Murdered: Soul Suspect

Zelden juichte ik een game zo enorm toe op een gamebeurs. Toen ik Murdered: Soul Suspect op de E3 van vorig jaar voor het eerst zag, was ik vrijwel meteen verkocht: deze titel moest ik in de gaten houden. De detectivegame beloofde iets compleet anders te doen, iets wat gameplay-technisch een complex karwei moet zijn geweest. Maar hoe vet is het om een detective te spelen die zichzelf als geest vermoord ziet worden door een mysterieuze seriemoordenaar, om vervolgens na de dood je eigen moordzaak op te lossen? Nimmer had ik zo’n zin om dood te gaan…

Fantastisch concept

En dat is ook meteen waar de game begint: je ziet flarden van je leven voor je ogen flitsen terwijl je uit een raam op de vierde verdieping wordt gesmeten. Eén harde klap op de grond. Even zwart. En kort daarna kruip je weer kreunend overeind, maar je lichaam ligt daar nog roerloos op de grond. Je ziet je moordenaar jouw pistool oppakken en zeven kogels door je borstkas boren. Nu ben je pas echt dood. Vanaf dit moment is onze detective-held Ronan O’Connor een geest die vastzit in The Dusk. In dit trippy Voorgeborchte komen zielen vast te zitten die hun zaakjes nog niet op orde hebben, om door te gaan naar het échte hiernamaals moet je eerst je werk op aarde afmaken. In Ronans geval is dat natuurlijk het vinden van de seriemoordenaar die hem vermoordde, maar dat gaat stukken lastiger als je niet meer tastbaar, zichtbaar of hoorbaar bent.

Tot dusver het idee achter Murdered, een grandioos concept, in mijn ogen. Doodgaan en terugkomen als spook, daar kunnen games een aantal leuke gameplay-elementen aan koppelen, dacht ik nog. Sowieso heb ik persoonlijk een voorliefde voor het paranormale en, kort door de bocht, trippy shit. Geen wonder dus dat ik dan ook erg uitkeek naar The Dusk en hoe alles daar zou zijn. Ik hoopte op wazige visuele patronen en onbegrijpelijke vraagstukken en mysteries in deze andere werkelijkheid. Maar eenmaal daar aangekomen, blijkt het allemaal lang niet zo mysterieus en trippy als ik had gehoopt…

Dood zijn is best saai

The Dusk is in wezen gewoon de wereld zoals we hem kennen, maar dan met hier en daar de blauw gloeiende restanten van geesten en gedachten. Dat wil zeggen dat je als Ronan dus door het druilerige stadje Salem loopt, maar hier en daar zie je een blauwe verschijning ronddwalen of staan er voorwerpen uit herinneringen van anderen die zijn gestorven. Er wordt geclaimd dat je door vrijwel alles heen kan lopen, behalve huizen die dicht zijn en de voorwerpen die zich in de geestenwereld begeven. Met andere woorden: je kunt door een aantal muren lopen, maar het gros van de tijd loop je toch netjes over de stoep of in de gangen, gewoon omdat het niet anders kan. Dat voelt dan toch snel als een jammerlijke beperking.

Verder weet de geestenwereld in Murdered ook niet echt qua sfeer te overtuigen. Hier en daar zie je wat aparte, lichtgevende tekeningen op muren of verschijnen en verdwijnen er wat schimmen in de verte, maar het went allemaal erg snel. Het voelt allemaal toch vrij rechttoe rechtaan. Daarnaast is het leveldesign in Murdered: Soul Suspect sowieso al niet erg baanbrekend (lees: matig), waardoor heel Salem en The Dusk toch iets te saai aanvoelen. De straten waaraan de verschillende locaties zijn verbonden, zijn bovendien ook enorm onoverzichtelijk, en er compleet in verdwalen is net iets te makkelijk gedaan. Daar komt bovenop dat het vrij rondlopen en verkennen in de wereld zelden tot niet wordt bijgestaan door muziek, enkel stilte. Ik snap dat het stille en spooky geestenwereld moet voorstellen, maar ronddwalen in pure een krachtveld van nul decibel is niet bepaald vermakelijk, eerder ernstig ongemakkelijk.

Geestenkrachten

Gameplay-technisch gezien heeft Murdered duidelijk meer terrein gewonnen. Als geest kun je natuurlijk niet á la L.A. Noire elk stukje bewijsmateriaal oppakken, en daarom moet je je aanwijzingen op andere manieren vergaren. Je kunt het geweten van levende mensen stilletjes binnendringen en zo bepaalde herinneringen uit hun hoofd halen, daarnaast kunnen sommige voorwerpen ook flarden van herinneringen bevatten, die je middels kleine mini-games dient te vergaren. Door de juiste herinneringen en fysieke aanwijzingen met elkaar te verbinden, kan Ronan conclusies trekken een moordzaken terugzien. Het ene mysterie voelde voor mij beduidend leuker dan de andere, maar over het algemeen weten ze zeker een dosis vermaak en mysterie te bieden.

Easy peasy

Naast de moordzaken bestaat Murdered verder enkel uit verkenning van de omgevingen, het vinden van collectibles en het uitschakelen van demonen. Met een drietal demonen in één ruimte kan Murdered nog vrij pittig en spannend zijn, maar de rest van de gameplay is vrij simpel te doorstaan. De vele verschillende collectibles liggen overal voor het oprapen en zijn zelden echt goed verstopt (misschien wel omdat ze meer licht geven dan een vuurtoren), en de oplossingen van de vele vraagstukken liggen meer dan eens enorm voor de hand. Ook als je er meerdere malen in faalt om de juiste link tussen aanwijzingen te leggen, wordt je nauwelijks afgestraft en mag je het gewoon nog een keer proberen. Daarnaast ontbreekt ook een moeilijkheidsgraad, waardoor ik snel de conclusie trek dat Murdered te makkelijk is. Het is allemaal wel aardig om te doen, maar zij die houden van een uitdagingen, zullen snel uitgekeken zijn.

En een beetje cheesy

Duidelijk is wel dat ontwikkelaar Airtight Games de speler veel wil laten verkennen in het historierijke Salem. Het aantal collectibles is enorm en vrijwel overal in de wereld kun je de gedachte van levende mensen lezen of praten met andere geesten. Jammer genoeg valt het allemaal wat snel in herhalingen. Om een authentiek spookverhaal vrij te spelen moet je soms wel twintig maal eenzelfde collectible in een omgeving vinden, waardoor er twee soms letterlijk naast elkaar geplaatst zijn. Vaak zijn de locaties van collectibles vrij voorspelbaar, een beetje gamer herkent de patronen in een oogwenk. Ook de gesprekjes met spoken of de gedachten van rondwandelende mensen zijn iets te veel van het goede. Sommige geesten kun je helpen door iets voor ze op te lossen, maar het gros van de spoken lult maar wat aan terwijl er eigenlijk niks gebeurt. De ingesproken zinnetjes en de vele verhalen zijn vrijwel allemaal gebouwd op clichés. Dat is is leuk voor even, maar het blijft niet voor altijd even interessant.

Story-stottering

Murdered: Soul Suspect wordt echt gedreven door het verhaal, wat op zich niet verkeerd in elkaar steekt. De verschillende moordzaken zijn aardig bedacht, de cutscenes en flashbacks ogen goed en het overkoepelende verhaal houdt je in ieder geval voor een paar goede uren vast. Enorm eng zal het niet worden, maar er is duidelijk oog voor wat mysterie en spanning. Daarnaast zijn een aantal personages, zoals de levende sidekick en medium Joy, goed uitgewerkt en is ook de voice-acting over het algemeen absoluut niet verkeerd. Jammerlijk is wel dat de lip-syncing en animaties buiten de cutscenes vaak wat slordig en stotterend overkomen, wat je toch weer uit de ervaring haalt.

Dat geldt overigens voor het hele spel: er zijn legio schoonheidsfoutjes te vinden naast de gebrekkige lipsyncing. De momenten dat je een kat kan besturen voelen onhandig aan, sommige geestenobjecten zijn geplaatst als opzichtige grenzen van de speelwereld en soms ontbreken stukjes voice-acting of duurt het te lang voordat deze afspeelt. Begrijp me niet verkeerd: de game is prima te spelen, maar hier en daar blijkt wel dat er nog aardig wat missertjes weggewerkt hadden kunnen worden.

Conclusie

Wat heb ik gebaald van Murdered: Soul Suspect. Ik hoopte zo dat de game een echt andere ervaring zou zijn, echt weer eens iets nieuws. In zekere zin is die hoopvolle gedachte ook waarheid geworden, maar niet zoals ik het voor ogen had. Murdered is oprecht ‘iets anders’, maar weet niet alle potentie van het concept om te zetten in resultaat. Het verhaal is aardig en het gros van de gameplay is vermakelijk, maar beide factoren worden in de weg gezeten door het gebrek aan sfeer en binding met de wereld. De straten van Salem voelen dan ook niet bepaald aan als een hoogstaand current-gen product en de vele schoonheidsfoutjes maken het dat je niet optimaal kan genieten van de game. Leuk is wel dat er een aantal spookverhalen en een boel backstory te vinden is, maar dat is enkel voor de gamer met een immense liefde voor dit soort collectibles.

Mocht je in staat zijn om, ondanks een aantal missers, toch van de betere features van een game te kunnen genieten, dan is Murdered: Soul Suspect misschien wel iets voor jou. Verspil dan vooral je tijd niet met het eindeloos ronddwalen in Salem en praten met oninteressante geesten, vlieg gewoon vlotjes door het vermakelijke verhaal heen. Dan heb je nog een aardige ervaring in het verschiet.