Fable Anniversary

Het originele Fable en het later verschenen Fable: The Lost Chapters hebben altijd een speciaal plekje in mijn gamerhart mogen verwarmen. Fable was back in the day mijn favoriete game: alles was destijds magisch. De muziek, de keuzes, de gortdroge Britse humor. Het pakte me gewoon. Ik was fan.

Maar dat is allemaal alweer bijna tien jaar terug. De Fable-franchise heeft wat achterban verzameld, Lionhead produceerde twee vervolgen en een aantal spin-offs, met een next-gen vervolg momenteel in de maak. Nu, net voordat de volgende generatie de huidige consoles wegvaagt, komen Lionhead en Microsoft ook met een Fable Anniversary op de proppen. Een remake à la het Halo: Combat Evolved Anniversary uit 2011, zo luidde het plan. In hoeverre weet Fable Anniversary die belofte waar te maken? En hoe heeft het legendarische Fable de tand des tijds doorstaan?

Make a choice, Lionhead

Fable Anniversary is een directe remake van Fable: The Lost Chapters, voorzien van een stevige grafische poetsbeurt. De game wil zowel nieuwe spelers binnenlokken als de fans van de oude garde pleasen met een warme dosis nostalgie. Geen sprake van een extra tak in het verhaal en evenals geen vrachtlading aan nieuwe features, maar gewoon een nieuw jasje voor het aloude fabeltje. Geen fratsen verder, dus.

Het werd me echter al snel duidelijk dat Fable Anniversary het zeker probeert, maar er gewoon niet helemaal in slaagt om beide partijen te vermaken. Dit komt enerzijds door een aantal esthetische keuzes van de ontwikkelaar, anderzijds door de keuzes om sommige elementen te laten voor wat ze waren. Op sommige momenten contrasteren het oude en het nieuwe zo opvallend, dat het afdoet aan de ervaring. Zo zijn alle omgevingen uit de oude game sprekend en sfeervol nagemaakt met hedendaagse graphics, maar is een groot aantal animaties onveranderd gebleven. Houterige bewegingen anno 2004 alom. Zelfs het beruchte klungelige loopje van de jonge protagonist is nu ook in high-definition te bespotten. Evenals kun je ook genieten van de originele voice-acting, die nu wordt verteld door puik uitziende personages die continu lijken te klappertanden als ze praten. Het was allemaal maar een lachwekkend tafereel.

“Hello, Arseface!”

Ook in de herziene versies van een aantal personages treft men een wereld van verschil. De nieuwe, ietwat volwassener touch van Anniversary maakt het dat bijvoorbeeld personages als Scythe en Whisper er veel gaver uitzien, terwijl andere inwoners van Albion er absoluut wanstaltig bijlopen. Vaak matcht de complexiteit van het gezicht niet helemaal met de simpele looks van het lichaam. De kroon wordt hier gespannen door de protagonist als kind zijnde. Zag deze er in het origineel nog aandoenlijk cartoonesk uit, heeft deze in Anniversary een verafschuwend complex en volwassen hoofd gekregen op zijn minieme kinderlijfje. In combinatie met het al belachelijke loopje uit het origineel vroeg ik mezelf toch al snel af of mijn herziene held niet een chromosoom of twee verloren had.

Afgezien van de lachbuien die sommige personages op zullen wekken, kun je oprecht genieten van een groot aantal authentieke omgevingen in Fable Anniversary. De belichting is overgedaan, de tinten zijn mooi en vol van kleur en de textures zijn strak genoeg om mee te gaan met het gros van de hedendaagse games. Niet bepaald mindblowing allemaal, maar voor een remake oogt het zeker degelijk. Opvallend is wel dat de game niet optimaal lijkt te draaien op de Xbox 360. Meermaals werd ik geplaagd door framedrops en tot twee keer toe liep mijn console gewoon vast op Anniversary. Dat terwijl het toch stukken mooier ogende Fable III vlotjes draaide op dezelfde hardware. Zelfs de laadtijden zijn schrikbarend lang, terwijl de wereld van Albion (net als in het origineel) opgedeeld is in kleine, behapbare brokjes.

Albionoverzichtelijk

Qua gameplay blijft Fable Anniversary oneindig trouw aan het origineel. Er is weliswaar een nieuwe knoppenlayout (naar die van Fable II en Fable III) voor de controller gemaakt, maar de optie om de oude besturing te gebruiken, blijft evenals aanwezig. Met dat gegeven zou je verwachten dat de remake net zo vlot zou spelen als het origineel, maar ook daar trof ik wat tegenslagen aan. De camera komt onhandig en stijlloos over, wat navigeren en vechten veelal een lastige opgave maakt. Om je heen kijken gaat soms wat log, en daardoor zie je ook vaak niet of je zwaardslag gaat raken of niet. Zes keer in het niets slaan richting je vijand is dan vaak het gevolg. Ook het automatische ‘lock on’-systeem voor het richten van je aanvallen schiet soms van hot naar her, zonder reden. Dat laatste heeft ervoor gezorgd dat ik onschuldige omstanders per ongeluk elektrocuteerde, wat als de goeierik die ik ben natuurlijk een doodzonde is.

Daarnaast heeft Lionhead de moeite genomen om de in-game menu’s te vernieuwen, maar ook deze excelleren in onoverzichtelijkheid. De menu’s zijn veelal traag en zijn voorzien van een groot aantal nutteloze tabbladen, waardoor iets selecteren om te verkopen al een uitdaging vormt. De juiste wapens uit mijn inventory selecteren was dan ook iets wat ik telkens even uitstelde, totdat ik de zin ervoor had verzameld.

Conclusie

Met het grote aantal technische mankementen en het contrast tussen oude en nieuwe elementen komt Fable Anniversary gewoonweg niet helemaal lekker uit de verf. De remake zou ook in staat moeten zijn nieuwe fans van Fable aan te trekken, maar zal dit waarschijnlijk niet met veel succes kunnen doen. De laadtijden, moeilijke menu’s en gekke gezichten maken het dat de game de tand des tijds niet fraai heeft doorstaan. Voor nieuwelingen is het verouderde verhaal en de wat stellige voice-acting van het origineel natuurlijk ook weinig van waarde, waardoor Fable Anniversary in zijn geheel niet echt aantrekkelijk is voor de nieuwe Fable-fans.

Daarentegen kan wel gezegd worden dat Fable Anniversary prima speelbaar is voor de liefhebbers van het origineel. Gamers die de voorliefde voor Fable met mij delen, zullen ongetwijfeld weer genieten van het horen van de oude, fantastische soundtrack, het herleven van het originele verhaal en het terugvinden van alle authentieke Demon Doors en Silver Keys. Nu allemaal in een net iets mooier en sfeervoller Albion. Hier en daar wordt de magie wellicht deels ontnomen door een grafische uitschieter, maar die tijdelijke dipjes blijven te overzien. De nostalgie zal zegevieren, al dan wel bijgestaan door de drang alle droge Achievements vrij te spelen of die kippen het verste te trappen op de leaderboards.