Risen 3: Titan Lords

Duitse ontwikkelaar Piranha Bytes heeft ervaring met third person RPG’s; ze zijn verantwoordelijk voor de Gothic-serie en ook de Risen-games komen uit de keuken van deze ontwikkelaar. In Risen 2: Dark Waters kregen we de kapiteinsmuts opgezet in de wereld van piraten en zeemonsters. Ondanks dat het tweede deel op enkele punten goed in elkaar stak, kwam het geheel toch niet helemaal goed uit de verf. Er zaten nu eenmaal wat haken en ogen aan de game die niet onopgemerkt konden blijven. De ultieme vraag is dan ook of Piranha Bytes heeft geleerd van de verdeelde meningen over Risen 2 en of Titan Lords dan toch de Risen-game is geworden waar de fans op hebben gehoopt?

Teleurstellend verhaal

Het eerste uurtje spelen beloofde in ieder geval veel goeds: de wereld oogt geloofwaardig, de combat is interessant (lees: beter dan zijn voorganger) en de besturing is in orde. Je kan gelukkig direct zien dat er aardig wat werk in is gestoken. Helaas kan hetzelfde niet gezegd worden voor het verhaal. Je stapt in de schoenen van een jonge kapitein die vanwege een ongelukkige ontdekking in contact komt met de demonische onderwereld. Een demon steelt jouw ziel, waardoor je niet meer lang te leven hebt. Het is aan jou de taak om de wereld te behoeden van dit kwaad, terwijl je op zoek gaat naar een manier om jouw ziel terug te winnen. En daarmee is het meeste ook wel gezegd over de overkoepelende verhaallijn. De algemene questline heeft weinig diepgang, kent weinig plottwists en is daardoor niet erg boeiend.

Ongepaste Britse accent

Hoewel het verhaal niet weet te imponeren, blijken de sidequests daarentegen verrassend leuk. Al gauw trokken verscheidene NPC’s mijn aandacht en wisten zij mij doorgaans te overtuigen om hen te helpen met hun problemen. Dit komt met name doordat bijna iedereen in Risen 3 voorzien is van voice acting. Waar je ook loopt, er is altijd wel iemand die wat leuks te zeggen heeft. Maar ook hier weet Risen 3 soms goed de plank mis te slaan. Vol ongeloof staarde ik naar mijn scherm toen een mysterieuze inboorling mij aansprak met een zuiver Brits accent. Een beetje ongeloofwaardig dus.

Verrassend mooi

Op grafisch gebied weet de game gelukkig vrij goed uit te pakken. Het is absoluut geen straf om je een weg te banen door een wereld vol beboste eilanden met mooie stranden, levendige steden en gevaarlijke mijnen en grotten. Hoewel de animaties ietwat houterig zijn -en laten we het maar niet hebben over de gezichtsuitdrukkingen-, is de wereld welgevormd en keurig in orde. Ditzelfde geldt voor het gevechtssysteem. Het vechten kan je een beetje vergelijken met Dark Souls. Middels een goede timing kan jij je tegenstanders aanvallen, pareren en ontwijken. Na een tijdje begint dit te vervelen, maar dan weet Risen 3 je op de juiste momenten te belonen met nieuwe vaardigheden, magische spreuken of wapens die je uit wilt proberen.

Conlusie

Op het eerste gezicht is Risen 3: Titan Lords veelbelovend: het biedt een prachtige wereld met sprekende personages en maakt je enorm enthousiast. Maar als je verder kijkt naar de buitenlaag op zoek naar diepgang, dan schiet de game toch echt te kort. Er zitten namelijk een hoop oneffenheden in de game waar je niet omheen kan, net zoals het geval was in Risen 2. Vergis je echter niet: ben je een RPG-liefhebber, dan zul je aan Risen 3 jouw handen vol hebben. Ben je echter niet zo thuis in het genre, dan adviseer ik je om Risen 3: Titan Lords toch te laten liggen.