South Park: The Stick of Truth hands-on

Ik was als jonge tiener ooit getuige van de allereerste aflevering, waarin Eric “I’m not fat, I’m big-boned” Cartman een anal probe kreeg toegediend. Hoewel ik met een groep vrienden onder de tafel heb gelegen van het lachen, weet ik ook nog dat de gedachte “geef het een jaartje, hooguit twee, en dan is het over” overheerste. Wijsheid komt kennelijk met de jaren, want het absurdistische South Park draait inmiddels al langer mee dan sommige van onze GamersNET-bezoekers. Geestelijk vaders Trey Parker en Matt Stone weten al zeventien jaar de meest uiteenlopende actuele onderwerpen op succesvolle wijze op de hak te nemen. Hierbij wordt er slechts één criterium gehanteerd: hoe groffer hoe beter.

Bij succesvolle cartoons horen natuurlijk ook afgeleide games en South Park heeft er de nodige op haar naam staan. Zoals de meeste van deze typische licentietitels betaamt, vallen deze eigenlijk allen binnen de categorieën ‘matig’ tot ‘zeer slecht’. Een serie met een status als South Park verdient natuurlijk beter en Trey en Matt besloten om samen met ontwikkelaar Obsidian de handen ineen te slaan en voor een game te gaan zorgen die de eer van deze iconische serie weet hoog te houden. Met een jaartje vertraging op de teller lijkt het er met het aankomende South Park: The Stick of Truth dan toch eindelijk van te gaan komen. Ik trok binnen de muren van Comedy Central een uurtje het pittoreske dorp in Colorado binnen om uit te vinden of deze game inderdaad boven de eerder gelicenceerde rommel weet uit te stijgen.

There’s a new kid in town

South Park: The Stick of Truth draait om een grote strijd tussen mensen en elven, een strijd die al eeuwen duurt en die de scholengemeenschap South Park Elementary in tweeën splijt. Jij arriveert als de zogenoemde ‘new kid’ en gaat op een queeste naar de stick of truth. Bovendien ben je ook bezig om je naam als nieuweling te vestigen en een cool imago af te dwingen. In het tijdperk 2.0 is een dergelijke status maar op één manier meetbaar: het aantal vrienden op Facebook. Tijdens je tocht kom je met allerlei bekende en minder bekende South Park-inwoners in aanraking en aan vele van deze ervaringen hou je geregeld een vriendschapsverzoek op dit fictieve Facebook over. Dus naast het zoeken naar de stok ben je als een Pokémon-verzamelaar bezig om je Facebook zo vol mogelijk te krijgen.

RPG in South Park-stijl

De queeste naar de Stick of Truth gaat echter niet zonder slag of stoot. Je komt voortdurend tegenstanders tegen die je in je epische zoektocht willen belemmeren. Het meningsverschil wordt vervolgens in een turn-based RPG-stijl beslecht, waarin jij, afhankelijk van je gekozen klasse, je verschillende vaardigheden kunt gebruiken om als de bovenliggende partij te eindigen en met de nodige ‘loot’ en ‘XP’ op zak de weg te kunnen vervolgen. Je hebt vier verschillende klasses: de warrior, mage, thief en de jood (South Park-humor, je bent gewaarschuwd). Ik heb zelf met de thief gespeeld en had bijvoorbeeld de beschikking over de vaardigheid om iemand te kunnen backstabben, maar ook om items van een tegenstander afhandig te kunnen maken. Bij het gebruiken van je reguliere aanval en speciale vaardigheden, maar ook het blokkeren van tegenstanders, dien je op het juiste moment in de animatie een knop in te drukken om succesvol te zijn. Je wordt voor dit moment gewaarschuwd door middel van een glinstering en geluid en al vrij snel kon ik hier geen fouten meer maken. In typische RPG-stijl beschik je over een hp-balk voor je health en een mana-balk –hier ‘PP’ (peepee) genoemd– voor het gebruik van je speciale vaardigheden. Daarnaast heb je de mogelijkheid om items te gebruiken. Denk hierbij aan een variëteit aan potions en dergelijken. Je staat er tijdens gevechtsmomenten gelukkig niet alleen voor, want al vrij snel krijg je je eerste partymember en ga je samen de strijd aan.

Hoewel het een RPG betreft, blijft South Park: The Stick of Truth, ook voor gamers die minder bekend zijn met het genre, open en toegankelijk. Hardcore RPG-spelers zouden hierdoor misschien over het gebrek aan diepgang kunnen vallen. Maar ondanks het feit dat het misschien geen Final Fantasy betreft, lijkt de game voldoende elementen te bevatten om ook deze veeleisende groep spelers binnenboord te kunnen houden. Zo ben je in staat om allerlei soorten uitrusting te kopen, kun je bepaalde uitrusting modificeren (denk aan het verbeteren van wapens) en beschik je over een soort skilltree, waarin je je vaardigheden kunt upgraden. Bovendien beschik je, naast de hoofdverhaallijn, ook over een batterij aan sidequests die je kunt ondernemen. En wordt het je allemaal een beetje te gek, dan kun je gerust even een nabijgelegen toilet opfleuren met een zelfgebakken souvenir. Na ruim een uur spelen, was ik de game in ieder geval nog niet moe. Hier ligt echter ook een andere reden aan ten grondslag.

Chocolate Flavoured kisses en Chinese woktoko’s

Na een aantal minuten in South Park te hebben rondgelopen, slaakte ik een zucht van opluchting. Je kunt aan alles merken dat Trey Parker en Matt Stone bovenop dit project hebben gezeten. Je waant jezelf als de hoofdpersoon in een South Park-film: de visuele stijl is exact hetzelfde als in de serie, je beweegt je zelfs op dezelfde huppelende stop-motion-manier voort. En het stopt niet bij het beeld, want ook het geluid is heerlijk authentiek. Trey en Matt zijn, net als in de serie, verantwoordelijk voor zowel het script als vrijwel alle stemmen. Bovendien vind je continu referenties aan populaire afleveringen in de game terug. In een fotospeciaalzaak stond bijvoorbeeld de grote hit Taco Flavoured Kisses van Jennifer Lopez te galmen en durfde ik bij een bank mijn zuurverdiende centen niet bij de dienstdoende bancair in te leveren, omdat ik bang was voor de populaire respons “aaaaand it’s gone”. Dat er ook aan hilariteit geen gebrek is, bleek wel toen ik in een Chinees wokrestaurant stond en getrakteerd werd op een verhaal dat het midden hield tussen het Mongoolse Rijk en het achterwerk van Lionel Richie (Hello?). Iemand tikte mij op de schouder om te kijken of alles in orde was, want ik zat letterlijk te huilen van het lachen en verslikte me meermaals in mijn glas water.

Voorlopige conclusie

Na een uur spelen zijn de eerste indrukken alleszins positief. South Park: The Stick of Truth oogt zeer getrouw aan de serie, het script is bij vlagen hilarisch en Cartman is nog steeds een sadistische lul (hadden we het anders gewild?). De enige kanttekening die geplaatst zou kunnen worden, is de vraag of de South Park-humor, gekoppeld aan de toegankelijke, maar ietwat uitgeklede RPG-gameplay, de gehele speelduur leuk blijft. Ik speel graag verder om deze vraag te kunnen beantwoorden. Het moge echter duidelijk zijn dat South Park: The Stick of Truth een fikse upgrade vormt ten opzichte van het eindeloos sneeuwballen kegelen richting op hol geslagen kalkoenen. Vooralsnog ben ik Ubisoft dankbaar dat ze deze South Park-titel van het failliete THQ hebben overgenomen, want zoals het er nu naar uitziet zou dit zomaar de game kunnen gaan worden die de serie eer aandoet. South Park: The Stick of Truth verschijnt op 7 maart voor de PlayStation 3, Xbox 360 en de pc.