Lightning Returns: Final Fantasy XIII

Final Fantasy heeft al decennia lang het genre van de Japanse RPG’s gedomineerd. Sinds Final Fantasy X-2 was er echter kritiek op de serie; het bleek moeilijk om keer op keer ultieme games te maken. Ook Final Fantasy XIII en het vervolg werden niet door iedereen even enthousiast ontvangen, al waren het nog steeds goede games. Toch koos Square Enix ervoor om nog niet met een geheel nieuwe wereld te beginnen, maar in hetzelfde universum verder te gaan. Lightning heeft weer de hoofdrol en deze keer hoeft ze die met niemand te delen. Lukt het de stoere chick om het derde deel in haar eentje op haar schouders te dragen?

I am the saviour

Lightning Returns: Final Fantasy XIII speelt zich vijfhonderd jaar na de eerdere delen af, kort voor het eind van de wereld. Het is niet figuurlijk chaotisch, maar Chaos is letterlijk de wereld aan het vernietigen. Lightning wordt daarom uit haar dutje (van vijf eeuwen) wakker gemaakt en krijgt de opdracht van de god Bunivelze om zoveel mogelijk zielen te redden. Uit het as van een nieuwe wereld zal namelijk een nieuwe ontstaan, maar die moet natuurlijk wel bevolkt worden. Het is Lightnings opdracht om mensen gelukkig te maken, of hun angsten te verdrijven zodat ze klaar zijn voor de reis. Haar beloning om de saviour te zijn is dat Lightning haar zus Serah zal zien.

Klinkt al ingewikkeld hé? Dit is echter pas het begin. Het verhaal is, zoals we van Final Fantasy gewend zijn, erg over de top. Soms is het wat ingewikkeld te volgen, maar het is wel boeiend en houdt je vast tot het einde. Ook komen veel personages van de vorige delen in meerdere of mindere mate terug in deze game. Het is heel leuk om die mensen weer te zien, te horen hoe ze de afgelopen eeuwen zijn doorgekomen (personen worden niet meer ouder in de wereld) en of ze uiteindelijk een waardig afscheid krijgen. Het is qua verhaal echt een waardige afsluiter van de trilogie.

Tik, tak, tik, tak

De game kiest voor een vrij uniek concept, want je vecht tegen de tijd om genoeg zielen te redden. Als je dit namelijk niet doet gaat de wereld ten onder voordat Bunivelze kan ingrijpen. Je kunt dus niet lanterfanten, want dan loopt de game gewoon af zonder dat je het einde bereikt. Een beetje zoals in Dead Rising dus. Toegegeven, als je gewoon je best doet is het halen van de deadline niet moeilijk. Het geeft wel echt een spannend gevoel. Soms moet je een missie binnen een paar uur halen en vaak wil je voordat de dag voorbij is nog net dat ene ding doen. Om precies zes uur word je namelijk naar een ark teruggehaald waar je even kan uitrusten en nieuwe plannen voor de dag maken. Doordat je maar een aantal dagen hebt ligt de speelduur vrij vast en jammer genoeg is die voor een RPG wat aan de korte kant. Ikzelf heb de game binnen twintig uur uitgespeeld, die nog een uurtje of tien gerekt kon worden als ik alle sidequests had gedaan in plaats van wat dagen snel overslaan.

Luisteren naar kritiek

Hét grote kritiekpunt van Final Fantasy XIII, en in mindere mate deeltje twee, was dat de wereld te lineair is en er te weinig te doen is. In het eerste deel was er altijd maar één weg te volgen en was er echt helemaal niemand te spreken in de wereld. Ook waren er geen shops en nauwelijks sidequests. Square Enix heeft deze kritiek vast ook gehoord, want in Lightning Returns gooien ze het roer helemaal om. Er zijn vier gebieden waar je in speelt, waar je op elk moment heen kan gaan en die dus kan uitspelen wanneer je zelf wilt. Deze regio’s zijn open gebieden, waarin in een aantal veel mensen rondlopen om mee te praten. Echt compleet anders dan eerst en het is heerlijk om vrijheid te hebben.

Je moet wel oppassen dat je het overzicht niet kwijtraakt. In de eerste dag was ik naar drie regio’s gegaan en moest ineens een lastige beslissing nemen. In de eerste regio was er een main quest voor de hele dag, in de tweede moest ik voor de main quest ergens om zes uur ’s avonds zijn, maar ook nog ergens om twaalf uur ’s middags en in de laatste regio liepen er allemaal verschillende kleine quests. De game stuurt je helemaal geen kant op en dus kun je soms het overzicht verliezen. Verder zijn de sidequests ook vrij lastig te vinden. Ze beginnen op verschillende tijden, hebben tijdslimieten en zijn niet simpel te vinden. Er zweeft namelijk enkel een klein sterretje boven de personen en staan niet op de kaart zoals bijvoorbeeld bij Infamous.

Niet drie, niet twee, maar één

Het gevechtssysteem is heel anders dan in de eerste delen. Ten eerste vecht je namelijk helemaal alleen, wat de activiteit ten goede komt. Je kunt namelijk niet meer op de computer vertrouwen zoals in eerdere delen, maar zult zelf je aanvallen moeten kiezen. Die keuze bestaat uit magie, normale aanvallen en verdedigen. Deze aanvallen kosten atb, waar je een balkje vol van hebt. Dit is bekend van eerdere delen, maar het coole is dat je nu drie verschillende outfits met drie balkjes en eigen abilities hebt. Is je eerste balkje dus leeg? Dan kun je direct switchen naar één van de andere outfits en laadt de eerste weer op. Een geweldig systeem dat je betrokken houdt bij de gevechten en je op het puntje van je stoel houdt.

Daarnaast kun je de tijd zelf gebruiken om het leven je wat makkelijker te maken. Wordt je bijna overrompeld of valt een baas juist neer en toont daarmee zijn zwakte? Dan stop je de tijd waardoor je even tot rust kunt komen of even extra veel damage kunt doen op de sterke vijand. Deze ability kost echter wel een punt waar je er een beperkt aantal van hebt. Daarnaast kun je je ook met punten healen en een geweldig sterke aanval doen. Buiten de gevechten kun je ermee teleporteren naar een ander gedeelte van de wereld of zelfs de tijd even stop zetten. Hierdoor heb je net de tijd om die ene quest te halen voordat de dag voorbij is. Deze krachten werken dus goed, omdat ze handig zijn maar niet onbeperkt waardoor je keuzes moet maken.

Kledingkast

Wat minder goed werkt is het levelsysteem. Die is er namelijk helemaal niet! In de vorige delen had je nog het crystarium waarin je de personages jou stijl van vechten op kon sturen. Nu ga je helemaal geen levels omhoog, laat staan dat er een briljant systeem voor is. Erg jammer. Hoe wordt je dan sterker? Dat gebeurt als je missies haalt, je kracht, magie en hp gaat dan een beetje omhoog. Verder vind of koop je nieuwe wapens waar bonussen in kunnen zitten. Die zijn echter niet zo belangrijk als de outfits. Sommige van je kleding heeft veel extra magie en andere juist het dubbele van je hp, perfect voor de verdediging. Die kleding heeft niet alleen invloed op je statistieken en keuze voor stijl van vechten, maar je hebt het ook echt aan tijdens het spelen en zelfs tijdens de filmpjes. Sommige zien er heel gek uit (Lightning in het roze) of gaan wel erg ver qua grootte. Als amazone had Lightning enkel twee kleine stukken kleding aan en haar buik en hele rug was daardoor onbedekt. Niet heel erg om naar te kijken…

Alles eruit persen

Één van de meest herkenbare elementen van Final Fantasy zijn altijd al de adembenemende graphics geweest. Dit is in Lightning Returns ook weer het geval. Het is zo’n beetje de laatste game die voor de vorige generatie verschijnt en perst alle mogelijkheden eruit. Vooral de filmpjes zijn van een hoog niveau met vele kleuren en haarscherpe graphics. Ook tijdens het gamen ziet alles er goed uit. Alleen tijdens het vechten werkt de stijl niet heel goed. De magieaanvallen zitten zo veel kleur en ontploffingen dat je het overzicht hierdoor verliest. Je weet wel op wie je aanvalt en je raakt automatisch, maar het is moeilijk in te schatten wanneer de vijand aanvalt. Daar kun je tegen guarden, maar blijkt lastig te zijn door je eigen aanvallen.

Conclusie

Lightning Returns: Final Fantasy XIII is echt een achtbaan van een game. Het verhaal is typisch voor Final Fantasy en de vele bekende personages maken het een waardige afsluiter van de trilogie. Het unieke spelconcept van de tijd die aftikt naar het eind van de wereld legt een continue spanning op het spelen, al ligt de lengte van de game daardoor vast en is wat aan de korte kant. Verder is het fijn dat Square Enix een compleet non-lineaire game heeft gemaakt. Je kan zelf kiezen naar welke regio je gaat en de gebieden zijn open en vol met mensen om mee te praten.

Het is het vechten zelf die de game een stuk minder passief maakt. Je kunt niet meer profiteren van andere personages die met je meevechten. Het idee om drie verschillende outfits met hun eigen aanvalsbalken te hebben waar je vliegensvlug tussen kunt wisselen werkt erg goed. Ook de speciale, beperkte krachten zoals het stoppen van de tijd voegen een nieuw element toe. Jammer genoeg is een goed levelsysteem weggelaten, die diepte van de eerdere delen is verloren gegaan. Nu moet je kiezen voor nieuwe outfits en wapens die je steeds sterker maken. Heel chill is dat je Lightning hierdoor eruit kunt laten zien zoals je wil in de opnieuw geweldig uitziende filmpjes. De vele kleuren en grote aanvallen maken de gevechten daardoor wel wat onoverzichtelijk. Lighting is dus terug en het lukt haar om een avontuur neer te zetten die je van begin tot eind op het puntje van je stoel laat zitten!