Op Gamescom nam Microsoft de moeite om ook het uitgebreide ID@Xbox-programma van wat meer aandacht te voorzien. Niet alleen was het uitgebreide segment ingeroosterd op de pre-Gamescom persconferentie, maar ook op de beursvloer zelf en achter gesloten deuren werd het programma uitgelicht voor een handjevol perslieden. Ook ik kreeg bij Microsoft de kans om nog eens extra goed naar de indie-titels in het verschiet te kijken, en met name Ori and the Blind Forest is een naam die achteraf goed bleef hangen. Een presentatie van groot formaat voor een kleine maar unieke game…
Oude formule, nieuwe sfeer
Ori and the Blind Forest is wederom een game die terugkeert naar de sidescroller-platform-formule van weleer. Geen baanbrekende driedimensionale renders, maar één vast camerapunt en een focus op de platte, maar prachtig ontworpen, graphics. Qua visuals deed het spel ook onontkoombaar denken aan Child of Light: heerlijk sidescrollen door handgetekende, stijlvolle werelden. Hoewel de Gamescom-demonstratie slechts één level toonde, wisten de graphics me wel meteen te overtuigen van de sfeer rondom Ori. Er wordt gespeeld met verschillende lichten en tinten, waardoor de omgeving mysterieus en avontuurlijk aanvoelt. Mocht de game bestaan uit veel uiteenlopende levels, dan kun je als speler rekenen op legio fantasierijke wereldjes om je in te wanen.
Meer met minder
Maar het is niet de prachtige artwork en setting die Ori and the Blind Forest zo interessant maakt; het is juist de innovatieve gameplay die zich huist in die stijlvolle beelden. In basis is Ori and the Blind Forest namelijk een puzzel-platformer, maar door kleine aanpassingen aan het al zo uitgewoonde concept, weet de game fris aan te voelen. Zo is het namelijk zo dat vrijwel elke vaardigheid waarover Ori beschikt, bestaat uit meerdere gameplay-elementen. Elke functie heeft meerdere resultaten of werkt anders in nieuwe omgevingen:
De ‘Bash’-vaardigheid die ontwikkelaar Moon Studios zo intensief heeft getoond in video’s van de game, is bijvoorbeeld niet alleen een mogelijkheid om hoger mee te springen. De ability laat Ori zich vastklampen aan projectielen, vijanden en bepaalde aangrijppunten om daarna met een rotvaart in een gewenste richting te schieten. Bijkomend effect is dat projectielen van vijanden er ook mee gekeerd kunnen worden, om hiermee aan te vallen of om puzzels en platform-elementen op te lossen. Zo zal één vaardigheid dus eigenlijk twee (of meer) worden, waardoor de gameplay een extra laag krijgt. Puzzels vereisen bijvoorbeeld zowel je snelheid met Bash, als de functie om bepaalde projectielen ergens naartoe te sturen.
Veel van de abilities hebben we helaas niet kunnen zien, maar Moon Studios benadrukte dat het in ieder geval om minimaal acht verschillende vaardigheden zou gaan, elk met meerdere effecten en consequenties. Met elke nieuwe vaardigheid zullen ook de puzzels en platform-levels een stukje complexer worden, waardoor de game ook weer net dat stukje pittiger wordt.
Easy to learn, hard to master
Nóg pittiger dus, want Ori and the Blind Forest beloofd een aardige uitdaging te worden. Tijdens de perspresentatie slaagden zowel de ontwikkelaars als lieden van de pers erin om meerdere malen achter elkaar dood te gaan. De game vereist zeker wat oefening met Ori onder je knoppen. Vaak is namelijk zowel snelheid als precisie en vlot denkvermogen benodigd om een level uit te spelen. Een duidelijke terugkeer naar de oude, pittige platformers van weleer. Ori and the Blind Forest is daarmee niet per definitie de nieuwe Super Meat Boy, maar er is een gradatie van moeilijkheid aanwezig die de wat oudere gamers ongetwijfeld zouden waarderen.
Opvallend is ook dat alles wat Ori doet, de speler energie kost. Kostbare energie. Zelfs het maken van een extra checkpoint, doe je door wat van je energie in te leveren. Dit soort kleine gameplay-elementen maken het dat de game toch weer interessanter aanvoelt. Bij een moeilijk stuk kun je als speler bijvoorbeeld beslissen om een preventieve save te maken, maar dat betekent wel dat je in het opkomende stuk minder energie hebt om aan te vallen of abilities te benutten. Een interessant concept, wat ongetwijfeld prominent in je hoofd blijft zweven tijdens het spelen van de game.
Voorlopige conclusie
Jammer genoeg ontbreken nog echt de feiten over het verhaal van Ori and the Blind Forest. Duidelijk is dat er met de artwork een sterke sfeer is neergezet, maar hoe de motivatie van Ori als personage in elkaar steekt, is nog onbesproken gelaten bij Moon Studios. Qua gameplay en visuals wist de game mij nu al te overtuigen van een nieuwe indie-topper op komst, maar met een gedegen verhaal zou Ori and the Blind Forest al helemaal een culthit kunnen worden. Ik houd de game de komende tijd in ieder geval nauw in de gaten en ik raad andere gamers aan dat ook zeker te doen. Ori and the Blind Forest zou namelijk wel eens heel goed Microsofts eigen Child of Light-je kunnen worden.
