig sprake.

Voorlopige conclusie

Crackdown 3 heeft het maar moeilijk met het creëren van een heuse hype. De legende van de voorgaande delen is niet bepaald om over naar huis te schrijven en qua vooral nieuwe verkooppunten blijkt de formule ook nog wat karig. De destructie is misschien leuk, maar het blijft beperkt tot de multiplayer en moet zich bovendien nog maar eens écht gaan bewijzen buiten de tech-demo’s. Voeg daarbij een relatief onervaren ontwikkelteam (duidelijk een hommage aan Crackdown 2), nog betwijfelbare gameplay-beelden en in de basis een formule die door de tand des tijds goed te grazen is genomen. Sandbox-games zijn niet langer de uitspringers, maar juist de verzadiging van de markt. Zoals het er nu uitziet, geef ik Crackdown 3 weinig kans om een originele topper te worden, maar wie weet worden de fans van het origineel er nog warm van. Zo niet, dan heeft Reagent Games nog een heleboel werk voor de boeg om ons in te laten zien dat we hier wél vertrouwen in mogen hebben.