Review: Ori and the Blind Forest

Tegenwoordig waait op GamersNET de discussie over indie-games meer dan eens op. Inmiddels hebben de indies bewezen een degelijke en eigenzinnige contributie aan de game-industrie te zijn, anderzijds worden ze er ook weer van beschuldigd dat de ontwikkelaars zichzelf te serieus te nemen of de game gewoonweg niet overzichtelijk in elkaar steekt. Ik begrijp die klachten volkomen. Ook ik houd namelijk van een indie op z’n tijd, maar echt lyrisch kan ik er zelden van worden. Met Ori and the Blind Forest komt daar weer eens verandering in. Al sinds afgelopen Gamescom staat de indie van Microsoft en Moon Studios op mijn radar en nu de game eindelijk hier is, kan het hoge woord eruit: dit is een heerlijk sfeervol meesterwerkje.

Schilderachtig scenario

Ori and the Blind Forest laat je afreizen naar Nibel, een spiritueel bos waarin vrijwel alle flora en fauna aangedreven wordt door de gigantische Spirit Tree. Onze schattige protagonist, de lichtgevende Ori, is een afstammeling van de boom, die in een storm is weggewaaid van het wijze opperwezen. Terwijl Ori haar eigen weg gaat en opgroeit op afstand van de Spirit Tree, wordt de boom aangevallen door de mysterieuze vogel Kuro en raakt daardoor de balans van heel Nibel in verval. Elementen als water, wind en warmte verdwijnen, waardoor de wezens en begroeiing van het bos langzaam uitsterven. Drie keer raden wie het magische bos mag gaan redden in een episch avontuur?

Als Ori is het je taak om de elementen terug te doen keren, verspreid over verschillende locaties van Nibel. De losse Spirit genaamd Sein laat je weten waar je moet zijn en wat je moet doen, maar als speler komt het vooral veel aan op het verkennen van het tweedimensionale landschap, jezelf met Sein verdedigen tegen kwade monsters en her en der wat puzzels oplossen. In hart en nieren is Ori and the Blind Forest dus echt een platformer van weleer, al kent deze indie een aantal unieke wendingen. Allereerst is daar een licht role-playing-element, gecombineerd met een open wereld vol verborgen omgevingen en extra power-ups.

Zij die gaan sterven groeten u

Ori beschikt namelijk over een groot aantal vaardigheden en een drietakkige skilltree. Onze protagonist is van origine ronduit zwak, maar moet het vooral van snelheid en wendbaarheid hebben. Door goed te overleven en de juiste pick-ups te vinden in de prachtige omgevingen, kun je Ori naar wens sterker en sneller maken. In de vrije wereld kun je bovendien moeilijke stukken even uitstellen om elders meer kracht op te doen, al zul je ook doodleuk moeten wennen aan het concept van doodgaan. Deze indie kent namelijk maar één moeilijkheidsgraad en die is absoluut niet voor de casual gamer weggelegd. Platformlevels op tijd, aaneenschakelingen van afgronden en dodelijke puzzels: Nibel zit vol met frustraties voor de luie gamer. Wie ver wil komen, moet veel doodgaan.

Maar dat is waar een ander uniek aspect van Ori and the Blind Forest haar intrede doet. Als Ori beslis jij namelijk waar en wanneer de checkpoints zijn. Vrijwel heel Nibel is een aaneenschakeling van moeilijke platform-uitdagingen, maar het is de speler die bepaalt hoe de checkpoints daarin komen te staan. Voor een deel van Ori’s verzamelde Energy bouw je je eigen veilige haven, de ‘Soul Link’, waardoor je rustig verder kunt zonder al te veel te hoeven backtracken. Dit gameplay-element is bijzonder geinig bedacht, al zul je wel even moeten wennen aan het concept. Vergeet je af en toe een checkpoint aan te maken, dan zul je gefrustreerd een heel stuk level over moeten doen. En ja, het platformen in Ori and the Blind Forest is fantastisch, maar niet als je elk partje level tig keer over moet doen. Maak die saves, mensen.

Doordat de game langzaam maar zeker meer vaardigheden uitdeelt en je door goede verkenning steeds sterker wordt, kun je als speler uiteindelijk helemaal virtuoos gaan met Ori. Vooral richting de latere segmenten van de game dien je al je skills vlot en foutloos in te kunnen zetten. Soms in lastige puzzels, soms in spectaculaire slotstukken van het verhaal, vaak wel met de dood tot gevolg mits het fout gaat. Maar toch blijf je keer op keer weer proberen om verder te komen, hoe frustrerend het ook wordt. Dat doet Ori fantastisch: het oude concept van echt moeilijk platformen, toch weer fris en verslavend houden.

Spirituele trip

Naast een aantal van deze unieke gameplay-elementen en geinig bedachte vaardigheden straalt Ori and the Blind Forest meer dan alleen pittig platform-vermaak uit. De ambiance van het totaalplaatje is juist wat Ori zo sfeervol en uniek maakt. De verschillende omgevingen zijn stuk voor stuk prachtplaatjes om in rond te springen en de muziek draagt sommige aktes van het verhaal naar een compleet ander niveau. Een doorloop van Ori and the Blind Forest voelt daarmee oprecht als een soort spirituele trip. Al druk heen en weer zoevend breng je balans in een magisch bos, bijgestaan door prachtige symfonieën in kleurrijke wereldjes. Persoonlijk vond ik dat heerlijk, al zag ik graag net iets meer narratief in het verhaal. Door de loeizware moeilijkheidsgraad ben je namelijk met gemak tien uur bezig met Ori, terwijl dat gecompenseerd wordt met slechts een aantal hapsnap stukjes verhalende content. Ik zou juist graag meer willen weten van alle mysteries van Nibel, maar wellicht is dat iets voor later…

Conclusie

Laat het duidelijk zijn: Ori and the Blind Forest is een topper binnen het indie-genre. Waar veel indie-ontwikkelaars zichzelf te serieus nemen, is Ori and the Blind Forest gewoon serieus pittig, maar met een welverdiende beloning tot gevolg. Dit geestenkind van Moon Studios en Microsoft is een audiovisuele achtbaanrit die niet alleen leuk speelt met het concept van platformers, maar ook nog eens indrukwekkend is qua sfeer en ambiance. Mocht je op zoek zijn naar een frisse en artistieke game-ervaring, dan raad ik Ori and the Blind Forest zeker aan als jouw volgende game, zolang je je frustratie maar in toom kunt houden.